Share
CHAPTER TWELVE
CHAPTER TWELVE
ANG buhay ay parang mahinang katawan. Puno ng sakit at komplikasyon na kung hindi maaagapan ay lalala, worst ay ikamamatay. Ngunit ano nga ba ang dapat gawin sa mahinang pangangatawan? Palakasin at pasiglahin para hindi pasukan ng mga sakit at upang malabanan ang mga pagsubok nang sa gayon'y hindi bumigay sa anumang hamon.
Hindi ko na alam. Punong-puno na ang utak ko ng mga tanong na hindi mabigyan ng sagot. Punong-puno ng komplikasyon. Hindi ko alam kung sino'ng dapat kong sisihin. Dapat ko bang sisihin ang sarili ko? Na dapat pala nagpakatanga na lang ako noon at hinayaan ang damdamin kong masaktan nang palihim. Na dapat ipinagpatuloy ko na lang ang pagmamahal ko sa kanya kahit na nasasaktan na ako. Pero bata pa ako noon at padalos-dalos. Hindi pa lubos na maalam sa masalimuot na mundong ito.
Marami akong natutunan simula nang sundin ko ang desisyong i
Related chapters
HE'S AN ENEMY CHAPTER THIRTEEN
CHAPTER THIRTEEN TAHIMIK ako habang nasa byahe ang sinasakyan kong taxi. Walang laman ang utak ko kung hindi ang tuluyang pagkawasak ko. Wala naman ng rason para pilitin ko pang buuin ang sarili kong muling nasira. Hindi ko man nabuo nang buong-buo ang sarili ko noong iniwanan ko sya, napagtagpi-tagpi ko naman iyon dahil sa tulong ni Drea. Without her, hindi ko na siguro matatagpuan ang dating ako. Patuloy ako sa pagpapatuyo ng mukha kong hilam sa luha. Lalo akong napapaiyak dahil ayaw nilang tumigil sa pagdaloy. It frustrates
HE'S AN ENEMY CHAPTER FOURTEEN
CHAPTER FOURTEEN MALAMIG ang gabi. Kasinglamig ng pakiramdam ko. Maliwanag ngunit may puwang ang dilim. Gaya ng pakiramdam ko ngayon, maliwanag ngunit dominante ang dilim. Nangingibabaw ang sakit. Hindi mapagaan ng nakikita kong emosyon sa kanyang mga mata ang nararamdamdam ko. Kailan ba matatapos ang lahat ng ito? Isn't this enough? Natahimik iyon at nanatili sa kinatatayuan matapos kong bigkasin ang bagay na tumatakbo sa aking isipan. Rinding-rindi na ako at natutulilig dahil paulit-ulit na lamang iyong isinisigaw ng aking isipan. Laro. Pagod. "Right. Tama ka, Maxxierielle. Nakakapagod na 'yung ganito," pagsang-ayon nya sa sinabi ko. Napapitlag ako nang bahagya dahil sa ginawa nyang pagsang-ayon. Napangiti ako nang mapait. Tama. Tama na naman ako. Laro lang 'to. Finally, matatapos na rin. It would be finally game over. Mapapayapa na ako. "Pago
HE'S AN ENEMY CHAPTER FIFTEEN
CHAPTER FIFTEEN SUMAKAY kami sa elevator matapos naming makapasok sa mismong building. Masyadong katahimikan ang namayani sa pagitan naming dalawa habang magkaugnay ang mga palad. Hindi man ako sanay pero sa tingin ko'y maganda na ang ganito para mag-isip ng mga bagay-bagay. Hindi ko man sabihin ngunit mabilis ang nangyari sa pagitan naming dalawa. Ilang araw pa lamang nang nalaman ko ang katotohanan, nang mapagdesisyonan kong wasakin pa ang sarili ko, at ang magkaayos kaming dalawa. Oo nga't magkaayos na kami pero nananatili pa ring malabo ang ilang mga bagay. Kaasar kasi ang pusong 'to. Marupok masyado. Nakuha sa sorry. Ano ng kasunod nito ngayon? Nasaktan nya ako at hanggang doon na lamang ba 'yon? Nagpatawad ako. Hihinto na ba roon? Ewan ko. Hindi ko alam. Mainam na sigurong isa-isahin ang mga bagay. Hindi ko—namin kailangang magmadali. We have now our time to fix everything,
HE'S AN ENEMY CHPATER NINETEEN
CHAPTER NINETEEN "WHAT did I tell you, Elle?" Ang magkasalubong na mga kilay ni Enne ang bumungad sa akin. Ang hitsura nya ay tipong makulimlim na langit na bigla na lamang kukulog at kikidlat nang malakas. Naka-krus din ang mga braso nya sa dibdib. Isang itim na sando at boxer lang ang suot nya. Bahagya akong tumikhim. "About sa...?" Napili ko na lamang magkunwari na hindi ko alam ang pinatutukuyan nya. Gaya ng inaasahan ko ay ganito ang mangyayari kapag tumuloy ako kahit hindi nya sinasabi. Sinamaan nya ako ng tingin, tila ba sinasabi na huwag ko na syang lokohin dahil hindi ko naman sya maloloko. "What? I didn't go." Pumaywang ako at bahagyang nagtaas ng kilay. Ngumisi iyon. "Liar. I told you not to freaking go, isn't it?" "Hindi nga ako pu
