GRAY"Jess?" mahinang sambit ko matapos ang sagupaan kanina."G-Gray... h-hindi ako... makahinga " Naninikip ang puso ko sa pag-aalala, at walang pag-aalinlangan, inilagay ko ang baril ko sa upuan at lumipat sa gilid niya. "Hold on, Jessica," aniko, pinipilit kong maging matatag ang boses ko sa kabila ng takot na bumabalot sa puso ko."Am I going to die?" Nanginginig nang husto ang boses ni Jessica, nanlalaki ang mga mata sa kunwaring takot habang nakatingin sa mga mata ko, "Hindi," sagot ko. "You're not going to die okay," aniko at dahan-dahan ko siyang inihiga a sa kandungan ko "Hold on, Jess."Mahina siyang tumawa. "Mabuti naman," sabi niya sa pagitan ng kanyang paghinga, Habang patuloy na nagmamaneho si Arthur patungo sa pinakamalapit na ospital, maingat kong tiningnan ang mga sugat ni Jessica. Dalawang bala ang tumama sa kan'yang kaliwang balikat, at ang isa ay tumama sa kanyang kanang braso. Ang pagdurugo ay tila mapapamahalaan, ngunit alam kong kailangan namin kaagad ng med
GRAYAng mukha ng kunwaring pagiging inosente ni Yuri at ang takot sa kanyang mga mata ay paulit-ulit na naglaro sa isipan ko . Lalo nitong pinapalakas ang galit at determinasyon na alamin ang katotohanan. Nawalan na ako ng pamilya, hindi ko hahayaan na pati si Jessica mawala rin sa akin. Hindi ako makakapayag na pati siya madamay sa kasakiman ng kapatid kong 'yon.Habang nakatuon ako sa daan, ay nag-vibrate ang cellphone ko. Nang tignan ko ito ay tumambad sa akin ang dalawang chat notification ni Tali. Ngunit hindi ko masyadong binigyan ng pansin sa una, ang mga mata ko ay napako sa wallpaper. Picture namin iyon ni Jessica, two years ago noong mas masaya pa ang mga panahon. The picture on my phone was a cherished memory from our time in Boracay. The sun was setting, casting a warm, golden glow on the powdery white sand and the turquoise waters of the ocean behind us. Jessica and I stood close together, our bodies slightly leaning into each other, our smiles radiant and genuine.Jess
JESSICAI lay in the hospital bed, my mind still reeling from the events of the past few days. The car chases, the gunfights - it all felt like a blur. I couldn't believe how quickly my life had taken a dangerous turn, and Grayson, the man I loved, was right in the midst of it all.Nag-flash sa aking isipan ang mga imahe na nangyari kagabi - ang mga umaaligid na sasakyan, ang mga umaalingangaw na tunog ng mga putok ng baril, ang palitan ng mga putok ng mga tauhan ni Grayson at ng mga armadong lalaki. Noon pa man ay alam ko nang mapanganib ang buhay niya, ngunit ang masaksihan ko ito mismo ay ibang-iba. Kinikilabutan ako na isipin ang mga panganib na kinakaharap niya araw-araw. Ngunit sa gitna ng takot at kawalan ng katiyakan, naroon din ang pagmamalaki sa aking puso.Si Grayson ay isang maaasaha, matapang , malakas. Ang pinrotektahan niya rin ako, inilagay ang sarili sa paraang masama para mapanatili akong ligtas. Alam kong maswerte ako na nagkaroon ng isang tulad niya sa buhay ko
GRAY "Sir, ayos ka lang po ba?" Tanong ni Tali, her voice tinge with worry. "For now, yes," I replied, giving her a reassuring nod. "But stay here and keep watch over her. I don't want her to be alone. Babalik din ako." "Of course, sir. I'll stay right here. Mag-iingat po kayo," wika ni Tali. Nilingon ko si Jessica, marahang hinaplos ang pisngi niya. "Babalik ako kaagad," bulong ko. Sa mabigat na puso, lumabas ako ng kwarto, kasama ko na sina Tim at Melvin na nagbabantay sa labas ng kwarto ni Jessica sa pagbabalik ko sa sasakyan. Alam kong nasa mabuting kamay si Jessica dahil nasa tabi niya si Tali, ngunit hindi nito nabawasan ang pag-aalalang umuusok sa aking kaloob-looban. "Everything alright, boss?" tanong ni Arthur habang papalapit ako sa sasakyan. Tumango ako, abala pa rin ang isip ko sa pag-aalala kay Jessica. "Yes, she's safe for now. Let's go meet with Mr. Peñoloso." Si Ramon Peñoloso ay isang kilalang negosyante, kumpadre ng lolo ko. May-ari siya ng mga hotet at bar
