Yumi's POV
Hapong-hapo akong naupo sa mahabang sofa pag-uwi namin ng bahay. Nakakapagod kasi sobra, may mga ilang photoshoot pa kasi kaming tinapos pagkatapos nag-guesting pa sa isang TV show. Tapos na nga ang contract ko, pinapagod pa nila ako ng ganito. Humiga ako at ipinatong ang paa ko kay Kevin, sinimulan n'ya naman itong hilutin.
"Yumi, may sasabihin sana ako sa 'yo," sabi sa 'kin ni Kevin.
"Ano?"
"About sa new contract mo."
Napaupo ako dahil sa sinabi ni Kevin, tinitigan ko s'yang maigi.
"Nakapili ka na ba ng new agency na may magandang offer? Saang bansa tayo lilipat?"
"Oo sana, alam mo kasi Yumi maganda ang offer nila. Nag-email sa 'kin 'yong isang Creative Director. Actually, no'ng una nagpa-audition sila pero wala silang napili para maging model."
"Model for what ba 'yan?"
"Image model ng Mall, lahat ng products nila ipo-promote mo plus magkakaroon din ng TV commercial at mapi-feature ka sa isang magazine. Ang bongga pa rito kasama sa top 10 ang pamilya nila sa pinakasikat. At wag ka, ang may-ari ng Mall sobrang gwapo at most influential businessman in the world."
"Wow bongga nga, sige sabihin mo pipirma ako ng kontrata sa kanila."
"Kaya lang Yumi ano eh..."
"Ano?"
"Ano nga kasi..."
"Ano kasi..."
Sa bwisit ko, sinipa ko si Kevin kaya nalaglag ito sa sofa. Ayaw pa kasi sabihin eh.
"Siraulo naman neto eh!" reklamo ni Kevin habang hawak ang nasaktan n'yang puwet.
"Sabihin mo na kasi!" sabi ko kay Kevin. S'ya ay tumayo at naupo sa katapat na sofa.
"Sa Philippines 'yong offer."
"P-Philippines?" nanlaki sa gulat ang mga mata ko dahil sa sinabi ni Kevin. Ang daming lugar na pwede naming puntahan, bakit sa Pilipinas pa.
"Oo."
"No way!"
"Pero Yumi!"
"Alam mo namang ayaw ko nang bumalik sa Pilipinas hindi ba!" mariing tanggi ko. Ayaw ko nang bumalik sa Pilipinas. Ayaw ko nang bumalik pa ang sugat ng kahapon.
"Bakit ba ang ingay n'yo? Baka marinig kayo ng mga bata akalain nag-aaway kayo." Narinig namin ang boses ni Mario nakauwi na pala s'ya. Sinaway n'ya kami dahil medyo napalakas na ang pagsasagutan namin ni Kevin. Naupo si Mario sa isang sofa katapat ko katabi s'ya ni Kevin.
"Ito kasing si Yumi eh, ayaw tanggapin 'yong offer sa Pilipinas," sumbong ni Kevin kay Mario.
"As in, Philippines?" paniniguradong tanong ni Mario na sinadyang ulitin para ma-klaro kung tama ang pagkarinig n'ya.
"Oo, bakit?" sabay naming tanong ni Kevin sa kanya.
"May gusto rin sana akong sabihin sa inyo. Ako rin, I'm going back to the Philippines." Biglang akong napaayos ng upo dahil sa sinabi ni Mario.
"Seryoso ka, Mario?" tanong ko kay Mario.
"Alam mo namang matagal ng hinihiling ni Daddy na bumalik ako sa Pilipinas Yumi. Hindi ba? Gusto n'yang tumulong ako sa business ng pamilya namin. Isa pa, matanda na si Daddy. Gusto kong tuparin ang hiling n'ya."
"Pero kaya mo bang muling makita sila? Imposibleng hindi kayo magkita lalo na't iisang kompanya kayo magta-trabaho. Lalo na ako Mario, hindi ko pa sila kayang makita."
