Share
CHAPTER SEVEN
CHAPTER SEVEN
"HONEY, come out. You are pretty enough," sabi ng daddy ko habang naghihintay sa aking bumaba. Kasama nya sa tabi si Mommy na glamorosa sa suot nyang black dress habang hawak ang isang purse sa kanang kamay.
Muli akong tumingin sa front mirror sa huling pagkakataon bago ako bumuntong-hininga
Related chapters
HE'S AN ENEMY CHAPTER EIGHT
CHAPTER EIGHT The sun is now directly beaming at my position. Bahagya na iyong tirik. Maaliwalas na rin ang kalangitan being lightens by the brightest star hangs on the solar system. Ugong ng mga sasakyan at maingay na kapaligiran. Agad akong bumaba matapos huminto ng sinasakyan kong bus sa bus station. Mabuti na lang talaga at napili kong bumiyahe nang maaga dahil alam kong ganito ang mangyayari. Inunat ko muna ang dalawa kong braso. Fifteen minutes of sitting in a bus and doing nothing can sort of tired you. Nakakangalay na nga, masakit pa sa puwit. Ang byahe ng bus na iyon ay dapat sampung minuto lang pero dahil sa trapik ay naging labinlimang minuto. Buti nga at hindi gaanong mabagal ang daloy ng sasakyan at sa tingin ko ay bumagal lang iyon dahil sa pakikipagtalastasan ko kay Labanos. Oo, pakikipagtalastasan kahit ang tamang termino ay pakikipag-inisan.
HE'S AN ENEMY CHAPTER NINE
CHAPTER NINE "Akala mo namang napakagwapo mo! Hello, Labanos! Get out from your imagination! Huwag kang mag-ilusyon!" gigil kong sigaw. "Am not imagining any, Lolo Max! Bulag ka lang talaga dahil hindi mo makita ang kagwapuhan ko!" sigaw niyon pabalik. Hindi ko alam kung nangangalit rin ba sya o ano dahil may ngisi sya sa labi. "Paano ko makikita kung wala naman talaga? Can you please use your empty coconut shell, Mestisong Mongoloid? Utak ang hayaang magsalita kahit wala ka n'on, okay? Huwag ang kahanginan dahil baka liparin itong buong cafeteria!" I throw my voice box. Pinagtitinginan na kami ng mga estudyanteng kumakain din kagaya namin. Kunot ang kanilang mga noo. Marahil ay nagtataka kung sinong mga immature ang kumukuha ng kanilang atensyon. Ang iba nama'y panakaw ang ginagawa sa aming gawi. Ang ilan naman ay walang pakialam at patuloy
HE'S AN ENEMY CHAPTER TEN
CHAPTER TEN MY eyes are now cloudy in mist. Patuloy ako sa paghahabol ng akin hininga. Ang kabang ipinipintig ng aking dibdib kanina lamang ay pinalitan ng sakit. Napapamura na lamang ako sa isipan ko. Bakit ba ang tanga ko? Pinagdudahan ko na nga pero itinuloy ko pa rin. Ayun na, eh. Ipinagsigawan na ng bahay na binalikan ko ang katotohanan. Wala si Enne. Hindi pa sya bumabalik kaya imposible syang magpadala ng sulat sa akin. 'Yung penmanship... pwede naman iyong coincidence yet ipinagsawalang bahala ko lang. Damn it! Hindi ko inakalang aabot sa ganito ang away namin ni Labanos. Pero paano nya nalaman ang sikreto ko? Or it is just a theory and I am the dependent variable? Your so stupid, Max. So stupid. Marahas kong ipinalis sa aking pisngi ang luhan
HE'S AN ENEMY CHAPTER ELEVEN
CHAPTER ELEVEN HINDI ko alam kung paano ako nakauwi sa dorm ko. Basta ang alam ko'y nakaupo ako sa bintana kong nakabukas habang nakatitig sa kaliwanagan ng bilog na buwan, sa steady-ing ilaw ng mga gusali't establisyemento, sa gumagalaw na mga sasakyan. Ang hangin ay malayang tumatama sa aking mukha kaya't patuloy sa pagsayaw sa saliw ang aking buhok. Tanging pajama-ng puti at sando lamang ang suot ko. Ang kanang binti ko'y nakabitin sa labas habang ang kaliwa ay nakahilata sa amba ng bintana. Magulo ang isipan ko. Punong-puno iyon ng katanungan, ng galit. Ang dibdib ko'y pinupuno ng kalungkutan. Kumikirot iyon. Hindi ko na alam kung anong ginawa nya, kung umalis ba sya, kung umuwi o may pinuntahang iba, buhat noong iniwanan ko sya matapos nya akong sagipin sa kamuntikan ko ng pagkakabunggo. Ang akala ko'y matatapos na ang lahat kung makikipagk
