Kaya gusto ko nang bumalik ang alaala ko sa lalong madaling panahon. The doctor said, don't pressure myself to return my memories because it might be risky to me. Malaking surgery ang nangyari sa ulo ko at baka may mangyaring masama sa'kin kung magtri-trigger agad ang alaala ko.Ayoko namang mangyari 'yon. I'm lucky that I'm still alive right now. Sobrang laki ng natamo kong sugat mula sa aksidente at hindi biro 'yon.I just want to remember everything as long as I can, so I may not be confused anymore. Ang hirap kasi ng ganito. Hindi mo alam kung anong meron sa'yo."I cooked you some food. Kumain ka na," sabi ni Blake nang nakapasok kami sa kwarto ko.Napangiti ako nang makitang may mga pagkain nga sa table ko. Mabilis akong pumunta doon at umupo. "Oh, yes!" I exclaimed out of enjoyment. There's a lot of food here! Adobong baboy at may prutas din."I wanted to baked you some dessert like cream cheese because you like that. Naisip ko na sa susunod na lang dahil k
JealousA smile plastered on my lips when I saw my friends went inside my room with a big smile on their faces."Ava!" they said in chorus as they walked towards me."Napaaga yata kayo," ani ko."Of course! We will have our bonding together!" April giggled.Pansin ko rin na may dala silang mga prutas at si Althea ang naglagay no'n sa tablet ko kung nasaan si Blake na nagliligpit ng kinainan ko.Sa susunod na araw na 'ko madi-discharged at makakauwi na rin ako sa wakas. Boring na boring na ako dito sa Hospital.Kath pointed out Blake using her finger. "Kaya ikaw Blake, you should leave us alone here now. Kami nang bahala kay Ava," aniya. "no boys allowed."Napailing na lang si Blake. "Don't worry, I have a meeting right now." "Oh, that's good!"Kahit nakangisi ay pumunta sa'kin si Blake. "I'll go now. Babalik ako mamayang six."Ngumiti ako. "Okay."He kissed my forehead. "Take care," He said, softly.Tumango lang ako bago niya kinuha ang dalang itim na blazer na nasa sofa. Sinuot niya
HimIsang linggo na ang lumipas nang ma-discharged ako sa hospital. Halos walong buwan din akong nasa Hospital at wakas ngayon ay nakauwi na ako! I've been staying in the house were Blake and I lived together.Noong una, ayaw ni Blake na dito ako mag-stay. He wants me to live in my parents because it'll maybe uncomfortable for me to live with him this time. I can't remember anything about him but I refused that. Napag-usipan ko na na mas maganda 'to kahit na medyo awkward sa pakiramdaman ko. If I want to remember him, I should be with him. Maganda 'yon para mas madali ang pagbalik ng alaala ko.Nabasa ko kasi sa internet na maganda kung mag-i-stay ka sa taong mahal mo para magkwentuhan o mabalikan niyo 'yong mga pinagsamahan niyo dati na hindi mo maalala. I think that's a great idea because Blake is the one who's suffering the most right now. Sa sampung taon na pagkakawala ng memorya ko, siya ang pinakana-apektuhan nito.Hindi lang halos, lahat ng pinagsamahan n
Starting againPeople said, you should be happy because you woke up everyday and see your loved ones. Maging masaya tayo dahil nandiyan pa sila sa tabi natin, dahil hindi natin alam kung anong mangyayari kinabukasan o sa susunod na araw.Maybe we're happy because they were here beside you, but until then? Hanggang kailan sila nandito sa tabi natin? We'll never know.That's why you should be happy every single day you spent your time with the your family, friends, and even your lover. Dahil hindi natin alam kung hanggang saan natin sila makakasama.That's what I thought every day for the passed months now. It's been two months but my memories didn't have any progress kung babalik pa ba ito o hindi. Halos lahat nasabi na sa'kin kung anong nangyari sa sampung taon na hindi ko maalala.Ang problema nga lang, hindi pumapasok 'yon sa utak ko. Hangang ngayon, ni isang katiting mula sa sampung taon na nawala sa'kin ay hindi ko pa rin maalala. I thought it may takes