"Yumi, kailangan nating kayanin. Babalik tayo sa Pilipinas, dapat na siguro nating harapin ang mga problema. Hindi ka pa ba nagsasawa? Pitong taon na tayong nagtatago sa kanila ni hindi tayo nakapagpaliwanag sa kanila kung ano ba talaga ang totoong nangyari." Sa sinabi ni Mario bigla akong napa-isip. May punto naman s'ya, hindi kami nakapagpaliwanag ng maayos sa kanila kung ano ba talaga ang totoong nangyari. Dahil hindi naman nila kami binigyan ng pagkakataon para depensahan ang mga sarili namin. Ayaw ko ng maulit pa ang nakaraan, halos magmakaawa kami ni Mario pero pinagtabuyan lang nila kami.
"Hindi ko kayang humarap sa kanila, ayaw kong bumalik sa Pilipinas," nakayuko kong sabi.
"Ganito na lang, be professional Yumi. Pupunta ka sa Pilipinas para sa work. Hindi ba? Ito na lang ang isipin mo. Gano'n din ako, trabaho ang iisipin ko para hindi tayo masyadong maapektuhan. Ayaw ko nang magtago." Tumahimik ako saglit para makapag-isip at pumayag na rin. Tama naman si Mario. Wala kaming kasalanan. Kung may dapat mang manghingi ng tawad, sila 'yon at hindi kami. Tama na ang pitong taon na pagtatago, haharapin ko na sila.
"Sige, payag na akong bumalik sa Pilipinas pero paano ang kambal? Paano kung malaman ng mga tao na may anak ako? Ayaw kong pati sila ay madamay. Kung ako lang sasalo ng lahat ng issue tatanggapin ko pero ang kambal ayaw ko na madamay pa sila."
Lingid sa kaalaman ng iba na may anak na ako. Halos karamihan sa mga pinipirmahan kong kontrata sa modeling world ay bawal ang may anak o asawa kaya naman todo pag-iingat at todo ang tago na ginagawa namin sa kambal. Walang nakakaalam na may anak ako bukod sa pamilya ko. Kaya naman malaking issue kapag nalaman ng mga tao lalo na ng mga reporters ang tungkol sa kambal. Ayaw kong pati sila madamay sa gulo.
"Don't worry mayro'n akong private property sa Pilipinas. Secured ang lahat do'n, walang makakapasok na kahit sinong reporters. Safe ang kambal do'n, family property namin 'yon."
Tumingin ako kay Kevin, saglit na nag-isip kalauna'y nagsalita.
"Beks sige na, sabihin mo tatanggapin natin 'yong offer. Teka? Ano nga pa lang pangalan ng Mall at may-ari?" tanong ko kay Kevin.
"Ang alam ko Kugi---" Hindi na natuloy ni Kevin ang sasabihin n'ya dahil muling nagsalita si Mario. Kaya naman napatingin kami sa kanya.
"Hindi naman tayo sabay-sabay na babyahe pabalik ng Pilipinas para makaiwas na rin sa mga tao. Mauuna ako tapos kayo ni Kevin ang sunod. Ang pang huli sila Nanay at kambal kasama si Arah."
Si Arah ang matagal na naming kasambahay at s'ya rin ang nag-aalaga sa kambal."Mas mabuti pa nga para iwas gulo," sabi ni Kevin.
"Payapa tayong lahat na makakarating ng Pilipinas," sang-ayon ni Kevin.
Pakiramdam ko kapag bumalik kami sa Pilipinas babalik din ang nakaraan na pinipilit kong tinatakbuhan. Ang masalimuot na nakaraan na muntik ng magwakas sa buhay ko at ng kambal. Dahil din dito nawala ang Tatay, dahil sa hayop na trahedyang nagpabago ng lahat.
**********************
Malalim na ang gabi, masama pa ang lagay ng panahon. Malakas ang ulan at panay ang kulog at kidlat. Pawis na pawis ako habang hinahabol ang hininga, pilit nilalabanan ang bangungot na paulit-ulit na dumadalaw sa 'kin.
