Cypher's POV
Dahil alas otso ng gabi nagbubukas ang bar na sinasabi ni Seike ay nagpunta na lang kami sa iba't ibang food court sa labas. Yeah. Hindi talaga ako nabubusog. Gosh! How I do love to eat. Pero pagpatak pa lamang ng alas otso ng gabi ay nagtungo na kami ni Seike sa Black Maricosè.
Isang mausok at maingay na lugar ang bumungad sa amin pagkapasok pa lang namin ni Seike sa loob ng bar. The people are wild while dancing with the load sounds of the music. Masyadong magulo at nagkakasayahan ang mga tao. Pumunta kami ni Seike sa may bar counter para um-order ng drinks. Tinanong niya pa kung ano’ng drinks ang gusto ko at sinabi kong siya na lang ang bahala.
We stayed there for about ten minutes, hanggang sa maubos niyang tuluyan ang drinks niya, habang halos hindi pa nangangalahati ang sa akin. Hindi ako masyadong umiinom, isa pa mababa ang t
Third Person's POV Mabilis na kumilos si Cypher para hanapin ang kaniyang pakay. Hindi man niya maintindihan ang nangyayari sa kaniyang paligid ay ipinagsawalang bahala na lamang niya iyon. Ang mga mafia na nagtatangkang humarang sa kaniya ay walang pagda-dalawang-isip niyang pinapatamaan sa noo, walang mintis at walang labis. When she suddenly found a door, she immediately fired the mafia that tried to open it. Mabilis niyang nahawakan ang braso ng isang mafia nang tangkain nito na siya ay barilin, she immediately twisted the mafia’s arm tand kicked the gun that the mafia was holding. Tumalsik ang baril sa kung saan at bago pa makawala ang mafia sa pagkakapilipit ay binaril niya ito kaagad sa likod ng dalawang beses. Diretso niyang tinahak ang daan papunta sa nasabing pintuan at binuksan ito. Mabilis niyang
Cypher's POV I was driving on my way home when I decided to stop at the Jollibee. I really can’t take my craving stomach, I really need to eat. I was about to enter the fast food when someone suddenly grabbed my wrist. Nanlaki ang mata ko nang nakita ko si Zero na pawisan at mukhang pagod na pagod. Namalayan ko na lang na hinatak niya ako malapit sa isang malaking puno. “What the hell are you doing? ” Hindi niya pinansin ang tanong ko at nanatiling nagmamasid sa paligid. He didn’t remove his hand on my wrist, kaya naman mabilis ko iyong inalis. “It’s already late. Why are you still here?” tanong niya habang palinga-linga pa rin sa paligid. Pansin ko ka namumula ang kaniyang pisngi at tainga. “I’m hungry, and I’m here to eat,” nasabi ko na lang. I can’t believe that I did answer his question. “It’s very dangerous to—oh shit! They’re here.” Kumunot ang noo ko
Cypher's POV I was stunned on my position when I saw her. Not that I’m afraid of her, but I'm thinking about Zero, panigurado akong magtataka siya kung bakit kilala ako ng taong ito. Kahit na natatakluban ng tela ang kaniyang bibig ay nakikita ko pa rin ang nakalolokong ngisi sa kaniyang mga mata. "It’s been a long time," she said. Napapikit ako nang mariin nang humarang si Zero sa aking unahan. I can feel that his aura becoming more darker. I don’t know what the hell is she doing here. Nagawa niya pa talagang magpakita ngayon kung kailan may iba akong kasama. Does she want me to get caught? Well, what should I expect kung noon pa man ay gawain na niya ang ungusan ako. “Who are you?” I didn’t bother to speak since Zero was the one who did it. Narinig ko ang pagak na pagtawa niya sa itinanong ni Zero. It was like that’s the most stup
