PLEASE KINDLY SHOW SOME LOVE & SUPPORT WITH MY SECOND NOVEL, THE FIRST HEAVY DRAMA/ROMANTIC/VERY STEAMY/ VERY SPICY NOVEL NA SINIMULAN KO.
WHILE WAITING FOR THE BOOKS 2 CHAPTERS AY PWEDE NIYO NA PO SIMULANG ANG PAGBASA NG
"WE TOUCH, WE KISS, WE SIN."
It has 51 chapters already...
show some love po sa ibang creations ko and let me know what's on your mind guys <3
"WE TOUCH, WE KISS, WE SIN."
SYNOPSIS:
Hindi mapigilan ni Xiomara "Xia" Pineda ang mapapikit sa tuwing naamoy niya ang nakakaakit na pabango ng lalaking ito na gising na gising yata noong magtapon ng magagandang pisikal na katangian ang diyos.
Si Liam Blake Bieschel.Kulang na lang ay ibigay na niya ang buong kaluluwa niya rito.Isang hindi mapaliwanag na elektrisidad ang palaging dumadaloy sa kanyang kaibuturan sa tuwing ito ay malapit sa kanya.Kung siya ang tatanungin, isang pitik na lang ay talagang bibigay na siya kay Liam.Pero, hindi iyon maari. Si Liam at siya ay hindi maaring magkaroon ng relasyon na higit pa sa role niya na hanggang pangkama lang.Wala iyon sa kasunduan ng pagiging isang babymaker.THANK YOU, I'LL SEE YOU THERE! JUST CLICK ON MY PEN NAME AND SEARCH FOR MY OTHER NOVEL:)
pwede po kayong magiwan ng mga comment doon to let me know that galing po kayo dito sa HGMP Book 1 & 2.
Your support is very important to me, I appreciate it.
JAMILA: “H-hmm,” Jamila suddenly woke up and opened her eyes instantly when she felt a heavy arm wrapped around her waist. That arm lifted the white comforter to cover her shoulder. She could almost feel his breath on her nape. Mainit iyon at nakakaliti.“D-Daniel?” She tapped Daniel’s arm to wake him up. Ang init at sinag ng araw ang tuluyang nakapagpabalik sa kanya ng ulirat upang matandaan ang mga nanyari kagabi.Sumilay sa kanya ang kilig na nararamdaman at napangiti siyang mag-isa. Hindi na siya pinakawalan ni Daniel pagkatapos ng mahaba at mainit na unang pagniniig na karanasan niya. Masakit pa ang kalamnan niya kung tutuusin, lalo na ang ibabang bahagi ng kanyang katawan.Akma niyang tatanggalin ang nakadantay na braso ng binatang nakayakap sa kanya ng kumislot ito ay lalo lang idinantay ang braso at hinigit ang kanyang katawan upang yakapin.“G-good morning,” Daniel’s husky voice greeted her with a simple peck on her napeas she curled up.“G-good m-morning,” asiwa niyang pagb
DANIEL:“A-ARE YOU SICK?” Daniel couldn’t help but laugh at Jamila while they ate breakfast. An hour after he let Jamila to go back in her room ay lumabas itong naka-brown na turtle neck at pantalon.“S-shut up!” Halos maningkit ang mga mata nito sa kanya habang inaabot ang pagkain sa harapan nila. Daniel finds it's cute when Jamila is having tantrums. She looked like a child na pinagdamutan ng candy.“Y-You know what you did.” Pabulong pa nitong lip reading sa kanya na mas lalo niyang ikanatawa. He suddenly remembered giving her marks on her neck last night.Kaya pala ito nakatakip ng ganoong kahabang manggas ay dahil tinatakpan nito iyon. “You look cute,” he replied by lip reading too. Nagmake-face pa ito sa kanya.His heart seemed flattered kapag ganito silang mag-usap dalawa. They still fight like cat and dog but the difference now is; that he loves the cat now.Hindi niya alam kung paano or saan nagsimula ngunit alam niyang matagal-tagal na rin iyong namuo sa kanyang puso. Hindi
DANIEL:Right after the bell rang ay mabilis niyang kinuha sa kanyang bagpack ang pink na baunan nito at diretsong lumabas ng kanilang pintuan. Ngunit hindi pa man siya ganap na nakakalabas ng pintuan ng kanilang classroom ay nahagip na ng kanyang mga mata ang likurang bahagi ng dalaga. Nakatayo ito mismo sa katabing pintuan ng classroom nito na siyang katabi lang din nang sa kanila. “So, are you free later after exam?” Bigkas na tanong ng isang lalaking kilala niya na mula sa section B. Jamila’s classmate. Daniel was in A section while Jamila was in B section. Minsan nang nakalaban ng kanilang section ang grupo ng mga ito pagdating sa larong basketball kung kaya’t nakilala niya ang kausap ng dalaga. He didn’t want to interfere but that guy caught his attention. Noong nakaraang linggo ay narinig niya nang hindi sinasadya ang pag-uusap ng mga kaibigan nito sa may dulo ng kanilang practice area tuwing hapon para sa laro. Nagkukumpulan noon ang mga ito kasama ang mga kaibigan at may
