Share
GAME THIRTY-ONE: BETRAYAL
Kaugnay na kabanata
HER GAME GAME THIRTY-TWO: REALIZE
Tulala ako habang binabaybay namin ang kalawakan ng himpapawid ng Luzon. Habang ang mga luha, walang palis sa pagragasa sa aking mga pisngi. I know it was too heartless of me to leave him behind that island. Nasaktan ko siya. Hanggang ngayon, umuugong pa rin ang mga sigaw niya nang paulit-ulit sa isip ko.Galit at labis ang sakit.I know I was at fault. Nagsisisi ako. But this is the only way that I should do. I love him. Pero paano naman ang hustisyang matagal ko ng inaasam-asam? I know it was too selfish of me to do that. Pero anong magagawa ko? Iyon 'yung sinisigaw ng puso ko.Katarungan.Justice.Hindi ko iyon makukuha kung tutunganga lang ako at magtatago sa maliit na Isla na iyon.Marahan na pinisil ni Marl ang palad ko, nag-agaw pansin sa mga iniisip. Slowly, I looked at his massive hand on mine. But still, I felt hollow with his gentleness. Nothing. Empty. Wala. Wala akong kakaibang maramdaman sa hawak niya. Hindi gaya sa kay Ryu, dulo lang ng daliri niya ang lumapat sa balat
HER GAME GAME THIRTY-THREE: FACE
Before ending the game you've started, you should always choose the right way no matter what happened. Iyon ang ginagawa ko ngayon. Yes, I admitted. May kasalanan ako. Pero hindi ako ang pumatay kay Rose o kahit pa kay Miss Aguirre. Someone planned all of this. Para mabuntong sa akin ang sisi. But the question is... who is this person? Bakit ginagawa niya ito sa akin?Actually, I have four names on my mind playing right now: El Sandra, Tita Ingrid, Engineer Riley Dela Costa, and that... Mister Eldeamor Fruego. I don't know if one of them is the real culprit, but they have valid reasons to stain not only my name... but also our family's name.Lee is a well-known in the business world. In a snap of time, naging in demand at matunog ang mga kompanyang itinayo ni Daddy sa kahit na anong larangan ng negosyo. Pero kaakibat ng paglago at pag-angat nito, may mga tao palang handang gumawa ng krimen para sirain ang pangalan na pinaghirapang i-angat nina Mommy at Daddy.They did that for the bus
HER GAME GAME THIRTY-FOUR: PAPA
I didn't know but when they stood up in front of me, I calmed down. Like they brought peace to my struggling mind. I know I suspected them, but now that they showed up at the Police Station, I felt at peace and, surely, I will not be jailed tonight."What is the meaning of t-this, Ryu?"My lips trembled as tears fell down my cheeks. Not that I am problematic with my situation, but because I am glad that they are here. Like they are the solution that I am waiting for. In order for me to clean my name. To clean the mess that I caused. To clean everything that I stained.Ryu hushed me and gently wiped out my tears. "As I've said I will help you, baby. They're here because they want to correct everything," he said softly. "Maling makulong ka sa kasalanan na hindi mo ginawa.""Pero p-paano sila makakatulong? Kung ako mismo 'yung itinuturo ng mga ebidensiyang sinasabi nila?"That videos. Hindi ko alam kung bakit ako ang nakarehistro roon. Lalo na sa video clip na ipinalabas ni El Sandra sa
HER GAME GAME THIRTY-FIVE: DECISION
Hindi ko alam, pero may parte sa akin ang gumuho nang makita ang pagdaan ng sakit sa mga mata ni Marl. I know, I am being selfish here again. Pero ano nga bang magagawa ko? I love Ryu so much. Noon pa man. Ngayon na nagkaroon ako ng pagkakataon para mahalin siyang muli, hindi ko na iyon sasayangin pa."Hey. Sorry. Kanina ka pa ba rito?""Nope." I smiled and gazed at his Lamborghini parked at the sideway. "Medyo kakababa ko pa lang naman."I was standing near the entrance of a coffee shop outside the SunRise building, a condominium property by LEC, when Ren popped out in front of me. Taliwas sa hinala ni Marl kanina. Gusto ko sana siyang isama rito para makita niyang mali ang iniisip niya, pero paglabas ko ng kuwarto ko, wala na siya.To be honest, I feel sorry for him. Alam ko na sa simpleng galaw ko o desisyon ko, apektado siya. Pero gusto ko sanang ipaintindi sa kanya na... he deserves someone else better than me. 'Yung babaeng makakapagbigay ng pantay na pagmamahal sa kanya o higit
