Friend
Mabilis na lumipas ang araw. During Club Day, we had so much fun. Ang damit naming ginawa. Naging busy sa booth at sumali sa mga palaro ng ibang booth. I had so much fun together with my friends. Basta ang alam ko lang masaya ako sa araw-araw na lumipas. Lagi kaming magkasama ni Blake. We've spent every time that we're together.It was good. Sa sobrang bilis ng panahon, hindi ko na namalayan na halos mag-iisang buwan na siyang wala. Nasa Singapore na siya para mag-aral.Of course, I was sad when he left but I have nothing to do with it. It's his dream. Siya ang gusto ng School namin na i-exchange students para makapag-aral sa Singapore."I'll be back after three months," aniya noong nasa airport kami. Kasama ako sa paghatid sa kanya.Tumango ako. "Mabilis lang naman ang panahon," saad ko. "Saka may gadgets naman. We can communicate with each other everyday."Ngumiti siya. "Yep! I'll call you everyday, okay?""Okay."Araw-araw lagi kamingSaktong paglabas ko ay nakita ko si Lucas na naghihintay sa labas ng gate namin. He's wearing a simple black v-neck t-shirt and maong short."Maglalakad lang tayo since malapit lang dito ang Grill," saad niya nang makalapit ako."Okay lang naman. Walking is an exercise too." nakangiti na sagot ko."Ako na ang maghahatid sa'yo mamaya," sabi niya. Nagsimula na kaming maglakad."Yep and I hope we can go home before nine since since I have my curfew." usal ko bago natawa."Nice! Hindi na seven?"Ngumuso ako. "Seven pa rin kaso iba ngayon since seven ang kitaan. You know my Dad." nagkibit ako ng balikat.He chuckled. "Don't worry, we'll go home before nine as your Dad told you.""So, nagkakamabutihan na kayo ni April." pag-iiba ko ng topic.This time, siya naman ang natawa. Nasa labas na kami ng subdivision namin. Mga tatlong kanto yata ang layo ng Grill sa amin, pero kaya namang lakadin."Hindi naman," he said. "but she already confessed her feeli
UnderstandingTwo weeks had passed since that happened at the Grill. Every time that I've think about it, I always got scared. It scares me to the point naiiyak ako pag naalala 'yon. Hindi ko naisip na magagawa ni Lucas ang bagay na 'yon.Kaibigan ko siya pero ngayon, pumapasok sa isip ko kung pagpapatuloy ko pa ba ang pakikipag-kaibigan ko sa kanya. Takot ang nararamdaman ko tuwing nagkikita kami sa school. I've been avoiding him. Wala rin akong nakakausap tungkol sa nangyari. Ayoko rin kasing pag nagsalita ako, mag-iba ang pakikitungo sa kanya ng mga kaibigan namin. He is still my friend after what happened.I want to talk to him, but I don't think I'm ready for now. Natakot pa rin talaga ako."May problema ba, Pandak?" tanong ni Blake sa akin noong isang araw na tumawag siya."W-wala naman." sinubukan kong na huwag mautal, pero nabigo ako. Natahimik siya sandali. Tila ba nakikiramdam.After a very long silence, I heard him sighed. "You sure? Wala kang tinatago sa'kin?" tanong niya
After kong bumili ng tatlong box ng doughnuts ay lumabas na ako. Tinawagan ko na si Mang Jose bago pumunta ng parking lot so I know where he parked our SUV. Agad ko siyang nakita at pumasok sa loob ng kotse."Mang Jose, anong oras po dating ni Carlos sa bahay? I brought him some snacks!" nakangiti na sambit ko sa kanya."Naku! Nag-abala ka pa, Ava. Bungi na ang ngipin ng batang 'yon kakain ng matamis. Mamayang alas-otso ng gabi siya susunduin. Kasama niya si Nanay Selda." humalakhak na kumento niya. Si Nanay Selda ang Nanay ni Mang Jose. Ang alam ko eighty years old na ito ngayon."Okay lang po! Minsan lang naman ito," usal ko.Nang makarating sa bahay ay nilagay ko ang biniling doughnuts sa ref at umakyat sa kwarto ko. I took a quick shower before I do my assignments. May assignment kami na mag-do-drawing, kanya ito ako ngayon nahihirapan gumihit.Sa Friday pa naman ang deadline nito kaso ayokong matambakan ng mga gawain especially that we have a thesis now. Mas duguan ang mangyayari