DANIEL: “Sabay na tayong umuwi mamaya.” Daniel didn’t know what on earth he was thinking hen he said that. Nakita niya ang pagkagulat sa mukha ni Jamila habang kumakain ito ng nilutong pagkain ng kanyang ina. He was carefully watching Jamila without her getting notice his action. Gusto niyang ibagay ang mood na naman nito sab ago siya bumitaw ng mga salita. Gusto niyang hayaan itong magkamali sa buhay upang matuto dahil sa katigasan ng ulo ngunit iba ang sinasabi ng kanyang isipan. There was something inside him saying he needed to protect this brat girl…“Ano bang kinain mo? Are you using drugs? Himala talaga sa himala, “ Jamila gave him a suspicious look. Habang dalawang beses pinataas ang maarkong kilay nito. Napapikit siya ng bahagya at huminga ng malalim bago niya tuluyang patulan ang pang-aasar nito. “Look I’m trying to be nice, okay? Can you at least try to get along kahit ngayon lang?” Mahinahong pagpapaliwanag pa niya. “I can’t may lakad ako.” Inirapan siya nito at pina
Marion: " Shit!," Hindi magkanda ugaga si Marion. Sa loob ng kwarto niya kung magsusuklay na ba? Or kukunin ang blower. Bagong ligo siya at mamala-late na siya sa opisina!Isang taon palang siyang nagt-trabaho ng makatapos ng kursong Marketing sa isang unibersidad ng Cebu. Fresh graduate palang siya meaning, 22 years old palang naman siya and right after makagradweyt ay nagsimula na siyang maghanap ng papasukang trabaho.Nandito siya sa Cebu. Nakatira siya sa isang Mansion, labing limang katulong, tatlong driver at ang kasama niyang naninirahan doon ang kanyang Papa Demetrio. Si Papa Demetrio niya ay itinuring siyang prinsesa ng mansion na iyon. Lumaki siyang hindi nahirapan sa buhay dahil sa tulong nito ay pinag-aral siya at pinakain. Aaminin niya na naging masaya siya at sana ito na lang ang totoong ama niya.Inampon siya ng pamilyang Sylvano noong nasa sampung taong gulang palang siya. at nung pumanaw ang mga magulang niya sa isang car accident. Nasa Manila ang mga magulang niya n
MARION: " Papa! Papa demi! ...." Hindi niya alam kung ilang beses na niyang tinatawag ang pangalan nito ng mga sandaling iyon. Pakiramdam niya ay mahihimatay na siya sa sobrang kaba. Naabutan niya itong nakahandusay sa loob ng library office. Mukhang inatake na sa puso ang papa niya. Siguro dahil na din sa sama ng loob at pagaaway ng mag-ama. Mabilis naman na dumating si Duncan upang tulungan siyang itakbo sa hospital ang ama."Ssshhh... Tama na Ms. Marion wag ka ng umiyak. Gagawin ng mga doctor ang makakaya nila maligtas lang si Don Demetrio, " yakap-yakap siya ni Selma, ang kaedad na katulong nila. Eto lang ang nagpapagaan ng loob niya sa araw na 'to."Natatakot ako... Ayoko mawala si Papa..." hagulgul niya habang nasa labas sila ng OR. At naghihintay sa operasyon nito. Ayaw niyang isisi sa sarili kung bakit inatake ang ama niya dahil wala siyang ginawang kasalanan! pero kung iisipin ay dahil sa kanya kung bakit nagtatalo ang dalawa. Pinapaalis siya ni Duncan at ayaw naman ng am
Duncan: "Don't make him stressed, yun ang mas makakabuting gamot sa Papa mo iho... Dahil ang sakit sa puso bigla bigla yang umaatake... Let him stay here for how many days or maybe a week para lalo siyang gumaling. As of now he is unconcious. Kapag nag kamalay na siya i will check up on him again kung may naging epekto ang heart attack sa kanya.. Mabuti na lang at mild heart attack lang kung hindi baka hindi na niya kayanin sa susunod.."Hindi maalis alis sa isipan ni Duncan ang huling sinabi ng doctor sa kanya. Don't make him stressed.... Nakaupo siya sa tabi ng kama ng VIP unit nang kanyang ama. Malayo ang kanyang iniisip...Iniisip niya ang kondisyon nito ngayon. For almost one week na pag-iistay nito sa hospital ay isang beses palang nagkamalay ito. Saglitan lang at nakatulog ulit. Agad naman na nacheck-up ito noong magkamalay at nagising.. Chineck ang vitals at health nito. Ok na ito..ngunit nagpapahinga pa ito at hindi pa masyadong nakakarecover. Hirap itong magsalita pero mar
MARION: Nagpaikot-ikot siya sa salamin ng makitang okay na ang suot niya. Isang two-swimsuit iyon, nakakabili lang niya nung isang linggo. Pero ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob na suotin yun.Paano ba naman? Napaka-daring nito para sa kanya, tanging buhol sa likod at leeg niya ang nakasuporta sa kanyang katawan at sa bottom ay magkabilang-buhol din. Hinimas-himas niya ang kanyang braso. Okay lang naman siguro ang magsuot nito ngayon dahil wala naman makakakilala sa kanya dito.Nasa boracay siya ngayon dahil mababaw lang na pangarap niya iyon noon at pinangako niya sa sarili na hinding hindi siya aapak sa puting buhangin na yun kung hindi sila kumpleto ng amain niya at si duncanPero di na yata yun matutupad dahil sinira na nga niya ang pangako niya. Kaya eto! Andito siya at magisa...Pinalis niya ang iniisip. Ayaw na niyang maging malungkot, may isang linggo na rin kasi siyang nagmumukmok at umiiyak sa tabing dagat. Wala rin naman siyang mapapala.Kahit pa nagaalala siya