Bago pa lumakad si Elaine papasok sa loob ng private room, titig na titig na si Tan dito. Pinigil niya pero kusang sumusunod ang tingin niya sa bawat hakbang nito palapit sa kanya.
Gusto niyang kumilos, salubungin ito, abutin. Pero alam niyang imposible at hindi na puwede kaya wala siyang magawa kundi manatili sa pagkakaupo pasandal sa headboard ng kama at hintaying tuluyan itong makalapit sa kanya.
His eyes were fixed on her. Ni hindi na niya napansin kung kailan tumayo si Janine. O kung nagpaalam man lang ba ito bago lumabas para tuluyan silang iwan.
Elaine was staring back at him. Nang tumigil ito sa gitna ng kuwarto—isang dipa ang layo sa kanya, sinuyod siya nito ng mabilis na tingin. Bumaba ang tingin nito sa mga paa niyang nababalutan pa ng cast.
Hindi ito nagulat sa nakita. Siguradong nabalitaan na nito ang tungkol sa bone fracture niya. Mas may rason na ngayon ang babaeng pinakamamahal na iwan siya.
PresentItinulos si Marco sa kinatatayuan habang nakamata sa pares na nasa loob ng elevator. Narinig niya ang lahat. He was present few seconds mula nang pasukin ni Tan ang asawa sa loob ng elevator.Ilang araw nang nakapatay ang cell phone ni Elaine kaya sinubukan niya itong kontakin sa tulong ni Anne. It was him who thought of pranking her para lumabas ito mula sa pinagtataguan. Successful siya, ang fail lang ay iyong hindi niya nagawang iligtas ito sa kung sinumang nanakit dito kanina.But whoever that son-of-a-bitch was, sisiguruhin niyang magbabayad.Kumurap si Marco nang makitang bumuka ang nangangatal na mga labi ni Elaine.“K-kailangan ko ng pera…” sabi nito sa mahina at puno ng takot na boses. “Para hindi niya ‘ko saktan. Para hindi niya kami saktan. Kasalanan ko. Ang baby namin ni Tan, hindi niya puwedeng saktan…”Naikuyom ni Marco ang mga kamay. Naninikip ang
Nagsasalansan ng files sa drawer si Sandra nang bumukas ang pinto ng kanyang opisina.“Maaga akong uuwi, Heiddie. Please cancel all my meetings at i-reschedule mo sa susunod na araw.”Pinagpag niya ang kamay. Kumuha uli ng files na isasama sa mga naka-pile na dokumento sa desk.“Doc…”“Why?” she asked.Natigilan si Sandra nang mag-angat ng tingin at makitang bukod sa nurse, isang lalaking ngayon lang nakita nang personal pero kilalang-kilala ang nakatayo sa bungad ng pinto.Walapanglakas ng loob si Elaine na bumalik at humarap uli kay Tan pero natagpuan niya ang sariling ipina-park ang kotse sa tapat ng inuupahan nilang bahay sa Makati.Wala siya sa sarili. Hindi mawala sa isip niya ang huling sinabi ni Janine kanina. Sigurado siyang may alam ito tungkol sa nakaraan niya. At hindi pa nito iyon sinasabi kay Tan.Sa dami ng inililihim sa
Matapos tanggapin ng doktor ang pakikipagkamay niya, naupo si Tan sa silyang iminuwestra nito. Base sa reaksiyon nito kanina pagkakita sa kanya, mas naniniwala siya na kilala na siya nito hindi pa man siya nagpapakilala. Ang katotohanang iyon ang higit na nagpapakaba sa kanya.Hindi napigilan ni Tan ang sarili kahit gusto niyang pagbigyan ang hiling ni Elaine na layuan muna ito at iwang mag-isa. Sinundan pa rin niya ito. Pinapatay siya ng pag-aalala, lalo at nakita niyang nangangatal pa rin ito nang talikuran siya kanina.Habang nakabuntot sa kotse nito, he saw with his own eyes how she recklessly drove her car na parang wala nang bukas.Nag-alis siya ng bara sa lalamunan nang maupo sa swivel chair ang doktor. Marami siyang tanong pero hindi niya alam kung alin sa mga iyon ang uunahin. May pakiramdam siya na kahit alin ang mapili, masakit pa rin ang isasagot nito.Bukod sa anxiety, may iba pa bang sakit ang asawa na hindi niya alam? Kung wala, pagkatapos
August 30, 2017The next thing Elaine knew ay ang marahas na paghablot ng lalaki sa suot niyang blusa. Dinig niya ang ingay ng tumalsik na mga butones sa sahig. Marahas niyang nahigit ang hininga. Gusto niyang manlaban, manapak, manulak, pero hanggang sa mga sandaling iyon, nananatiling walang kuwenta ang pilit niyang inaamot na lakas. Ni hindi matinag ang lalaking kumubabaw na sa kanya sa ginagawa niyang pagtulak.At nang tuluyang nairita sa ginagawa niyang pag-iyak at pagpiglas, lumanding ang nakakuyom nitong kamay sa kanyang sikmura. Pakiramdam niya ay saglit siyang naputulan ng hininga.“Stop resisting, bitch! This is what you get for turning your back on your father!” singhal nito. Gigil na hinablot ang buhok niya mula sa likod. Ang nananakit na anit, hindi na ininda ni Elaine. Mas iniinda niya ang sakit na gawa ng suntok nito at ang katotohanang binanggit nito.T