ApologiesMalakas ang ihip ng hangin habang nasa lumang rooftop kami ng building. From here, I can see all the students of St. Willford National High School. Kita rin ang lawak ng buong school.Parehas kaming tahimik ni Lucas habang may distandya sa isa't-isa. I know he's looking at me while I'm looking downstairs. Kanina pa siya walang sinasabi at iyon ang hinihintay ko."A-Ava, I know my apologies can't underestimate what I've have done to you but I'm really sorry for doing that." malumanay na sambit niya. Finally he talked now! Akala ko tatagal pa kami rito nang siyam-siyam bago siya mag-umpisa."I'm really sorry, Ava. Hindi ko lang din maintindihan ang sarili ko nang gabing 'yon. I'm drunk and everything is a mess to me. I know you love me as a friend and I accepted that a long time ago dahil alam ko kung gaano niyo kamahal ni Blake ang isa't-isa. Ayokong sirain ang relasyon niyo ni Blake. Dahil para sa'kin, kung saan ka masaya masaya din ako dahil nga mahal
"Uh-oh! Look who's here!"Palabas na kami ng gate ng school nang makita namin si Simon. He's leaning on his car while crossing his arms around his chest. Naka-blue t-shirt, denim shorts at nakatali ang mahaba niyang buhok. He always wear his casual look."The boyfriend is here," April said while giving Kath a devilishly smile."Hello, Ladies!" bati sa amin ni Simon nang makalapit kami sa kanya."Hi, Simon! Looks like you're in a good mood," biro ni April. "I mean, parang hindi stress sa pagiging engineer, ah? Dami niyo daw ginagawa sa company." Simon shrugged his shoulders. "I have my inspiration," sagot niya bago pinulupot ang braso sa beywang ni Kath.Si Kath naman humagikhik kaya hinalikan siya ni Simon sa noo. Ang rupok talaga ng babaeng 'to! Napailing ako at palihim na umikot ang mga mata.I don't really like him for my best friend. He's a playboy for godsake! Baka lokohin pa niya si Kath!"Wala kang ginagawa ngayon?" Kath asked him."I have
DebutThe fight of the spotlight turned to me as a walk wearing my violet tube ball gown. Today is my eighteen birthday. I am happy but something is missing in my heart. I saw all my guests are smiling at me. I smiled too.Everything is perfect for tonight. But there's something missing. Wala siya. Hindi siya dumating. Ang isa sa mga importanteng tao sa buhay ko'y wala sa mismong katawan ko. I looked round for the nth time, thinking that maybe, just maybe, Blake will be here. Baka pina-prank lang ako. Hindi makakapunta si Blake sa debut ko dahil nagkaroon ng problema doon sa school nila.Excited pa ako last week dahil dapat 'yon ang araw ng uwi niya. Pero nakatanggap ako nang tawag mula sa kanya na hindi na siya matutuloy at mai-extend pa siya sa Singapore. Baka daw sa January 4 pa siya umuwi. Three days before going back to school."I'm so, so, so sorry, baby. Medyo nagkaroon ng conflict doon sa thesis na pinasa namin at two days lang a
BrokedownI almost broke my cellphone as I kept pressing the call button. And for the nth time, it connected me to the operation. Umikot ang mata ko dahil sa inis na nararamdaman."The number you have dial is not available. Please try again later.""Ugh!" I groaned because of frustration.bNabato ko ang cellphone ko sa kama pagkatapos ay inis na lumabas ng kwarto ko. Naka-krus ang mga braso ko sa aking dibdib nang makita sila Ate Emerald kasama si Kuya Ian sa living room namin.We are all wearing red t-shirts because it's New Year Eve and red is the lucky color that's why. Agad na nagtaas ng tingin si ate Emerald sa'kin nang makita akong pababa ng hagdan namin.Ate Emerald looks flawless in her red t-shirt and paired it with denim pantalon. Her hair is in a messy bun while I'm wearing my red v-neck t-shirt and high waist shorts. Ti-nucked in ko pa 'yon para mabigyan ng style."Ava, tulungan mo kami para sa barbeque!" masayang sabi ni a
That's why I couldn't contact him for the whole day because he's with Alison. Yes I should trust him but I can't control my feelings! Si Alison ang kasama niya. Sobra-sobrang insecurities ang nararamdaman ko kay Alison.Bago ako dumating, si Alison ang nauna. Anong laban ko sa babaeng una niyang minahal? Wala! Ang sakit! Sobra! Tama na ang mga marinig ko. Lagi silang magkasama pati sa kwarto niya magkasama sila! Ano nga naman ang ginagawa nila roon sa loob? Nagbabahay-bahayan? Kalokohan!I couldn't breathe properly because my tears didn't stop. My heart is aching and I hate this feeling! Palakas ng palakas ang hikbi ko habang nakahiga sa kama ko. I couldn't stop sobbing. Nakatulugan ko ang kakaiyak. Kinabukasan, alas dies na 'ko nagising. Sobrang sakit nang mga mata ko at ulo. I quickly grabbed my phone to call him again.Maybe I was just wrong. Baka panaginip lang 'yong nangyari kagabi. Kung totoo man, I should give him a chance to explain himself. Baka maayos namin agad. Inayos ko