HE'S AN ENEMY CHAPTER TWELVE
CHAPTER TWELVE ANG buhay ay parang mahinang katawan. Puno ng sakit at komplikasyon na kung hindi maaagapan ay lalala, worst ay ikamamatay. Ngunit ano nga ba ang dapat gawin sa mahinang pangangatawan? Palakasin at pasiglahin para hindi pasukan ng mga sakit at upang malabanan ang mga pagsubok nang sa gayon'y hindi bumigay sa anumang hamon. Hindi ko na alam. Punong-puno na ang utak ko ng mga tanong na hindi mabigyan ng sagot. Punong-puno ng komplikasyon. Hindi ko alam kung sino'ng dapat kong sisihin. Dapat ko bang sisihin ang sarili ko? Na dapat pala nagpakatanga na lang ako noon at hinayaan ang damdamin kong masaktan nang palihim. Na dapat ipinagpatuloy ko na lang ang pagmamahal ko sa kanya kahit na nasasaktan na ako. Pero bata pa ako noon at padalos-dalos. Hindi pa lubos na maalam sa masalimuot na mundong ito. Marami akong natutunan simula nang sundin ko ang desisyong i
HE'S AN ENEMY CHAPTER THIRTEEN
CHAPTER THIRTEEN TAHIMIK ako habang nasa byahe ang sinasakyan kong taxi. Walang laman ang utak ko kung hindi ang tuluyang pagkawasak ko. Wala naman ng rason para pilitin ko pang buuin ang sarili kong muling nasira. Hindi ko man nabuo nang buong-buo ang sarili ko noong iniwanan ko sya, napagtagpi-tagpi ko naman iyon dahil sa tulong ni Drea. Without her, hindi ko na siguro matatagpuan ang dating ako. Patuloy ako sa pagpapatuyo ng mukha kong hilam sa luha. Lalo akong napapaiyak dahil ayaw nilang tumigil sa pagdaloy. It frustrates
HE'S AN ENEMY CHAPTER FOURTEEN
CHAPTER FOURTEEN MALAMIG ang gabi. Kasinglamig ng pakiramdam ko. Maliwanag ngunit may puwang ang dilim. Gaya ng pakiramdam ko ngayon, maliwanag ngunit dominante ang dilim. Nangingibabaw ang sakit. Hindi mapagaan ng nakikita kong emosyon sa kanyang mga mata ang nararamdamdam ko. Kailan ba matatapos ang lahat ng ito? Isn't this enough? Natahimik iyon at nanatili sa kinatatayuan matapos kong bigkasin ang bagay na tumatakbo sa aking isipan. Rinding-rindi na ako at natutulilig dahil paulit-ulit na lamang iyong isinisigaw ng aking isipan. Laro. Pagod. "Right. Tama ka, Maxxierielle. Nakakapagod na 'yung ganito," pagsang-ayon nya sa sinabi ko. Napapitlag ako nang bahagya dahil sa ginawa nyang pagsang-ayon. Napangiti ako nang mapait. Tama. Tama na naman ako. Laro lang 'to. Finally, matatapos na rin. It would be finally game over. Mapapayapa na ako. "Pago
HE'S AN ENEMY CHAPTER FIFTEEN
CHAPTER FIFTEEN SUMAKAY kami sa elevator matapos naming makapasok sa mismong building. Masyadong katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa habang magkaugnay ang mga palad. Hindi man ako sanay pero sa tingin ko'y maganda na ang ganito para mag-isip ng mga bagay-bagay. Hindi ko man sabihin ngunit mabilis ang nangyari sa pagitan naming dalawa. Ilang araw pa lamang nang nalaman ko ang katotohanan, nang mapagdesisyonan kong wasakin pa ang sarili ko, at ang magkaayos kaming dalawa. Oo nga't magkaayos na kami pero nananatili pa ring malabo ang ilang mga bagay. Kaasar kasi ang pusong 'to. Marupok masyado. Nakuha sa sorry. Ano ng kasunod nito ngayon? Nasaktan nya ako at hanggang doon na lamang ba 'yon? Nagpatawad ako. Hihinto na ba roon? Ewan ko. Hindi ko alam. Mainam na sigurong isa-isahin ang mga bagay. Hindi ko—namin kailangang magmadali. We have now our time to fix everything,
Latest chapter
