KANINA pa tingin nang tingin si Nikole sa relong pambisig. It had been a week since Julian left. Naintindihan niyang hindi ito nakatawag nang nakaraang mga araw dahil sa sensitibong misyon nito. Pero inaasahan niyang babalik na dapat ito. “Darling, what’s wrong?” Napansin ni Clive ang pagiging aligaga niya. Kagagaling lang nito sa nursery at pinatulog ang kambal. “Jules should be arriving now.” She exhaled sharply.Hinawakan nito ang kanyang mga kamay. “For sure he’s on his way. Maybe he’d surprise you. Calm your mind.” Iginiya nito si Nikole sa mahabang sofa at pinaupo. “Relax, okay? Walang mabuting idudulot kung maiisip tayo nang masama.”“But there had been a typhoon. And it just landed near Julie’s area.” Nahilo niya ang sentido. Napapraning na ata talaga siya. Nitong mga nakaraang araw pa siyang hindi mapakali. “Jules know what he is doing. He is the best in his field.” Patuloy na kinalma ni Clive ang isip niya. He turned on the television at sakto ng breaking news ang tumapat
GRAND OPENING ng proyektong hinawakan ni Clive na isang malaking coliseum sa bicol. The architectural design was impeccable. Pero hindi niya masyadong na monitor ang structural section niyon dahil hindi naman siya Civil Engineer. Triple C had all the best designing professionals. Pero kahit gaano katatag at kaganda ng struktura ay walang panama iyon sa kalamidad na bigay ng kalikasan. There had been an earthquake around magnitude eight. Nagkataon itong sa grand opening ng natural gusali. Three columns had failed, and the trusses fell. Marami namang nakalabas agad kahit nagkaroon ng stampede. But the horror remained that around a hundred people died. Kung kailan unti-unti nang na tanggap ni Nikole ang pagkawala ni Julian, ngayon naman niya nasaksihan ang unti-unti ng pagkawala ni Clive. He was physically present, but mentally absent. “Clive, it’s not your fault. It was a natural calamity!” Paulit-ulit niyang pinapaalala rito iyon. It had been a month since that incident but there ha
NIKOLE’S world crumbled before her eyes. Tuluyan nang bumigay ang huling hibla ng kanyang kainuan nang makita ang katawan ng wala nang buhay na si Clive. She immediately went to the hospital when she received a call from the police that Clive had a motorcycle accident, and he was dead on arrival at the hospital. Nadaganan ito ng motorsikilo at tumusok ang isang matulis na parte mula sa nabasag na fairings sa dibdib nito. Clive even suffered a severe head interal injury despite him wearing a helmet because of the impact. His neck was heavily damaged.Iniwan niya sa mga babysitter ang mga bata. At sumunod naman si Kaden sa hospital nang nalaman nito ang masamang balita. Halos mapugto ang hininga ni Nikole sa pagpalahaw ng iyak. Hindi niya matanggap na si Clive ang nakahiga roon sa hospital bed na wala nang buhay. “No! This is just a nightmare. I should wake up!” umiling si Nikole at kinurot ang sarili. Pero damang-dama niya ang sakit sa kanyang balat ang kirot niyon. “That is not Cl
NIKOLE was back on her feet after she was consumed in grief for three long months. Hindi pa siya bumabalik sa trabaho pero unti-unti nang bumalik ang gana niya sa pagpipinta. Umuwi siya sa Marikina kasama ang dalawang bagong bodyguard para kunin sa roon ang ilang portrait panting na ginawa niya para kay Julian at Clive. Bahagya pa siyang napangiti nang makita roon ang malaking nude painting ni Clive na kinomisyon nito noon. Even Julian had one. Those were the times she’d had fun painting them. Nakaramdam na naman siya ng lungkot nang maalala ang dalawa. Mabilis siyang umuwi sa mansion dahil puno ng alaala nila itong bahay ay baka mapaiyak lang siya. Sometimes she’d wake up in the middle of the night crying. Pero nilalakasan niya ang loob lalo na at nakikita niya ang mga anak. Naabutan niya sa mansion si Kaden kasama ang anak nito. “Mama Niki!” masiglang bati ng bata. “Kiss! Kiss!”“Hello, baby boy!” ginulo niya ang buhok nito. Lumuhod siya para mahalikan nito sa pisngi. Matapos ay