HE'S AN ENEMY PROLOGUE
HE'S AN ENEMYPrologue"SO, you attending acquaintance, Max?" tanong sa 'kin ni Drea as she looks towards my direction.Tinatanong nya ako para sa darating na acquaintance this month. Taunan kasi ang acquaintance party sa unibersidad. Ewan ko ba sa kanya kung bakit tinatanong pa nya ang bagay na iyon, samantalang sa pananatili ko rito sa loob ng tatlong taon ay lagi naman akong uma-attend at sumasali.Ipinagpatuloy ko ang pagte-take ng note sa notebook ko as our professor discusses about today's lesson. "Yeah," sagot ko at tumingin sa harap. "Lagi naman. Bakit natanong? You not coming?" I look at her before looking back in front."Gaga ka ba? Of course, sasali ako. Lalo pa't maganda ang theme ngayong taon. Hindi ako papahuli, 'no." Pinaikot niyon ang mga mata as she looks in front.Floral ang theme ng acquaintance ngayon. Flowers and leaves.
HE'S AN ENEMY CHAPTER ONE
CHAPTER ONE "AT least, I'm not a cheater," ngisi nya habang pinaglalaruan ang pen gamit ang kanang kamay. The pen tucked between his middle and index finger. Gumagawa iyon ng bilog. At least something like that. What the shit tzu? Cheater? Who's cheater? Me? Nginisian ko sya, "Woah! I think, you are talking about yourself, Labanos," ganti ko at bahagyang sinipa ang upuang kinauupuan nya habang ang ulo nya ay nakadantay sa sandalan as he continues to play his pen. Bahagyang umuga ang asul na silya dahilan para umalog ang ulo nya. I heard him cursed. I chuckle on that. That must hurt a little bit. Kasalanan naman nya, eh. Kung hindi nya ako inasar na mandaraya ay hindi naman sya makakatikim ng ganoon. The reason behind that accusation? Hindi nya matanggap na nataasan ko sya sa surprised quiz ng lecturer. Isang puntos lang 'yon pero hirap na nyang tan
HE'S AN ENEMY CHAPTER TWO
CHAPTER TWO NAGPALINGA-LINGA ako sa loob ng cafeteria, looking for a vacant seat. Crowded na kasi ang kainan kaya medyo hirap ako sa paghanap ng bakanteng silya. Halos ilang minuto na rin akong nakatayo sa kinapupwestuhan ko habang bitbit ang tray ng pagkain na may lamang two cheesy burger at isang coke na naka-cup. It is good na magaan lang ang tray ng pagkain ko ngayon. Nahuli kasi ako ng punta dahil sa bwisit na ballpen na 'yun. Feeling special. Nagpapahanap pa. Susko. At dahil espesyal nga sya ay hinanap ko pa sya kahit na Php7.00 lang ang presyo. And Mestisong mongoloid being a theft theory entered. Paano nga'y ang ballpen na tinutukoy ko at ang ballpen na pinanghampas ko sa kanya ay iisa. Just like what the poop? If being thankful that your friend isn't here is not bad. Then, I'm not because I am. Haha! Paano nga'y kapag kasama ko sya at expected ng punong-puno
HE'S AN ENEMY CHAPTER THREE
CHAPTER THREE NAKATITIG ako sa kisame ng dorm na tinitirhan ko. I don't know how long basta ang alam ko, matagal na ang paninitig na ginagawa ko. Napabuntong-hininga ako. Kung nakakalusaw lang ang paninitig, hindi na ako magtatakang lusaw na kanina pa ang bubong ng kwarto ko sa tagal ng paninitig ko. Nag-iisip-isip lang ako ng mga bagay. Binabagabag kasi ako ng nangyari kanina. It's been years the last time I felt those thugs. Apat na taon na. I can just ignore it because it maybe just nothing pero hindi ko magawa. It kept playing in my mind every time I closed my eyes. Dapat ko ng kalimutan 'yon dahil sa totoo lang, we hadn't shared any. He just fingered off that dirt. No kiss. But seems to be almost. And that's why I am bothered. I've never a
Latest chapter
