Share

Chapter 28

Hindi ko alam kung gaano ako katagal na nakaluhod sa tapat ng pinto nila Lala. Pero hindi ako umalis doon habang umiiyak at nagmamakawa sa kanila. Hindi pa sana ako aalis doon kung hindi lang nanginig na ang mga hita ko at sapilitan na akong binuhat ni Bruno. Inupo niya ako sa may waiting area malapit sa nurse station sa itaas. Pero kahit naroon na ako ay hindi pa rin ako tumigil sa pag-iyak.

Sobrang sakit! Lalo akong nanlumo noong malaman ko sa mga nurse na grabe pala ang sinapit ni Lana. Mula noong dinala siya rito sa ospital ay hindi pa rin ito nagsasalita. Tulala lang siya palagi at umiiyak. Minsan daw ay bigla na lamang ito humahagulhol na lang at nagmamakaawang h'wag lalapitan. Hindi rin daw ito mahawakan minsan dahil nagwawlaa at nanginginig sa takot. Diyos ko! Kawawa naman ang kaibigan ko. Napakasakit na dinadanas ito ngayon ni Lana. Hindi ko ginusto ang nangyari pero tama naman si Tita. Kung siguro ay hindi ako umalis noon ay hindi ito mangyayari sa kaniya. Napaka laking pag
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status