Chapter Thirty Seven

I tend my eyes overnight but it was no used ,gumigising parin akong namamaga ang mata.Nang bumaba ako para kumain naramdaman ko na ang tingin sakin ng mga kasambahay.Dalton is already there ,and as much as i do we can only have each other a tight smile.

Our father greeted us as usual pero sa ngayon naging tahimik din sila ni Dalton sa pagkain.Nanahimik na lang din ako.I feel so uneasy dahil na'rin sa alam kong kahit sinong makakakita sakin ngayon ,alam na umiyak ako kagabi.It wasn't the time that i think our father usually stands up dahil malelate na siya.This time mas naging mabilis siya sa pagkain niya.

Nang tumayo siya ay nakita kong hindi pa siya umalis kaagad .He stood there and silently look at the two of us.Hindi ako nagtataas ng tingin pero ramdam ko ang mga tingin sa'kin.

"You both take a good care of yourselves"he cleared his throat.There's a silence lied in between when Dalton finally nod his head.Nilingon ako ni Papa pero hindi ko alam kung anong gagawin ko.I bit the insid