Mahalaga ang araw na ito para kay Sandro. Isang taon na rin pala ang lumipas simula nang mangyari ang pinakamasakit na trahedya sa buhay niya. Hanggang ngayon ay nagluluksa pa rin siya pero ginagawa niya ang kaniyang makakaya upang maitawid ng maayos ang bawat araw. When Sandro started to recall that fateful night, his tears fell. He never expected that he could lose her. Ni sa hingap ay naisip niyang mawawala siya sa buhay niya. Isang taon niya ring ininda ang sakit ng kaniyang pagkawala. And he doesn’t think na mawawala ang sakit. He will probably mourn her passing for the rest of his life. Noon una, halos hindi siya makatulog kaiisip kung bakit kailangan na mangyari ang bagay na iyon. Alam niya sa sariling ginawa niya ang lahat upang mailigtas sila. Subalit ganoon pa rin ang kinahinatnan. May namatay pa rin, bagay na nahihirapan siyang tanggapin hanggang ngayon. Napabuntong-hininga na lamang si Sandro habang hawak ang isang palumpon ng puting bulaklak. Siguro, kahit anong gawin
EpilogueIsang lalaki na nakasuot ng itim na tuxedo ang ngayon ay prenteng nakaupo sa loob ng isang pribadong eroplano. Walang anumang emosyon ang mababakas sa kanyang mukha. Seryoso siyang nakatitig sa labas ng bintana…ibinababad ang isip sa kawalan. “Kapag nagutom kayo, Sir, huwag po kayong mag-atubili na sabihin sa akin. Nakahanda na po ang inyong makakain. Kung gusto niyo po matulog ay ipaalam po ninyo sa akin,” sambit ng stewardess. Buong-giliw ito sa pagngiti sa kanya. Tango lamang ang kanyang isinagot dito kasabay ng pagsuot ng itim na salamin sa kanyang mga mata.Sa isang gilid naman ay nakaupo ang kaniyang sekretarya. Wala itong tigil sa pasasalita. Mula sa hawak na tablet, isa-isa niyang binabasa ang mga napipinto niyang appointments para sa araw na iyon. Sa totoo lang, gusto na muna niyang magpahinga. Nais muna niyang sulitin ang pagkakataong muli siyang tutuntong sa lupang sinilangan. “You are invited to a party tonight at 7:30 PM, Sir. Then, you will have a meeting tom
“H***d!” Ang salitang iyon ay naghatid ng kilabot sa dalaga. Bakas malamig na titig ng estranghero ang kawalan ng pag-aalinlangan at emosyon. “Hu-h***d? Gu-gusto n’yo po ak-kong magh***d?” nagdadalawang-isip niyang untag. Padabog na ibinagsak ng lalaki ang hawak nitong baril sabay sabunot sa paubos nitong buhok sa ulo. Kitang kita niya ang malaking marka ng dragon sa kanyang nagngangalit na braso habang animo’y may binubulong sa hangin. “Tangina naman! Ang bobo naman ng artista ko ngayon!” asik nito. Maya-maya ay muling dinampot ng lalaki ang baril at marahas na itinutok sa ulo ng nanginginig na dalaga. “Patayin na lang kaya kita tapos kumuha ako ng bago?”
Chapter 2“Lyv, are you sure you’re okay? Pwede kitang samahan kung gusto mo.”Tinig iyon ng kanyang Kuya Dimitri. Naroon siya ngayon sa kanyang kwarto habang pinapanood siyang mag-ayos. Papunta si Lyv sa high school reunion ng kanilang batch.“Okay lang ako, Kuya. Lalo lamang akong mabu-buang kung mananatili ako sa bahay,” sagot ng dalaga. Napabuntong-hininga naman ang kaniyang Kuya.“Baka naman pwede kang magpaalam na huwag nang pumunta? I am sure, maiintindihan naman nila kung bakit.”“Kina Eli lang naman ako pupunta para sabay-sabay na kami,” katwiran nito. “Nandoon na sila Lab, Kaye, Jade, Zey, Darcey a
“Oh pare, akala ko magbabakasyon ka muna ng ilang araw?” Tinig iyon ni Chris, ang kanyang kaibigan at kasosyo sa law firm.Napangiti si Tri, “You know me, pare. Mas nakakapag-isip ako ng maayos kapag nasa opisina ako at tambak ng trabaho.”“Whatever floats your boat, bro. Basta kung kailangan mo ng coffee buddy, just let me know.”Napangiti si Tri sa matalik niyang kaibigan. Nalalaman nito ang pinagdadaanan nilang kapatid. Subalit kung mayroon mang isang bagay na natutunan si Tri sa kanyang pagtanda, iyon ay ang paghiwalayin ang personal niyang buhay sa kanyang propesyon. Sa pagtatrabaho niya ibinubuhos ang kanyang lakas upang pansamantalang makalimot.Buong siga
Chapter 4“You can’t be serious, Mamita.”“Oh, try me Alessandro Francisco,” she said in a challenging tone. “You know I am.”Isang nakakatakot na tingin ang ipinukol ng matanda sa kausap dahilan upang bahagya itong mapa-atras. Never in his 35 years of existence has his grandmother looked at him like that. He was the apple of her eyes! But now, she gazed at him like a fierce lioness ready to devour her prey.If looks can kill, he is probably dead by now.Ito na marahil ang sinasabi nilang bangis ng matriarka ng kanilang pamilya: the fearsome Lioness of the Dela Vegas.
Dumating ang nakatakdang pagmamanhikan ng dalawang pamilya. Ang gusto sana ng pamilya ni Lyvette, sa bahay na lamang ganapin ang lahat kagaya ng nakagawian. Subalit mapilit ang mga Dela Vega. Sa pagkakataon na ito naman daw sana ay hayaan silang sa side naman nila ganapin ang lahat. Sa huli, napapayag ang mga Castillo.The venue where the pre-wedding tradition will commence is at Casa dela Nobleza, one of the luxury hotels in the list of luxurious establishments the Dela Vega’s owned. It was seated on a man-made island located not far from the Metro.Moments later, a Rolls Royce arrived accompanying them through the highly-guarded entrance. Nagkatinginan ang magkapatid habang nagmamasid sa lugar. Manghang-mangha si Lyvette sa ganda ng paligid. Nakakapunta naman sila sa mga high end na
“Vana! Baby are you okay? What happened?”Sandro saw his girl laying on her bed. Eyes closed, the stress was evident in her angelic face. Mukhang hindi siya nakakapagpahinga ng maayos.His eyes went down to her wrist. Nakabenda ito. He held her hand and caressed it gently. Tears started to roll down in his cheeks.“I am sorry, Baby. I never meant for this to happen,” he uttered. Puno ng pagsisi ang puso ng binata. Bakit hindi? Siya lang naman ang dahilan kung bakit pinagtangkaan ng babae ang kanyang buhay!Few days ago, he broke up with her telling that he is bound to marry another woman because she was carrying his child. Sandro tried to reason out by telling her how he end