MARION: HER hands went down again across to his neckline and started to unbutton his sleeves. Nakakadalawang tanggal palang siya ng butones nito ng pigilan nito ang kanyang mga kamay upang ituloy. "I'm sorry Marion, I'm just tired, I don't think we can do this tonight," Sabi pa nito ng malambing habang hinihimas ang kanyang dalawang kamay. "Babawi na lang ako ha, I'm just so tired." Marahan naman siya tumango dito at ngumiti, "It's okay." Sagot naman niya kahit na may kaunting disappointment ay naiintindihan naman niya ito. Muli siyang hinalikan nito sa noo at niyakap ng saglit. "I'll just take a quick shower, Matulog ka na." Paalam pa nito bago umalis sa kanyang ibabaw at nagtungo sa kanilang walk-in-closet kung nasaan nasa loob ang kanilang bathroom. Siya naman ay naiwan doon sa higaan at tumagilid na lang upang muling matulog. Kahit na alam niya naman sa sarili niyang okay lang na walang natuloy na pagniniig sa kanilang dalawa ay ramdam niya sa kaibuturan niya na may kaunti
MARION: "ARE you sure you're going to be fine?" Narinig niyang tanong ni Duncan sa kanya habang hinawakan siya sa kanyang bewang upang alalayan siya samantalang abala naman siya na ilagay ang anak sa stoller na si Daniel habang tinutulak ni selma ang stroller nito. "Oo naman," Ngiti niya naman sa asawa upang sabihin na okay lang kung ang pupuntahan nila ay isang business meeting na naman. Kinabukasan kasi ay nagyaya siyang lumabas as a family upang masulit nila ang sabado nila. Weekend kasi ngayon at nagkataon na walang lakad din ang kanyang asawa. Ngunit nagb-breakfast pa lang sila ay biglang may tumawag kay Duncan. It was Hannah's father mayroon daw silang dapat pag-usapan regarding sa changes ng deesign na prinesenta ni Duncan noon last week dahil dumating daw ang Ina ni Hannah muli sa bansa upang sabihin sa kanyang asawa personally na may mga gusto itong pagbabago. Tumanggi man ito ngunit pinakiusapan na lang niya si Duncan na ituloy na at sasama na lang silang mag-ina up
"HOW old is your son?" Narinig niyang tanong ng ina ni Hannah habang pinapanood nito ang kanyang pagaayos sa kanyang anak. "He's turning seven months next week." Ngiting sagot naman niya dito. "Oh, Pero He looks a little older in his age huh, Malaking bulas." "Ah opo, Mana po kasi sa lahi nila Duncan," Proud na sabi niya sa matanda. "Oh I see," Sagot naman nito. na mukhang hindi naman talaga interesadong makilala siya dahil obviously sa mga tingin at pekeng ngiti nito ay ibang tao siya. Siya lang din naman ang nagtapon ng wine sa unica hija nito kaya imposibleng makalimutan nito iyon kahit pa hindi na nito binanggit pa ang mga nangyari. Muli niyang ibinalik ang atensyon niya sa kanyang anak na nagsimulang umingit-ingit dahil mukhang nagugutom na rin ito. Hinanap niya agad ang baon nitong gatas sa may bag na nasa loob ng stroller upang kunin iyon at ibigay sa anak. "So you guys still have another half a year?" Muli itong nagtanong at binasag ang kanilang katahimikan habang nakati
MARION:"MARION, Kinuha na rin kita ng pagkain-" Sakto namang pagdating ni Selma ang napagpatigil sa kanilang dalawa ang mag sagutan pa ngunit halata naman sa ambience na may nangyaring hindi magandang paguusap sa kanilang pagitan kung kaya natahimik na lang din si Selma pagkatapos nitong ipatong ang kinuhang pagkain. "E-excuse me," Bigla siyang tumayo habang tuliro ang kanyang isip dahil kahit papaano ay aaminin niyang naging apektado siya sa mga sinabi nito. "Ay!-" Sigaw ni Selma,"Iha, Marion," Sabi pa ni Mrs. Allison na napatayo din ng pagkatalikod niya ay nabangga niya ang dumadaan na waiter na may dalang isang malaking bowl ng soup papunta sa kanilang table.Halos nawisikan naman ang kanyang pangitaas na damit ng mala-kulay pula na sabaw na bitbit ng waiter na ito. Ngunit tila hindi niya batid ang init ng sabaw na iyon na tumapon sa kanyang dibdib dahil wala doon ang kanyang isipan. Tinignan lamang niya ang waiter na mabilis na nililigpit ang bowl na natapon sa sahig habang lu
