Chapter Twenty Seven

Binuhat ako ni Asher pabalik sa kwarto ko habang umiiyak. Marahan ako nitong inihiga sa aking kama at pinunasan ang aking mukha ng kan'yang panyo.

“Iyon ba ang inaasikaso mo kaya ka palagi raw umaalis?” tanong nito na ikinatigil ko. Mapapagkatiwalaan ko naman siguro siya.

“Ang totoo, h-hindi ako ang nag-asikaso no'n. Ang best friend ko. Alam niya kasi ang mga nangyayari, nandoon din siya nang makunan ako.”

“I see... Hindi ko siya masisisi na gawin niya ang lahat para sa kaibigan niya. Pero... Kung hindi pala 'yon ang inaasikaso mo, saan ka napunta?”

“Sa kaibigan ko... Sa kan'ya ako tumatakbo kapag kailangan ko,” malungkot kong sagot.

“Bakit hindi sa parents mo?” napatingin ako sa gawi niya.

“May problema pa ako sa pamilya ko na inaayos ko. Kaya... Gusto ko muna tapusin ang sa amin ni Steve. Iisa lang ako, pero sobrang daming problema ang ibinigay sa'kin.”

“Do you need my help?”

“Sa ngayon, gusto ko lang mapawalang bisa ang kasal namin at umalis dito. Malaking kabawasan na sa problema