Cypher's POV Amethyst immediately leave matapos niya kaming ihatid ni Zero sa aking apartment. Binigyan niya pa ako ng makahulugang ngisi na hindi ko na lang pinagtuunan ng pansin. Tsk. She’s always like that, hindi man lang nagpanggap na nag-aalala rito sa lalaking kasama ko. Zero woke up when we reached my room, he looked really pale. Mabilis ko siyang inihiga sa kama at iniwan siya saglit para kumuha ng mga gamit na panggamot sa kaniya. Bumalik din ako pagkatapos. Balak ko pa lang buklatin ang damit niya, ngunit mabilis niyang nahawakan ang pala-pulsuhan ko. “What are you tyring to do?” tanong niya na ikinaikot ng dalawa kong mata. “Giving you a first aid. Gusto mong maubusan ng dugo?” I sarcastically said to him. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa wrist ko bago ko binuklat ang kaniyang damit. I’m not a nurse nor a
Cypher's POV Weekend just ended, and now I am back being a student. Napansin ko ang katabi kong babae na kanina pa naghihikab at kinukusot ang mata dahil sa kanina pa nagkukuwento ang aming lecturer tungkol sa buhay niya. Tahimik ang buong klase nang matapos sa pagkukuwento ng aming baklang professor. “Class, masyado bang nakakaantok ang kuwento ko?” tanong niya ngunit tanging paghikab lang ang isinagot ng ibang mga estudyante. Tumikhim ang aming prof para makuha ang atensyon namin. “Since the 76th anniversary foundation of our school is near, I want you to prepare for this event,” he announced. Nagsimulang mag-ingay ang buong classroom dahil doon, halatang excited ang iba dahil sa mga nakabalandrang bungisngis sa kanilang mga labi. “Bawat room ay may kaniya-kaniyang Booth nagagawin. So any suggestion class?” Maraming nagtaas ng kamay para sa mga booth suggestions nila.
Cypher's POV “By the way, ano nga pa lang booth ang gagawin ninyo sa darating na foundation?” I heard Farris asked while I’m laying on my bed looking at the ceiling of our dorm. “Restau bar,” I answered. Nakita ko sa aking gilid na napahinto si Farris sa pag-aayos ng kaniyang mga gamit. Napabaling ako sa kaniya at nasalubong ang nagniningning niyang mga mata habang may isang malawak na ngiti sa kaniyang labi. “Really? So waitress ka?” “No.” “Kitchen chef?” " No. " “Kakanta ka?” “Still no.” She frowned nang ni isa sa mga tinanong niya ay hindi ko gagawin. “Then ano’ng gagawin mo?” Napabuntonghininga na lang ako nang bigla kong naalala ang gagawin ko sa foundation. According to Denise, gabi ang ganap ng foundation ng university, probably thr
Cypher's POVEveryone are preparing to make their own booth, while I’m busy eating my own food here at the cafeteria. In-announce ng Dean na walang magiging klase sa buong maghapon dahil magsisimula na ang 76th anniversary foundation mamayang gabi. Since welcome ang mga outsiders ay may mga kung ano-ano mga abubot silang sinasabit sa bawat palibot ng soccer field. A lot of students are busy, ngunit may iba rin namang walang gawa kagaya ko at nandito lang sa cafeteria para kumain.Balak ko palang na isubo ang kahuli-hulihang slice ko ng pizza, ngunit may kamay nalang na biglang umagaw doon, halos mapanganga nalang ako nang walang pasabi iyong kinain ng lapastangang lalaki na nasa aking harapan.“It’s the slice, Zero!” I blurted out while he’s eating my delicious pizza. The hell with him! That’s my pizza!“It’s delicious.” He winked at me na mas lalong ikinainis ko. Bakit ba bigla-bigla nalan
Cypher’s POV I’m currently walking at the dark hallways when my phone rang. Mabilis ko itong kinuha sa bulsa ng aking pantalon at kaagad na sinagot ang tawag.“Sorry, baby Cy. Hindi sila makakasama sa 'yo, ” I heard Amethyst’s voice.“It’s okay. But why?”“They’re already here. We need to secure the place, Cy. Head Master told us so. Don’t worry we’ll handle this.”“Okay.” The call finally ended. Sa tingin ko may kakaibang mangyayari ngayong gabi. To think that Amethyst and the others need to secure the whole area. Sigurado ako na hindi lang basta outsiders ang makapapasok ngayong gabi.... Pagpatak ng 8 p.m. ay nagsimula na ako sa aking trabaho. Sinimulan ko sa pinakamalapit na department which is the en