Kabanata 37

NAGISING ako sa mahihinang haplos sa mukha ko.

Napakurap pa ako ng ilang beses nang makita si Jascha na nakangiti sa akin. His dimples showed up and his eyes were smiling, too. A refreshing sight to

"I'm sorry, hindi ako dapat nakatulog." Out of reflex, iniunat ko ang mga kamay ko at mahinang humikab. He smiled even more. Nabitin sa ere ang dalawang kamay ko at tinaasan siya ng kilay.

"You are so cute when you're asleep even when you wake up."

I frowned to hide blushing. Sumilip ako sa labas ng bahay at nakitang madilim na. The sun's almost out when I fell asleep kaya hindi na nakakapagtaka na gabi na. Masyadong mahaba din ang kanyang pagkakahimbing kaya nainip ako at natulog kagaya niya.

"Lagi bang sumasakit ang ulo mo?" Usisa ko nang maalala ang pananakit non. He stretched his legs on the floor and raised his left arm and rested that to my shoulders like he's allowed to do that on someone he just met. Nanliit ang mga mata ko. Tiyak ko na nagliliwaliw ito at nambababaeng muli nang gu