THREE YEARS LATERKANE celebrated his seventh birthday. Malaki na ito at sobrang daldal. Malapit ito kay Nikole dahil siya ang kinikilala nitong ina. Ginanap sa isang hotel ang kaarawan nito dahil gusto talaga ni Kaden na bongga ang handa ng anak pagdating ng ikapito nitong kaarawan. Masayang nairaos naman iyon. Everyone had fun despite it was a children’s party. Naroon ang mga apo at anak ng mga business associates nila. Habang ang mga matatanda ay nagsasaya rin naman at nag-uusap tungkol sa negosyo. “Callie! Juliette! Behave!” pinanlakihan ni Nikole ng mata ang mga anak dahil panay ang takbo ng dalawa at baka madapa. Mag-aapat na taon na rin ang kambal at tinuturing na nilang nakatatandang kapatid si Kane dahil madalas silang magkakasama. Maya-maya pa ay tumatakbo sa gawi niya si Kane. Habang lumalaki ang batang ito ay lalong lumalabas na para silang pinagbiyak na bunga ng ama.“Mama Niki!” Kade shouted excitedly.“Kane, darling!” magiliw niya itong sinalubong.Humalik ang bata
DUMATING ang Mother’s Day. Nikole wore her best to make sure she’d stand out. Kitang-kita niya sa mukha ni Kane ang tuwa dahil kasama niya ito sa Montessori na pinapasukan. Kane was in grade two. Pawang may mga sinabi sa buhay ang mga naroon dahil isang ekslusibong paaralan iyon na mayayaman lang ang makakaafford. Proud na nakakapit si Kane sa kamay ni Nikole na wari ay dinidisplay nito sa mga kaklase na may kasama siyang nanay. There was a small program where Kane was tasked to recite a poem. Tuwang-tuwa si Nikole na kinunan ng picture ang bata. Just like his father, Kane was intelligent and advanced in his age. He spoke eloquently. Patunay roon na paborito ito ng Lolo nitong ibida sa mga kumpadre nito. “I think I shall never see, a poem lovely as a tree…” tuloy-tuloy na tumula si Kane ng pamosong tula ni Joyce Kilmer. Kay Nikole ang pinakamalakas na palakpak nang matapos ang bata. Sayang wala rito ang ama nito para masaksihan iyon. “Mama Niki, did I do well?” tanong no Kane na
DAHIL sa madalas na pangungulit ni Kane na gusto nang magkaroon ng nanay kaya sinubukan ni Kaden na makipagdate. Dahil wala siyang oras na maghanap kaya pinatulan na niya ang reto ng mga panyero niya dahil bihira raw mangyari na siya na mismo ang naghanap.Ngayon heto si Kaden nangangalay na ang panga sa kakangiti. Ayaw naman niyang magmukhang bastos sa kausap. Kasalukuyan siyang nasa isang kilalang Italian restaurant kasama ang isang Filipino Korean na si Samantha Park. She preferred to be called Sam. Parang gustong pagsisihan ni Kaden na sinubukan niya ang pagba-blindate.Goodness gracious, I won’t do this again! Kung sa hitsura lang naman ay wala siyang maipipintas dito. Taglay nito ang mga katangiang hinahanap madalas ng lalaki sa isang babae kung pisikal na aspeto ang pagbabasehan. Matangkad ito at makinis ang namumula-mulang kutis. Pantay-pantay ang ngipin at maganda ang tsinitang mata.Kaden tried his best to carry the conversation. Idinaan na lang niya sa mga biro. Pakiramdam
DUMATING ang baby shower ni Kaira. Pamilya at malapit na kaibigan lang ang mga naroon. Ginanap iyon sa mansion ng mga Elorde. Malapit na kasi ang kabuwanan nito. Kaira was expecting a baby boy. They all wore white dresses since it was the motiff. Iniwan ni Nikole ang kambal sa Lolo Vicente ng mga ito. Gustong-gusto naman kasi ng kambal doon. Lalo na ngayon na nakapansin-pansin na lalong lumalakas ang daddy niya mula nang magkaroon ng mga apo. “Congratulations, Kai! Now it’s your turn to be a mother!” She kissed Kaira’s cheeks. “Sorry, I didn’t get to buy a gift. Cash na lang. Is five million enough?”“Sure, no problem! That’s too much, Niki.”“It’s for the baby.” Hinawakan niya ang malaking tiyan nito.Nagulat sila nang biglang dumating si Kaden na may kasama ng mestisahing babae.“Who is that?” bulong ni Nikole sa kaibigan. Mula noong gabing aksidente silang nagkita saItalian restaurant kung saang nagkahulihan na magka-date ay wala pang nababanggit si Kaden na may bago na itong nak