Nakita ko ang sarili ko na nakatali sa isang kahoy habang nakatayo. Duguan at sugatan, pilit kumakawala pero hindi ko kaya. Bawat sigaw na lumalabas sa bibig ko, walang lumalabas hindi ako makagalaw at nahihirapan akong huminga.
Rinig na rinig ko ang malakas na ulan sa labas, kulog at kidlat na lalong nakadagdag sa takot ko. Maya-maya pa, may nakita akong isang imahe ng lalaki papalapit ng papalapit sa 'kin nakakatakot ang itsura n'ya.
"Ang akala mo ba mahal ka ni Barry! Kung mahal ka n'ya, nasaan sya?" sigaw ng lalaki sabay sampal ng malakas sa 'kin. Ramdam na ramdam ko kung gaano kasakit ang sampal n'ya na halos nagpatalsik ng mukha ko. Dahil dito, medyo nahilo ako.
"Hahayaan ka lang n'yang mamatay!" dilat na dilat s'ya na para bang lulong na lulong sa ipinagbabawal na gamot.
"Pag pinatay kita ngayon, makakaganti na rin ako kay Barry!" sabi n'ya sabay tutok ng baril sa 'kin. Bigla akong napatingin sa sinapupunan ko, hindi ako pwedeng mamatay. Paano ang mga anak ko? Wala silang kasalanan, ako na lang. Ako na lang ang patayin n'ya.
"Hayop ka! Huwag mong sasaktan ang anak ko!" Napatingin ako sa taong dumating. Ang tatay, bakit s'ya nandito?
"Tay! Ano pong ginagawa n'yo dito? Umalis na kayo!" sigaw ko pero walang boses na lumalabas sa bibig ko.
Ang mga sumunod na eksena na nakita ko. Duguan at halos wala ng buhay ang Tatay. Nakaluhod s'ya sa harap ng masamang lalaki at nagmamakaawa para sa buhay ko.
"Parang awa mo na buntis ang anak ko. Ako na lang ang patayin mo!" pagmamakaawa ni Tatay pero tumawa lang na parang demonyo ang lalaki.
"Buntis? Edi ayos pala mas lalo akong makakaganti nito kay Barry."
Kitang-kita ko kung paanong pinagbabaril ng lalaki ang Tatay at sa isang saglit nawalan na s'ya ng buhay.
"Taaaaaay!" malakas na sigaw ko pero katulad kanina walang ano mang boses na lumalabas sa bibig ko.
Hindi ko na alam ang mga sumunod na nangyari. Nagulat na lang ako nang biglang may sumabog at nilamon ng apoy ang buong paligid. Nawawalan na ko ng pag-asa, iniisip ko ang mga bata sa sinapupunan ko. Nagdasal ako nang taimtim na sana ay may himala. Dinggin ang aking panalangin na may dumating na tulong para iligtas kami ng mga bata sa sinapupunan ko.
Nang biglang...
"Yumi! Yumi!" rinig ko na boses ng isang lalaki. Nanlalabo ang mga mata ko, pilit kong inaaninag kung kaninong boses ito. At nang luminaw na ang paningin ko, nakita ko si Mario tumatakbo s'ya papunta sa 'kin. Ngunit bago pa man s'ya makalapit sa 'kin, tuluyan na akong nawalan na ulirat.
**************************************
Game of Love Mario's POV Bababa sana ako para uminom ng tubig pero hindi pa man din ako nakakababa ng hagdan may narinig akong boses ng babae, sumisigaw. Nang mapagtanto ko na boses ni Yumi 'yon, mabilis akong tumakbo papunta sa kwarto n'ya. "Yumi! Yumi! " sigaw ko habang ginigising si Yumi. Binabangungot na naman kasi s'ya. Tinatawag ang Tatay n'ya. "Tay... Tay..." patuloy na sigaw n'ya. Nag-aalala na ako dahil hindi pa rin s'ya nagigising kaya naman sinampal ko s'ya nang mahina. "Junior! Naya!" muling sigaw ko katabi lang kasi nila ang kwarto ng Mommy nila. Pupungas-pungas pa ang mga ito nang pumasok sa loob. "What's wrong Daddy Mario?" sabi ni Junior na nag-aalala. Bigla silang nagising nang makita ang sitwasyon ng Mommy nila. "Mamamee! " paiyak na sambit ni Naya.
