(Jeff POV)
Di ako nakatulog ng gabing yun dahil sa mga gawain sa kompanya. Halos drain na ang isipan ko nang magpasya akong matulog.
Nakatulog man ako ngunit, napabalikwas ako ng bangon. To check Missamy kung okey na ba siya.
Di ako kumakatok sa pinto niya. Knowing na nakalock na naman at ang kailangan ko tawagin, si Butler Nang para buksan ang pinto.
Patalikod na ako ng bumukas.
Naka-uniporme na si Missamy.
“Seryoso kang papasok ka ngayon?”
“Oo. Wala na akong sakit kaya wag kang concern. Di ka naman concern sa akin diba?” Tinalikuran ko na siya.
“Samahan mong kumain ng agahan ang mga bata.” Yun na lang ang sinabi ko sa kanya ng talikuran ko na siya.
“Bakit ikaw?” habol na tanong niya sa akin.
“Tss. Don't mind me.” Saka ako pumasok ng silid ko.
As expected tumatawag na din si Ivy. Sinagot ko
(Missamy Charm POV) Si Jude itong nag-alala sa akin para alalayan pa niya ako. Kapag mag-asawa na talaga kami in the future nasisigurado ko na aalagaan niya ako. Sa oras na ipagbubuntis ko ang panganay namin. Ayieee. Manganganak ako na kasama ko siya. At mapapa ere na kala mo siya itong manganganak. Ang cute. Dahil wala ngang nurse at doctor. Napatawag na ng ambulansya yung school namin. Oo, ang OA nila. Lalo na nga pala isa na akong Lee Chan sa loob lang ng limang buwan. Ayoko sana, ngunit pinangdilatan ako ng mga mata ni Jude. Siya itong kasama ko sa loob ng ambulansya dahil nahimatay yung Prof namin. Baka kasi patayin siya ni Jeff. Sa nakakahilo naman po talaga yung mahabang equation at prosesso para malaman yung sagot namin. Sabagay lahat ng bagay dapat lang talaga idaan sa prosesso para sure na sure ka at applicable po yun sa buhay ng tao. Para di magkamali. Kagaya namin ngayon ni Jude, na din
(Jeff POV) Katulad nga ni Juan Carlos di masasabi na may sakit ito. How about Missamy? Di malayong meron din siya at gusto ko sanang ipa-isailalim siya sa Diagnose ng ibulong sa akin ni Jay, Di maaring gawin yun sa public. Dahil marami itong matutuklasan. Isa na doon na hindi pa nanganak si Missamy. May punto si Jay. Kaya binawi ko. The doctor agree with me. As if may magagawa sila sa akin. Nagsi-alisan na sila. At napabangon si Missamy. “Ang OA talaga ng mga doctor no Jeff?” “Are you getting my own opinion Missamy?” “Huh? Bakit pinanglalakihan mo ako ng mga mata Jeff? Tungkol ba ito sa bill ng hospital?” Napabuntong hininga ako. Hinawakan ang baba ni Missamy. “May sakit ba ang pamilya niyo?” tanong ko sa kanya. “Uhmmm. Wala naman. Energetic kaming lahat. Positive lang para good vibes. Dahil kapag
(Jeff POV) Naabutan ko si Ivy na umiiyak nga ito. Halos nagwala na din pala sa restaurant kung di pa dumating ang assistant niyang si Dexs. Namumugto ang mga mata at nang makita ako napangiti siya. Tipong nawala lahat ng ka-trantrumans niya. I smile a bit. Sinalubong niya ako ng yakap. Ngunit ng kumalas sa akin, sampal ang inabot ko sa kanya. Masakit. But I know, I deserve it. Pero dapat marinig parin niya ang paliwanag ko, kung bakit ngayon lang ako dumating. “Bakit ngayon ka lang?” and there she is. Huli talaga niyang itinanong. Napabuntong hininga ako. “I'm sorry may emergency lang akong natangap along the way.” “Emergency?! At dahil na naman kay Missamy?!” Narinig ko na naman ang pangalan ni Missamy. Selos nga ata ang nangyayari kay Ivy, kung bakit nagpapaka hysterical siya ngayon. “Let's talk ng masinsinan Ivy.”
