Share
CHAPTER 27
[LOVELY's Point of View]
Probinsya...
Pupunta kami ng probinsya. Oh God! Bakit naman ganun? Sa lahat ng pwedeng puntahan, bakit probinsya pa?! Whyyyy?!
Muli akong napasubsob sa mga palad ko at halos sabunutan ko ang aking sarili sa sobrang stress. Actually, pagpasok ko pa lang sa condo ko ay parang mawawala na ako sa sarili. Mabuti nga ay na-handle kong hindi mag-hysterical sa cafe kung hindi... hays baka nahalata na nila ako.
Baka ngayon, alam na nila ang sekreto ko.
Na... na hindi naman talaga ako balikbayan mula sa States. Na isa lang akong hamak na probinsyana na gustong abutin ang pangarap dito sa syudad at... kalimutan ang lahat ng hindi magagandang nangyari sa akin sa probinsyang pinanggalingan ko.
Pero heto! Mukhang gusto na akong ibuking ng tadhana. And that can not be! A big, big
Related chapters
Dream Catchers CHAPTER 27.2
The day for the fulfillment of another dream has come!It was only five in the morning but the city was widely awake. No, scratch that. Cities never sleep. As in!The difference lang siguro kapag ganito kaaga, kakaunti lang ang mga sasakyang dumadaan at iilan lang rin ang mga tao sa labas. I found this specific time the most peaceful time of the day."Have some coffee Lovely dear,"Nawala ang tingin ko sa labas ng glass wall nang maglapag ng cup sa table si Miss Maggie together with a creamer, a sweetener and a stirrer and she sat down beside me."Sorry. I'm not as good as Sage when it comes to making coffees kaya ikaw na lang ang bahala kung anong prefer taste mo ng coffee," she said apologetically. Aw, what an angel talaga."Aw, you're so sweet po. It's okay, Miss Maggie. Thank you po! Highly appreciated!"I put some creamer to my cup a
Dream Catchers CHAPTER 27.3
Paglabas ko, naibagsak ko agad ang mga bitbit ko dahil sa sobrang pagkamangha."Oh my goodness!" I placed my hand on my lips just to cover my agape mouth. "Waaaaah! Ang ganda~"Patalon-talon akong lumapit sa parang mini van na sasakyan namin. I am not familiar kung anong klaseng van ito pero gandang-ganda talaga ako. I even felt a sudden connection between me and that minivan!"Hoy! Babaeng palaka, kunin mo 'yung mga gamit mo. Hindi ko kukunin 'to! 'Wag mong iharang sa daan!"As usual, umekstra na naman ang kontrabidang kupal. Palibhasa'y pinagbitbit s'ya ni Miss Maggie ng mga gamit. I rolled my eyes na lang at tamad s'yang tinignan."Talk to my hand," mataray kong sagot at hinarap sa kanya ang kamay ko. Nang makita ko si Miss Maggie na papalapit ay agad ko s'yang tinakbo at umangkla sa kamay n'ya. "Miss Maggie sobrang ganda nito!""Well," proud n'yang sambit
Dream Catchers CHAPTER 28
[LOVELY's Point of View]This can't be!It should be a great, fun and amazing travel! Pero heto, stuck kami sa traffic habang binabayo ng malakas na ulan. This is a disaster! Hindi ko talaga malaman kung sinong bad luck sa amin. Palagi kasing may nangyayari not-so-good kapag may gagawin kaming supposedly ay masaya.Tahimik lang kami lahat at ang tanging pagpatak ng ulan sa bintana ng van at busina ng mga nag-aalburotong sasakyan ang maririnig. Pen was resting her head on the window at parang malalim ang iniisip. Si Miss Maggie naman relax lang at sinisilip ang unahan kung umuusad ba ang traffic. Behind me was Sage staring blankly somewhere outside samantalang si Psalm ay nakasandal sa backrest at nakatunganga sa ceiling. What a great time."Miss Maggie? Ilang oras po ba ang travel time papunta sa ancestral house ng mga Santos?" I asked dahil pakiramdam ko ay nag-iinit na ang butt ko sa pagkakaupo.