Game of Love Mario's POV Minabuti kong dumaan muna sa kwarto ni Yumi para silipin s'ya saglit. Binuksan ko ang pinto ng dahan-dahan at nakita ko ang nakatulalang si Yumi. Nakatulala s'ya sa kawalan, alam ko namang nahihirapan s'ya pero gano'n paman kailangan n'ya pa ring magpakatatag at lakasan ang loob n'ya. Naalala ko no'n, sa tuwing mag-uusap kami ni Yumi. Tinatanong n'ya sa'kin kung may Diyos ba talaga at kung may Diyos nga bakit hinayaan n'ya na dumating sa punto na mangyari 'to lahat sa kanya. Napakarami n'yang tanong sa 'kin na bakit, bakit ganito? Bakit ganyan? Ang daming tanong pero hindi ko naman alam ang isasagot ko. Nakita ko na nakatitig s'ya sa gitara sa gilid ng kama n'ya. Lumapit s'ya dito, kinuha n'ya at naupo sa gilid ng kama. Noon pa man mahilig na sa music si Yumi. Isa rin ito sa mga nagpapagaan ng loob n'ya. Kadalasan, tumutugto
Game of Love Katulad ng usapan, nauna ng bumalik ng Pilipinas si Mario at ngayon naman pasunod na sina Yumi at Kevin. Nasa loob s'ya ng kwarto at nag-iimpake ng mga gamit habang pinagmamasdan s'ya ng kambal madaling araw kasi ang flight nila ni Kevin. "Mamamee, are you going back to the Philippines now?" tanong ni Naya kay Yumi. "Yes Baby Bunny pero don't worry after one or two weeks susunod naman kayo nila Lola n'yo eh." Ngiti lang ang isinagot sa kanya ni Naya. "Huwag ka nang masyadong mag-alala Mommy habang wala ka, akong bahala kay Naya at Lola. I can take care of them, hindi ko sila pababayaan," ang sabi naman ni Junior. "Big boy na talaga ang Baby Bear ko, halika nga rito pa-hug ako," sabi ni Yumi at mahigpit na niyakap si Junior. "Paano naman ato? Hindi mo ba ato love," naka-pout na sabi ni Naya kaya naman biglang n
Game of Love "Hey! Did you see them?" sigaw na tanong ni Mint habang nakahiga sa mahabang sofa. Naglalaro s'ya ng online games, narinig n'ya kasi ang usapan nila Kim kaya naman iniwanan n'ya ang phone n'ya at nakichismis sa kanila. Pag-uwi kasi ni Yumi, sinabi n'ya ang nangyari tungkol sa secret garden. "I told you naman, hindi ba? Avoid those varsity guys, ang kulit mo," sermon ni Kim kay Yumi. "Hindi ko rin naman alam na makikita ko sila eh, saka ano ba 'yong sinasabi nilang territory?" curious na tanong ni Yumi. "Sa University kasi maraming gang at 'yong secret garden, isa sa mga hide out ng varsity guys," paliwanag ni Nychaa. "Teka Yumi, may nakakita ba sa 'yo no'ng pumasok ka sa secret garden?" tanong naman ni Mint. "Hindi ko sure eh." "Wish mo lang na walang nakakita sa 'yo, lagot ka talaga," sabi naman ni Mint.