(Jeff POV) “Kakayanin mo na ba sila Sweetheart?” “Oh yes. Don't worry about me. Let him check you.” Saka halik sa pisngi niya ng inabot ko. Ikinagulat na naman niya sa akin. Stop doing that Missamy. “Susunod na lang ako.” sabi ko sa kanila. At yung dalawang bata, napatago na nga kung saan. (Missamy POV) Minsan, sarap nang upakan ni Jeff sa pasupresa niyang halik sa pisngi ko. Nagiging dart board ang pisngi ko ng labi niya. Tinitake advantage ni Jeff ang halik mode niya kapag may ibang tao. Jusko po Jeff, pwede naman diba iwasan? Tinignan nga ako. Aang pulso ko. At may mga kasama itong alalay na may dala ngang kung ano-anong machine. Sila pa talaga ang pumunta dito. Mas madali kung ako na lang pumunta diba? Nang dumating si Icy at yumakap sa akin bigla. Umiiyak
(Missamy POV) Kala ko ba nag-date sila ng Jowa niya? Bakit parang gutom na gutom? Di ba nakakain ng maayos? Oo nga naman di ka makakain ng maayos dahil nasa harapan mo ang pinapasikatan mong tao. Yieee. Nagagawa ng pag-ibig nga naman. Nagiging pabebe ang isang tao. Napangiti na naman ako na parang tanga. At si Jeff biglang binitiwan ang tinidor at kutsara niya. Nawala na nga atang gana sa akin. Feeling niya siya itong pinagtatawanan ko. Hahaha. Siya naman talaga. Ang sensitive niya. Grabe. Gaya ng dati di ko makasundo ang mga utusan dito. Ang susuplada. Lalo na kapag nawawala amo nila. Siguro nakikita nila kung anong treatment ang binibigay sa akin ni Jeff. I miss you na Kuya. Dapat sa Jeff na ito yung lalaki sa, Taming the Dangerous CEO ni International_Pen. Hahaha. Na-advertise na kita mahal kong Author. Wag mo akong papasakitan kagaya ng nangyari k
(Missamy Charm POV) “Pikon ka ba sa akin?” tanong ko na lang kay Jeff. Tinugunan ako ng ngisi. Ahhh. Talagang pikon ang lalaking to sa akin. Yun, umalis na nga silang dalawa. At lock na ako sa silid na ito. Napabuntong hininga ako. Knowing na malayo si Kuya. Talagang namimiss ko na siya. Matulog na Missamy. Sooner makikita mo din naman kapatid mo. Fighting Kuya! (Jeff POV) Kinabukasan, kinukumbinsi ako sa hapag kainan ni Missamy na papasok siya. “No!” matikas kong sabi. Halos naka-uniporme na nga siya. Bihis na bihis na kala mo babaliin ko ang sinabi ko. Padabog na lumayas sa harapan ng hapag kainan. Ako naman ngayon ang ngi-ngiti Missamy. Pikunan lang naman pala. Di ka sa akin uubra. “Master Jeff, this call is for you.” Nang inabot sa ak
(Jeff POV) I knock at Missamy room. Walang sumagot. Hinahamon ako ni Ivy, na palabasin sa lunga si Missamy. O kung hindi siya ang pupunta sa silid nito. Binuksan ko. Ilang ulit kong tinawag ang pangalan niya. Walang Missamy. Sa loob ng banyo, sa ilalim ng kama. I check her belonging. Wala yung nag-iisa niyang uniporme at bag niya. Anong ibig sabihin nito? Napapikit ako at naramdaman kong pumasok ang PA ni Missamy. “Hinanap ko na sa labas Master Jeff. Wala talaga.” Pumasok ako ng silid ko para kunin ang phone ko. Tinawagan si Missamy. Sinagot naman niya. “Asaan ka?” “On the way to school Boss Jeff. Parang may bisita ka ata? Entertain her well. Ba-bosh!” at ibinaba niya ang tawag ko. Nangigil ako sa inis. Bakit nakakaramdam ako ng inis sa babaing yun?! Akala ba niya nagbibiro lang ako tungkol sa di pagpasok niya?! Kapag
(Missamy POV) Inilabas ni Jay ang phone niya at tinawagan si Jeff. Napatitig ito sa akin. Halatang Sinisigawan ni Jeff sa kabilang linya. Walang mudo talaga ang lalaking yun. May attitude. Dapat sa kanya tinuturuan ng leksyon! Still parin ang sagot ko kay Jay, isang matikas na iling. Saka pumasok na ako ng classroom. Nakangiti na parang walang nangyari. Lunch break.Paglabas ko naka tambay parin tauhan ni Jeff. Wala na si Jay. Kasama ko si Jude papuntang canteen. Awkward ngang sinusundan kami ng tauhan ni Jeff. Gamit ko na nga yung jacket ni Jude na may hood para di ako makilala pero heto putakte parin ang dating ko sa kanila. Sa isang sulok ng mesa kumain kami ni Jude. Active sa school si Jude at heartthrob din dito sa campus. Di ko alam kung bakit lapitin ako ng mga heartthrob na lalaki. Hahaha. Di ko talaga alam. Kaya di ko po mashi-sh