CHAPTER THIRTY NINE

MARION:

Naalimpungatan si Marion ng masinagan ang kanyang mukha ng sikat ng araw kinabukasan, Napasarap siya ng tulog kagabi.

Ngayon lang ulit niya naramdaman ang mahimbing na pagkakatulog. Ang magaan na pakiramdam na walang inaalala o iniisip man lang na makakasakit sa kanyang puso. Ang mainit na dantay ng braso nito sa kanyang katawan ay sapat na para mapanatag ang kanyang pagtulog. Sa isip-isip niya ay iba din pala talaga ang may katabi sa pagtulog.

Natigilan siya sa magandang iniisip nang wala siyang maramdamang katabi kaya sinipat niya ang kabilang side ng kanyang hinigaan na kama. Dumilat siya upang tignan ang kanyang kinakapa. Isang unan na nakalapat pala sa kanyang tagiliran ang nahahawakan niya.

(Hindi ba si Duncan yun?...) Takang tanong niya sa kanyang isip dahil sigurado siyang may nakayakap sa kanya kagabi. Bigla rin naman niyang naalala na hindi nga pala sila sabay natulog ng asawa kagabi dahil nauna siyang napapikit dahil sumakit ang tiyan niya kagabi nung umalis ito