PresentBanayadangngiti ni SPO4 Ralph Veneracion nang babain nito si Elaine at magkaharap sila sa maluwang na sala nito sa Makati. Mula sa hotel na tinutuluyan nila ni Drew, natagpuan niya ang sarili sa lugar na iyon.For years, hindi naging madali para kay Elaine na balikan at harapin ang mga taong maaaring magpaalala sa kanya sa insidenteng muntik nang sumira sa buhay niya. Hindi kagaya noon, it was easier for her now to not quiver in front of the former police officer. Bagaman, mahigpit ang pagkakasalikop niya sa mga daliri sa kamay. Inihahanda pa rin ang sarili sa magiging reaksiyon sa mga impormasyong makukuha niya rito—impormasyon na tinanggihan niyang pakinggan at alamin noon.Mabilis siyang naupo sa single sofa nang imuwestra iyon sa kanya ni Ralph. Kumilos ang huli para ilapit at ilapag sa harap niya ang lemon juice at cookies na isinilbi ng maid kanina.Naupo ang may-edad na lalaki sa sofa na katapat ng ki
Kung ilang metro o minuto ang nilakad ni Elaine habang tahimik siyang nakasunod sa kabilang bahagi ng daan, Tan did not mind checking. Ang alam niya, bukod sa halo-halo ang emosyon sa kanyang dibdib, hindi niya maalis ni minsan dito ang tingin.Banayad na inililipad ng hangin ang nakalugay nitong buhok, ang laylayan ng suot na blusa na sumasabay sa bawat hakbang nito. Just like before, everything she wore fit perfectly to her slender body. The same body he’d adored and worshipped.Tan came to a realization that for the last three years, he had never gone an entire day without longing for her. The yearning was deep and strong it was consuming him. At marahil, sinadya niyang maipagkamali at palitan ang damdaming iyon ng galit.Why was the question that was too painful for Tan to ask. At ang mga sagot sa mga bakit na iyon ang kinatatakutan niyang marinig mula nang magkrus muli ang kanilang mga landas.Bakit siya iniwan ni Elaine? Bakit ang dal
“Ma’am…”Dumilat si Elaine. Tumambad sa kanya si Anne na alanganin ang ngiti. Iginala niya ang tingin sa paligid. Wala siya sa inuupahang bahay ni Tan kundi nasa loob ng Ainsdale. Wala si Tan kagaya ng inaasahan. Ang akala niyang totoo kanina, panaginip lang pala.“Nagdadalawang-isip ako kung gigisingin ka but your phone keeps ringing. Baka importante.”Kumilos siya. Hinagilap ang cell phone sa handbag.“Sorry, I must have dozed off. Anong oras na?” tanong niya habang kinakalkal ang bag.“I must have dozed off.”Elaine was surprised to hear herself say that. Ni minsan ay hindi pa siya nakaramdam ng antok sa oras ng trabaho.“Almost closing time na, Ma’am. Seven o’clock.”Halos kalahating oras siyang nakatulog. Halos walong oras na siyang naghihintay kay Tan. Ang sabi ni Drew, tiyak na yayayain siya ng asawa na kumain sa labas. Pero bak
Pinakatitigan ni Elaine ang repleksiyon sa salamin. She was glowing, hindi halatang kabado at nag-aalala habang ipinaparada ang kotse sa loob ng bahay na inuupahan nila. Puwede niyang tawagan si Tan para sabihing uuwi siya pero mas pinili niyang maghintay na lang doon.Marami siyang kailangang sabihin at ipaliwanag sa asawa. Sandra called. Inamin na nito ang lahat kay Tan. Though the clever doctor laughed in the end saying na wala siyang karapatang mag-file ng reklamo dahil immediate family member niya ang pinagsabihan nito.Elaine was thankful though. Parang may mabigat na bagay na naalis mula sa pagkakadagan niyon sa kanyang dibdib. No matter how hard she tried to work up her courage, hindi niyamagagawang aminin kay Tan ang lahat kung hindi sa tulong ni Sandra.Palaging sumisingit ang takot na baka hindi siya tanggapin ng lalaki. Baka iwan siya ng mga taong mahal niya dahil hindi siya katanggap-tanggap—dahil may kulang at may hindi buo sa kan