Game of Love Nakahiga si Barry sa mahabang sofa habang nakangiting binabasa ang profile ni Yumi pina-background check n'ya kasi ito. Hindi n'ya maintindihan kung bakit naging interesado s'ya dito. "Ibang klase, simula ng highschool s'ya iskolar na kaya naman pala gano'n sobrang kapal ng salamin n'ya," kausap ni Barry sa sarili. "Hoy Barry, tumayo ka na d'yan late na tayo," sigaw sa kanya ni Mark. "Kanina ka pa titig na titig d'yan! Don't tell me, interesado ka sa kanya? Baka naman type mo na?" sabi ni Masu. "No way! Hindi ako magkakagusto sa Manang noh! I'm just curious, 'yon lang." "Curious? Talaga lang huh? Kaya pala pinatalo mo 'yong racing natin para lang balikan s'ya. Alam mo ba kung magkano ang natalo sa 'tin?" sambit naman ni Mario. Tumayo si Barry at pinaghahampas sila ng folder sa ulo. "Kung hindi ko
Game of Love Yumi felt something really weird. Kailan lang naman n'ya nakilala si Barry pero bakit gano'n na lang kalakas ang impact nito sa kanya. Honestly, her feelings towards Barry becomes deep and she's so scared about it. Wala sa sariling naglalakad si Yumi para kinakalma ang sarili habang tinatapik ang kanyang dibdib. "Ano bang nangyayari sa 'kin? Wala naman akong sakit sa puso ah," iling-iling n'ya habang naglalakad. " 'Yong transfer na probinsyana raw ang kaangkas ni Ryuu at kasabay nilang kumain sa cafeteria kanina!" Napahinto si Yumi dahil sa narinig n'ya. "Hindi naman maganda at old-fashioned, hindi gano'n ang tipo ni Ryuu," sabi pa ng isa. "Kung gano'n, nilalandi n'ya si Ryuu. Humanda s'ya dahil pag nakita ko s'ya tuturuan ko s'ya ng leksyon!" Dahan-dahang tumalikod si Yumi at unti-unting naglakad palayo. "Just what I thought, mapapah
Game of Love Pakanta-kanta pa si Barry habang sakay ng kanyang kotse na Ferrari Roma. Latest model ito at bilang lang ang mayroong kotse na ganito. This time, hindi s'ya nagmotor dahil papunta s'ya sa bahay ng Daddy n'ya. Nang biglang may malakas na kung ano ang tumama sa salamin ng kotse n'ya. Nabasag ito at pumasok sa loob. May tumamang bubog sa mukha ni Barry at na-out of balance ang kotse kaya naman tumama s'ya sa pader. Sigurado s'ya na malaki ang tama ng bumper ng kotse n'ya at basag pa ang salamin n'ya. Galit na galit na lumabas ng kotse si Barry at nakita n'ya ang babaeng nakatalikod. Dahan-dahan itong naglalakad palayo na para bang gustong takasan ang ginawa n'yang kasalanan. "Hoy Miss!" sigaw ni Barry sabay punas sa pisngi na nagdudugo dahil sa bubog na tumama sa kanya. "Hoy Miss, bingi ka ba?" Dahan-dahang lumingon si Yumi, sobrang kinakabahan s'ya at
Game of Love Paglabas ni Yumi ng cr, nanlaki ang mga mata n'ya nang makita kung sino ang naghihintay sa kanya. "Manang!" "B-barry?" biglang nasambit ni Yumi pagkita sa lalaking kaharap. "Wow, Barry talaga. Close ba tayo?" "Eh di Ryuu." "Do you think na makakatakas ka sa kasalanang ginawa mo?" "T-teka, ano bang gusto mong mangyari? Sinabi ko naman sa 'yo wala akong perang pambayad sa damage ng kotse mo."" 80,000 ang nagastos ko para ipagawa ang kotse ko dahil sa katangahang ginawa mo. Kaya mo bang bayaran?" "W-wala nga akong pera! Saka 80,000 saan naman ako kukuha ng gano'ng kalaking halaga." Saan naman si Yumi kukuha ng ganoong kalaking pera? Pamasahe nga lang pabalik sa province nila 7 thousand na kaya nga hindi s'ya makauwi dahil wala s'yang pamasahe tapos dumagdag pa itong 80,000.