HER GAME GAME THIRTY-SIX: BIRTHDAY
Kung hindi pa sinabi ni Tita Ingrid, hindi ko na sana maalalang malapit na nga pala ang araw na iyon. Actually, there still one month before that day. Pero gaya nang mga nakaraan, hindi ako masaya sa nalalapit na pagsapit nang kaarawan ko.Ilang taon din akong nanginig sa takot at mas piniling mag-isa sa tuwing sumasapit ang araw na iyon. Because all the horrible memories always came flashed on my mind furiously... and v-vividly. Na tila hanggang sa araw na iyon, nangyayari pa rin ang lahat. Na sa mga oras na iyon, hinahabol pa rin ako ni Kamatayan."Ano'ng plano mo kung ganoon, Akemi? Magsi-celebrate ka ba ng birthday mo? Alam mong minumulto ka pa rin hanggang ngayon ng nakaraan mo, hindi ba?" si Michaela sabay sulyap kay Marl na tahimik na nagbabasa ng diyaryo sa kabilang upuan.Problematically, I sighed heavily as I massaged my temple slowly. Kahit isang linggo na ang lumipas simula nang makausap namin si Tita Ingrid, hanggang ngayon, hindi ko pa rin alam kung anong gagawin ko.Wel
HER GAME GAME THIRTY-SEVEN: SORRY
I didn't know, but my tears pooled my eyes like waterfalls. Hindi ko alam kung saan nanggagaling 'yung galit ko, 'yung inis ko. Ang tanging nararamdaman ko lang, ang sobrang pag-iinit ng mukha ko. As if that they'd kissed in front of me. Eh, hindi naman. Nagtitigan lamang sila. Pero sa tingin ko, sapat na rason naman yata iyon para magalit ako, right?"Are you alright, Engineer Lee?" sabay abot ni Engineer Vasquez ng panyo niya mula sa likuran ko. "Paano si Miss Devilliana?"Humihikbi kong tinanggap ang panyo at agad pinatuyo ang mga luha na ayaw paawat. "L-let her," I said after I'd sneezed. "Naroon naman si Engineer Dela Costa. I'm sure, hindi niya pababayaan si Channel."The old Engineer chuckled a bit. Na tila katawa-tawa ang mga napapanood niya. "Correction. Your fiancée, Engineer Lee. I think, you really have a big problem."Natameme ako't nag-iwas ng tingin. That hits me. I'm his fiancee. Kaya bakit nagkakaganito ako? I should at least trusted him, right? Nga lang, hindi ko map
HER GAME GAME THIRTY-EIGHT: ABDUCT
Hirap dahil sa nakapiring ang mga mata, hindi naman ako binitiwan ni Ryu. He guided me. The fresh air from the woods relaxed every bits of me. Kahit pa bothered ako sa mga damo at tuyong dahon na naaapakan ko.I inhaled all the fresh grass scented air as I trusted Ryu in leading our way. Not until my nose wrinkled when a sweet scented candle somewhere reached my nostrils. At medyo hindi ko nagustuhan ang amoy.Kumunot ang noo ko't napahawak sa braso ni Ryu nang mahigpit. "Where are we? Dami mong pakulo, ah! Mabuti na lang at hindi ako naka-pumps ngayon kundi, kanina pa ako nadapa sa damuhan."He chuckled on my ears as he squeezed my hand. Tila kabado siya sa lahat. "Just shut your eyes, baby. Okay?"I smiled and wrinkled my nose again, inhaling all the positive vibes. "Sabi mo, eh," I said monotonously as I shrugged my shoulders.He chuckled. And someone's deep voice chuckled too somewhere. Bahagya akong napatigil na ikinahinto rin ni Ryu nang medyo pumatag na ang kinalalakaran namin
HER GAME GAME THIRTY-NINE: LIES
March 22. Hindi ko alam kung anong mayroon sa araw na ito. Yes, that's the day where I was born. Especial para sa iba. Pero sa akin, bakit puro yata trahedya ang nangyayari sa tuwing sumasapit ang araw na ito?Hilo pa dahil sa chemical na nasinghot, unti-unti kong minulat ang mga mata ko. But my hope is gone when all I can see was totally darkness. Bagama't nakapiring ang mga mata ko, umuuga ako at tumatambol ang ulo mula sa kinahihiligan dahil sa pagtakbo ng sinasakyan namin.I sighed as I realized that my life was in danger. Kailangan kong mag-isip nang maayos at huwag papadalus-dalos. I know what happened to me, I was kidnapped. Hindi man gaya noong araw na iyon, pero pareho naman ang lakas at bilis ng pagkalabog ng puso ko. Na halos hindi ako makahinga nang maayos.But this isn't the right time to be weak, to be frightened. Dahil sa mga oras na ito, ako lang mismo ang makakatulong sa sarili ko.Ako lang.So, I stayed silent.Pinakiramdaman ang lahat."Yes. We succeeded. I know. Bu
Pinakabagong kabanata
