Share
Kabanata 26
Wala sa direksiyon akong tumakbo nang tumakbo. Hindi ko alam kong saan ako pupunta, basta ang alam ko, gusto kong tumakas sa sakit. Gusto kong takasan ang lahat. The heartbreak, the broken trust and the fact that he's bound to marry someone else.
Paano na ang lahat? Iyong mga plano naming dalawa? Iyong sinabi niyang hindi niya ko sasaktan? Ano? Lahat ng 'yon mawawala na lang ng parang bula? Dahil sa pagod ay huminto ako at umupo. I covered my face by the used of my hands and cried my heart out. Ang sakit!
Bakit hindi niya sinabi sa akin na ikakasal pala siya sa iba? At sa ex-girlfriend niya pa talaga, ah? Parang sinasakal ang puso ko kapag naaalala ko ang ginawa niya kanina. Nagtiwala ako sa kanya. Nagtiwala ako na kahit kailan hinding hindi niya 'ko sasaktan.
Nagtiwala ako
Kaugnay na kabanata
Glimpse of Perfection Kabanata 27
Habang humahakbang ako papalayo sa kanya, hinahatak naman ako ng mga masasayang alaala pabalik sa mundo niya. Sobrang bilis ng panahon. Dati inaasar pa niya 'ko, ngayon ay hiwalay na kami. Kapag talaga masaya ka hindi mo napapansin ang panahon, pero kapag nasasaktan ka ramdam mo pa rin ang sakit na parang kahapon lang nangyari. Mahirap bumangon sa sakit lalo pa't nasanay ka sa presensya niya. Para akong bumabalik sa umpisa. Kaya minsan ayaw ko na rin talagang magmahal kasi parang paulit-ulit lang ang mga nangyayari. From strangers to friends, friends to lovers then lovers to strangers. Nakakapagod. Kung kailan pakiramdam ko siya na ang huli tsaka pa nangyari 'to.
Glimpse of Perfection Kabanata 28
"O-oh. Hinay hinay lang, Anna baka mabulunan ka." Si Keith. "Huwag mo 'kong pigilan! Nag e-emotional eating ako!" Wika ko habang sunod-sunod ang subo ko ng kanin. "Ibang klase," rinig kong bulong ni Aziel. Nang maubos ko na ang pangatlo kong serve ng kanin ay nagtaas ulit ako ng kamay nang makita ang waiter na may dalang unli rice. Laglag ang pangang nag-angat sa akin ng tingin ang dalawang mag-jowa sa harap ko. Gutom ako at the same time naiinis dahil sa nangyari kanina. Ang kapal ng mukha noong lalaking 'yon! Isa pa, wala namang bayad ang unli rice nila, ah! "Isa pa nga, please." "A-ah, heto po." I smirked. "Salamat."
Glimpse of Perfection Kabanata 29
Hindi ako makatayo. Nanghihina ako at hindi makapaniwala. Ilang beses ko ng sinampal ang sarili ko, umaasa na sana nasa isang masamang panaginip lang ako. Na sana may gumising sa 'kin pero wala. Niyakap ako ni Kuya. Pinapatayo para puntahan si Mama pero hindi ko ata kaya. Hindi ko kayang makita si Mama. Hindi ko matanggap na wala na siya."Anna..." si Kuya.Umiling ako. "A-ayoko... hindi ko kaya, Kuya."Dumating sina Ate at Papa, umiiyak na rin pagkatapos sabihin ni Kuya ang balita. Agad akong nilapitan ni Papa. Wala siyang sinabi kung hindi ay niyakap lang ako. Hindi ko alam kung anong nararamdaman ni Papa ngayon. Tahimik lang siyang niyayakap ako. Habang sina Ate at Kuya pumasok sa loob ng morge kung saan nilipat si Mama."Anak..."