DUNCAN:"Don't cry Daniel," Narinig ni Duncan ang boses ni Marion nagsalita sa kanilang anak habang kalong-kalong ito papasok ng kanilang bahay. Tahimik lang niyang sinusundan ng tingin ito habang nakasunod sa kanilang likod. Hindi pa man siya nakakalapit sa kanyang mag-ina nang mag-ring ang kanyang phone na nasa kanyang bulsa. He let his phone out of his pocket to see the caller's id. It was Hannah's father. He hesitated to answer the phone call. He decided to leave the place a while ago without thinking ioof giving them an explanation them dahil hindi na mahalaga ang malaman ng mga ito na inalis na niya ang pamilya na makasama pa ang mga ito. For him, He won't have to suffer hs wife's mental health just to prove them something. "Maybe you should answer that, Duncan." Napatingin siya sa kanyang asawa habang nakatingin ito sa kanya. Siguro ay nahalata nito ang kanyang pag-aalinlangan na sagutin ang phone. "No," Maikling sagot niya sa asawa. Marahan niyang ipinatong ang kanyang phon
MARION: "ALRIGHT!" Masiglang sabi ng doctor na babae na kaharap ngayon ni Marion habang tinitignan ang mga tenga ng kanyang anak habang nasa kanyang kandungan ito. "Shhh, Daniel, Tahan na," Saway niya sa kanyang anak habang pinapatahan ang bugnutin niyang anak dahil sa pag-galaw ng mga tenga nito ng doctor dito upang i-check up ang pandinig at mga mga mata nito. Kinabukasan ng hapon ay dinala niya sa Pediatrician ang kanyang anak katulad ng nakaschedule. It was Daniel's monthly check-up upang i-monitor nila kung malusog ba ang kanilang anak. Mag-isa lamang niyang dumating dahil muling maagang umalis si Duncan upang pumasok sa trabaho dahil may importante daw itong meeting sa opisina. Although nangako itong sasama sa monthly check-up nang kanilang anak ay hindi na niya inabala pa ito na makasama dahil alam naman niya na gagawa ito ng paraan kapag hindi hectic ang schedule nito sa opisina. Hindi naman masama ang loob niya dahil ayaw na niyang gumawa pa nang kung anong iisipin para l
DUNCAN:"Galit na galit si Tito Grey," Narinig niyang sabi ni Martin sa kanya. Ito agad ang salubong nito sa kanya nang makabalik siya ng opisina, Tapos na ang office hours, kung kaya sila na lang dalawa ang natira sa loob ng opisina. "Hindi mo daw sinasagot ang tawag niya, You just even told Lindsay na padahan silang e-mail regarding sa pagpapalit mo ng team sa hahawak ng design para sa kanila? Dude, Come on, " "Martin, That's the best thing I can offer to them. It's still our services, what do they want?" Paliwanag niya sa kaibigang nakatayo sa harapan ng kanyang table. "Atleast tell them personally, Bakit ngayon parang gusto mo silang iwasan? First of, ikaw ang nagdesisyonn na tanggapin sila as a client." Sabi pa nito. "They gave a warning, If you still don't cooperate daw, They'll be suing us." "Sue us? Sige nga! on what ground?" Inis na sabi niya. "Just because they already paid for the acceptance fee? I could return it anytime, If I have to make it double. I'll do it. Wag ni
DUNCAN: "If you want to talk about us Hannah, Forget it." Mariin na sinabi niya dito habang umatras nang isang hakbang sa dalaga ngunit humakbang ulit ito ng isa papalapit sa kanya. "As I told you, We are done," "Oh yeah?, Kaya ba umiwas ka sa mga magulang ko? They told me how you left them in the middle of your meeting because of what? Because of your wife's sensitivity?" Patungkol nito sa kanyang asawa na si Marion, Tila nagkwento ang ina nito kung paano nag-react ang kanyang asawa. "Sensitive? Huh Hannah? You think Marion is that sensitive enough? Were you even there?" Pinaramdam niya ang inis na nararamdaman niya sa mga pinagbibintang nito. "Oh come on! Duncan, What do you call by that? Dahil sa simpleng advice ng mommy ko?Do you really need to prioritize what Marion had felt just because she didn't agree on what my mom was trying to tell her?" "Then what it is? Ano nga ba ang sinabi ni Tita Honey para mag-react ng ganoon ang asawa ko?! You tell me Hannah, Mukhang alam mo