KABANATA 27

“LAURA, WAIT!”

Nilingon niya ang tumawag sa kanya. Si Peter pala. Nauna sa sasakyan si Rave dahil naghanap pa siya ng banyo sa mall na ‘yon. Akala nga niya nakaalis na ang tatlo kanina pa.

“O, Peter, nandito ka pa pala? Bakit?”

“I forgot to give this to you.” Mula sa bulsa ng pants nito ay inabot nito sa kanya ang isang pamilyar na nakatuping papel sa kanya. “Kasama ‘to sa mga nakuha nila sa mga gamit mo. Mukhang importante kaya itinabi ko muna.”

Halos nakalimutan na niya ang tungkol sa papel na ‘yon. Nakasulat doon ang pangalan ng totoo niyang ama na bigay sa kanya ng namayapa niyang tiyahin.

“If you need help. I can help you find that person.”

“Huwag na, ‘di naman importante ang taong ‘to.”

“Are you sure?”

Tumango siya. “Oo, wala ‘to. Salamat, Peter.”

“Okay, basta, kung may maitutulong ako, sabihan mo lang ako Laura.”

Tango lang ang sinagot niya rito. Akmang tatalikuran na siya ni Peter nang ibaling ul