GRAYThe shrilling tone of my phone pierced through the silence of the room. My heart raced as I reached for it, and noticed that Manang Bida was the caller.Si Manang Bida ay ang mayordomma ng mansyon, matagal na siyang naninilbihan sa pamilya ko simula noong binata pa ang Lolo ko."H-Hijo," she said, her voice trembling. "P-Pasensya na po, Señorito Gray sa pagtawag ko ng ganitong oras. May nangyari lang po kasi.""What happened, Manang Bida?" I asked."Ano po kasi... 'yong bahay nila Señorita Lucille... inatake.""Inatake?" Napabangon ako mula sa sofang kinahihigaan ko. "Paanong inatake?" "P-Parang massacre po, ser. May pitong saksak po ang señorita, si Sir Nate naman po ay dalawampu't isang saksak." Patuloy ni Manang Bida.My heart sank at the news, and I could hardly believe what I was hearing."The kids, h-how about the kids?"May dalawang anak sina Lucille at Nate, sina Luigi, 13 years old at Nasha na six years old pa lang. "Nakatakas po ang mga bata, sa awa ng Diyos. Walan
GRAY I couldn't shake the feeling that something was amiss. I needed answers, and I was determined to find them, no matter the cost. I already settled the hospital bills and made arrangements for Jessica discharge, making sure everything was in order.Kailangan ko na magmadali para umpisahan na ang pag-iimbestiga sa kasong ito bago pa mahuli ang lahat— mula sa pagkamatay ng Mama ko at ni Grace, mga binasurang kaso laban kay Edison, Yuri's involvement, 'yong ambush, 'yong massacre na nangyari kina Lucille, everything."Thank you for staying with her," sambit ko. "Wala po 'yon, maliit na bagay," tugon naman niya na nakangiti habang isinasara ang pinto.I was about to spoke when someone intervene, it was Zero— Nate's older brother."Grayson, do you already know what happened?" tanong niya nang makalapit."Yes, I got a call from Manang Bida," I replied. "It's a terrible situation." "I'm worried about the children, especially Nasha. They've been through so much. I don't know how to prot
JESSICAThe memory of that conversation with Señora Diana weighed heavily on my mind as I stared at the diary before me. Kanina, noong dumating si Tali. Iniwanan muna ako ni Gray kasama si Señora Diana sa study room ni Don Charles. Pasimpleng ibinigay ng señora ang diary, she wants me to keep it. She knew my friendship with Lucille, at alam niya na isa ako sa pinagkakatiwalaan ng mga apo niya.But she ask me to keep this diary away from Gray, she knew how ruthless and cruel Gray can be lalo na kapag nalaman niya ang katotohanan. Aside from this diary, she also handle me a small box. Hindi ko alam kung ano ang laman ng box, but I'm sure those things we're something personal.Nanatiling misteryo ang intensyon ni Lucille, at hindi ko maiwasang magtaka kung bakit ako ang pinili niya para magtago ng mga bagay na ito.“She knows very you well, e lagi ka kayang nasa mansion mula noon up to now. Sinusundan-sundan si Gray at ayaw pakawalan," mapang-asar na wika ni Monique sa kabilang linya.“An
GRAYI can't believe Yuri was behind all this, siya ang dahilan ng lahat, the cold realization gnawed at my insides. Anger surged through my veins as I clenched my fists, my mind racing with thoughts of revenge. As I rose to my feet, determined to confront my sister and make her pay for her sins— natigilan akong bigla nang marinig ko ang nanginginig na boses ni Jessica. "G-Gray," Jessica called out, "something's wrong with my stomach."I turned to face her, my pregnant girlfriend, holding her belly— worried. Panic mingled with my anger, and I rushed to her side. "What is it, Jess?" I asked.She winced, gripping my arm for support. "I-I don't know, basta masakit siya. It feels like... like something's not right."Frustration and fear welled up within me. I knew I couldn't leave Jessica in this condition, yet the burning desire for justice against Yuri tugged at my conscience."Gray!" She exclaimed, her voice rising in pain. "I need you here with me."I took a deep breath, torn betwe