Photo album"What did you just say?" nakakunot ang makapal niyang kilay habang nakatingin sa'kin na tila nalilito.Hindi nawala ang ngiti ko sa labi. "Ang sabi ko, dito ka na matulog sa kama. Tabi tayo," ulit ko sa sinabi.Gusto kong matawa sa reaksyon niya. He just staring at me, confused and shock. Nakaawang ng kaunti ang mapula niyang labi habang nakatunghaw sa'kin.Kadarating lang niya mula sa trabaho niya at nagkumukuha ng damit sa closet namin. It's already 11 PM when he came back from work. Patulog na ako."Are you sure?" mahinang wika niya. Naniniguro.Tumango ako. "Yes, Blakey!" Sumilay ang isang matamis na ngiti sa labi niya. "Okay. I'll just take a shower."Tumango ako ulit bago siya pumasok sa banyo. Humiga akong muli sa kama at nagbalot ng comforter dahil malamig. Hindi ko alam na nakatulog pala ako. Nagising na lang ako nang may maramdaman akong humiga sa tabi ko.Humarap ako sa kanya na malumanay ang mata. I saw him quietly laying himself in the bed."Sorry, I woke you
CookiesTumayo ako bago binuksan ang refrigerator namin. Kagaya ng sinabi sa video, kumuha ako ng dalawang itlog, two butter, vanilla extract, all purpose flour, brown sugar, white sugar and thank God! May chocolate kisses pa kami sa ref. Nilagay ko ang cellphone sa kitchen counter para masundan ko nang maayos ang recipe sa video. Hindi pinakita sa video kung ilang cups ba ang kailangan. Bale ang ginawa ko ay tinantsa ko na lang based sa video na napanood ko. Titikman ko na lang mamaya kung masarap o hindi bago i-bake 'to sa oven. I transferred the mixed of chocolate kisses and eggs to all purpose flour and then mixed again to fully combined. Nang makitang okay na ang ginawa ko kumuha ako nang kaunti bago tinikman 'yon. Napangiti ako ng malasahang okay naman ang lasa.Kinuha ko ang halft sheet pan bago maingat na tinantsa ang cookie dough at nilagay 'yon doon. Since wala kaming ice cream scope kagaya ng nasa video, I used spoon to make them equally. After that, I put it in the oven w
ElijahWe're both silence on his car habang papunta kami sa bahay ng mga magulang niya.Ramdam ko ang tension niya habang ang isang kamay ay nasa manobela at ang isa naman ay nasa hita ko. I held his hand on my hips. "Hey, easy," marahan na wika ko. "you looked nervous.""I just can't believe my little sister is getting married. F*ck! She's just twenty-five!"Napanguso lang ako. I can't control his feelings too. I mean, I know he's shocked because Luna is getting married. Magugulat talaga kung sa'kin mangyari 'yon.Nang makarating kami sa bahay nila ay sinalubong kami nila Tito Basty and Tita Snow. The married couple still looked like a teenage. Matanda na sila pero ramdam mo pa rin 'yong kilig sa kanila. They're both in their 50's but they still looked good together. Makikita mo na sa mukha nila ang katandaan, pero gwapo pa rin ang tindig ni Tito Basty samantalang si Tita Snow ay maganda pa rin. "Ava, you looked fine!" Tita Snow giggled after she hugge
DitchMaingay ang tugtog nang DJ mula sa stage ng Club. My head is already spinning because of it. Nakaka-ilang inom pa lang naman ako, pero nahihilo na ako agad.Napangiwi ako nang kumirot ang ulo ko dahil sa alak. Tama nga ang sinabi nila, hindi ko kaya uminom ng marami."Hey, are you okay?" rinig kong sambit ni Blake sa tabi ko.Tumingin ako sa kanya. "Nahihilo lang," sagot ko.Hinila niya ako papalapit sa kanya at inakbayan. Sinandal ko naman ang ulo sa balikat niya bago pumikit."Should we go first?" He asked, softy to my ear.Ngumuso ako. "Baka magalit si Kath. I should be here for her. It's her birthday.""But you have a work tomorrow.""Ava, are you okay?" rinig kong sambit ni April.Kakagaling lang nila sa dance floor kasama sila Lucas. Kami lang ni Blake ang naiwan dito sa table namin. Birthday ni Kath and she wants to celebrate it here. Minsan na lang daw mangyari dahil strict si Simon.Ewan ko na lang paano niya napapayag