Dream Catchers CHAPTER 29
[SAGE's Point of View]"AHHHHHHH!"We all took a halt and looked back at Psalm when he exaggeratedly utter a sharp shrill cry. I made face after realizing what made him scream like a girl. Tuluyan nang lumubog sa putik ang kanina n'ya pa iniingatang rubber shoes."Psalm, are you okay?" Miss Maggie, who's currently leading the way after Marco, asked."Hindi Miss M! Hindi ho ako okay!" Exaggerated na sigaw ni Psalm habang nanlulumong tinitignan ang sapatos n'ya."Why? What happened?""He got his ever loving shoes sunk in the mud," I answered since I'm the nearest person to her. Bahagyang natawa si Miss Maggie at napailing."You're so maarte! Putik lang naman 'yan, no! Duh?"I decided to keep moving when Lovely lit the wick of their unending rumpus."Ah, maarte pala ha?""Hey&mda
Dream Catchers CHAPTER 29.2
Wow. That was the only word that we uttered when we finally saw the barrio Kutitap from the hill we were standing at.I never been into provinces before kaya manghang-magha ako sa mga nakikita ko ngayon. Everything was green. The smooth breeze was chilly yet fresh like you can actually smell the grass pulp. And the few roughly built huts were almost ten meters apart."Ang ganda," I heard Pen mumbled."Yeah but still we are covered with mud. Para tayong mga taong-putik nito," reklamo naman ni Lovely.I let a soft chuckle. Tama s'ya. Balot na balot kami ng putik. I bet my clothes inside my backpack were also wet already because of our mud fight earlier. But, bakit kaya? Bakit kaya hindi ko magawang mabahala at mag-alala? I should be worrying now, right?"Ito yung tamang panahon para sabihing, ‘ah, this is life’," madramang sambit ni Psalm matapos ilagay an
Dream Catchers CHAPTER 30
[SAGE's Point of View]"Aba! Mayroon pala tayong mga nagkikisigang mga ginoo dito."Rian suddenly popped out of nowhere while carrying a brown, dusty book. Hindi ko rin napigilang kumunot ang noo ko because of the way she talked.She sat down beside Miss Maggie and showed her what she brought."Hintayin lang natin muna sina Lovely and Pen before we start the discussion. Sage, upo ka na."Umupo ako sa tabi ni Psalm and patiently waited for the two girls. I'm starting to wonder about their get up dahil narinig ko din ang pagngawa kanina ni Lovely about her wet clothes. But thanks to Psalm, again, nawala 'yun sa isip ko. Ang likot n'ya kasi. He kept on rubbing, brushing, messing and scratching his hair. Parang hindi s'ya mapakali kung paano aayusin ang buhok n'ya."Aist, ba't kasi naiwan ko 'yung wax sa bahay! Para na tuloy lantang gulay sa palengke 'tong buhok
Dream Catchers CHAPTER 30.2
Lovely and Pen sat on the single seats before Miss Maggie proceeded."Okay, let's start! Rian?""So, ayun nga guys, hello again. Gusto ko lang munang malaman n'yo na I'm so happy dahil tinanggap n'yo ang request ko. And speaking of that request, our Lolo Dado will be here tomorrow morning together with my cousins. He'll be brought here unconscious," panimula ni Rian. Naging mas eager ako sa pakikinig dahil sa sinabi n'yang unconscious ang ‘dreamer’ namin 'pag dating dito."Unconscious? Why po unconscious?" tanong ni Lovely with her conyo language again. I am starting to confused to her way of speaking, to be honest. Minsan diretso naman s'yang magsalita pero madalas bigla na lang pipilipit 'yung dila n'ya."Yes. Ang naisip kasi namin, kapag gumising s'ya dito, everything is already made according to plan— na makita n'yang nasa makalumang panahon na s'ya..."She
Dream Catchers CHAPTER 31
[PEN's Point of View]"Have anyone seen Marco?"Napatigil ako sa paggagayat ng mga gulay nang biglang sumilip si Miss Maggie mula sa pintuan ng kusina."Ano po iyon, binibini? Hindi ko po kayo maintindihan."Napailing ako habang pigil na tumatawa sa paraan ng pagsagot ni Lovely. Bukod sa purong Tagalog ay may arte at emotion pa 'to. Mukhang masyado n'yang sineryoso ang ‘pagbalik sa makalumang panahon’ dahil kahit sa pagsasalita ay in-adopt n'ya ito at pinipilit pa kaming gawin ang ganoong klaseng way ng pagsasalita. Dagdag pa doon, pinagbawalan kami ni Miss Maggie na gumamit ng kahit na anong modern na bagay lalong-lalo na ang gadgets. Syempre ang pinaka nalungkot dun ay si Lovely dahil hindi daw s'ya makaka-awra sa mga selfies n'ya. Sa palagay ko nga ay bumabawi s'ya sa 'Tagalong-only-rule' n'ya dahil doon.Nakanguso akong tinignan ni Miss Maggie kaya hindi ko na nap
Latest chapter
