Chapter 27: Jane

Ang balita ko ay nasa ospital pa rin daw sila Lana kaya roon ako dumeretso. Hindi mawala-wala ang kaba ko mula noong umalis kami ng mansyon. Awang-awa ako sa sinapit nila lalong-lalo na kay Lana.

Kagaya ng sabi ni Rodrigo ay mayroon akong kasama na tauhan. Siya ngayon ang nagmamaneho ng sinasakyan ko. Siguro ay hindi siya nalalayo sa edad ni Rodrigo. Bata pa pero hindi ko kinakausap. Lahat ng mga taong nalalapit kay Rodrigo ay masasama rin. Sigurado ako kung uutusan ito ni Rodrigo na patayin ako ay hindi ito magdadalawang-isip na gawin iyon. Gano’n sila kahalang ang mga kaluluwa.

Tahimik lang ako sa kotse at pilit na nilibang ang sarili sa mga nadadaanan namin. Grabe… Parang ang tagal kong hindi nakalabas gayong halos isang araw lang naman ako nakulong sa bahay na iyon. Na miss ko agad na pumasok sa eskwelahan namin. Hindi pwede na ganito ako habang-buhay. Kailangan kong makaisip paano ako makakalayo kay Rodrigo nang walang mapapahamak sa mga mahal ko sa buhay. Binibigyan niya nga a