Glimpse of Perfection Kabanata 30
Lahat kami ay gulat at hindi alam ang gagawin. Galit na galit ang mukha ni Kuya. Kung nakakamatay man ang tingin ay baka matagal nang bumulagta si Harold Aquino."A-anong kinalaman ng Mama ko rito?" Gulat din niyang tanong.Mapaklang natawa si Kuya. "Huwag mong sabihin na hindi mo alam? Iyang Nanay mo ang nag-utos na patayin si Mama! Mga wala kayong puso!" ani Kuya at inambahan niyang susuntokin na naman si Harold Aquino."Jon! Tama na 'yan!" Sigaw ni Tito Teodorico."Hayop ka! Mga hayop kayo! Pinatay niyo ang Mama ko!"I bit my lower lip. Nagpupumiglas si Kuya sa pagkakahawak sa kanya habang sunod sunod ang pagbagsak ng kanyang luha.
Glimpse of Perfection Kabanata 31
For the past years of my life, my parents were there. Every milestone that I take and every success I achieved they were there, but I guess there are certain situation that is out of our control and plans that do not fall into place. Kagaya na lamang ng pagkawala ng mga magulang ko. That was out of my control. The shooting incident and my father's death.Masakit man mawalan ng mga magulang pero iyon ang reyalidad. The most painful reality is death and life is a beautiful lie. Though we can't deny the fact that because of life we experienced happiness, sorrows, regrets and to love.Sa paglipas ng panahon, unti unti ko na ring natanggap ang katotohanan na wala na nga sila. I was brought to a professional psychologist in Manila to overcome my trauma. Nilayo nila ako sa Leyte para maiba naman ang kapaligiran na nakikita ko, pero kahit anong
Glimpse of Perfection Kabanata 32
It was a joyful night. Sobrang kulit ni Hope at walang katapusan ang kanyang mga kwento sa amin ni Keith. She talked about her ballet class and she even did a sample of what she learned. Walang mapagsidlan ng saya ang aking puso nang makita ang anak kong nakangiti. Keith was smiling too. His eyes sparked with profoundness and happiness.Pagkatapos naming kumain ay umuwi na kami. Kahit nasa loob na ng sasakyan ay maingay pa rin si Hope. Binuksan ko ang stereo ni Keith at sabay sabay kaming nagkantahan. Na out of place ako dahil maganda ang boses ni Keith at ni Hope. Pati pagkanta ay nakuha niya rin sa tatay niya."Ang himbing naman ng tulog niya halatang napagod," natatawa kong sabi.Huminto kami sa basement ng condo unit ko. Maingat siyang kinarga ni Keith palabas ng sasakyan atsaka ka
Glimpse of Perfection Kabanata 33
I don't know what will I do. Pupunta ba 'ko? Anong mangyayari kapag umuwi ako at sumali nga sa reunion? Kinakabahan ako. What if he will be there too? Makakaya ko kayang makita siya? Makakaya ko kayang makita siya kasama ang babaeng pinakasalan niya? Iniisip ko pa lang na magkasama sila ni Emerald sa reunion na iyon ay parang sinasakal na ang puso ko.I sighed and went outside. Bahala na nga.Habang papasok sa kusina ay narinig ko ang usapan nina Keith at Hope."Tito, can you teach me how to cook po?""Why? Ayaw mo ba sa mga luto ko?" Si Keith."Gusto ko lang pong matuto para hindi ko na kailangan pang gisingin si Mommy whenever she's tired. Sabi niya kasi na you have your own life a
Glimpse of Perfection Kabanata 34
"Mommy, why are you crying po?" My little Hope asked innocently.Pinunasan ko ang luha. Hindi ko napansin na umiiyak na pala ako. I just can't help it. Isa sa plano namin noon pagnakapagtapos kami at makapagtrabaho ay tsaka kami magpapakasal. I never thought that those plans of ours will not fall into place.Makahulugan akong nilingon ni Gelly. Tumikhim ako at ngumiti. Auntie and Uncle gave me a small smile. Hindi rin nakatakas sa aking paningin ang buntong hininga ni Ate Allison at ang malungkot na mga mata ni Kuya Gin."Uh... I'm just happy for your Auntie Lola and Uncle Lolo, anak."Hope pursed her lips and nod. Nagkaroon ng sandaling katahimikan bago nagsalita si Gelly. Nagrereklamo siyang nagugutom na raw kahit ang totoo'y pinapa
Pinakabagong kabanata
