Chapter Twenty-two

Papasok na sana si Ellaine sa kanyang kwarto nang tawagin siya ni Erin.

"Do you need anything?" Tanong niya kay Erin.

Nakayuko ito sa harap niya at pinaglalaruan ang mga daliri.

"Ellaine, about sa nangyari kanina--"

"It's okay, Erin." Nakangiting sabi niya.

"Sorry talaga. Hindi ko naman alam." Hinging-paumanhin ulit nito.

Tinapik niya ito ng mahina sa balikat. "Ano ka ba! I said it's okay. Sige ah, if you'll excuse me, it's my siesta time."

Tumango naman ito at hinayaan siyang pumasok sa loob ng kwarto niya.

Kaninang lunch nila, sobrang awkward siguro ng atmosphere kung hindi nagdadadaldal ang mga lalaki. Kasi siya, si Erin at si Mico ay tahimik lang.

Inisip niya ang nangyari kanina, ang biglang pananahimik ni Mico matapos mabanggit ang mga patungkol sa ate niya.

Sinubukan siya nitong kausapin kanina ng palihim pero hindi niya ito hinayaan. Kung may mga pagkakataong makakaiwas siya, iyon ang ginagawa niya.

Ayaw niya marinig kung ano man ang sasabihin nito. Tama na muna, masyado