Share
GAME TWENTY: INVITATION
Kaugnay na kabanata
HER GAME GAME TWENTY-ONE: LUNCH
Nangingiti man, ramdam kong hindi okay kay Marl ang nasabi ni Miss Aguirre. I just laughed about it halfheartedly, hindi na inungkat pa ang tungkol doon. Alas nuebe na ng gabi nang mapagpasyahan ni Miss Aguirre na umuwi na. Hinatid namin siya hanggang entrada ng resort at gaya ng sinabi niya, naroon nga si Ryu na nakahilig sa kanyang gray Montero Sport.Hanggang makabalik kami ng Manila, napansin ko ang pagtagal ng pananahimik ni Marl kahit pa nakapag-Club na kami kasama si Michaela noong Sabado ng gabi. Napansin din iyon ni Michaela pero gaya ko, nanahimik din siya.I woke up early on Monday morning, excited to start my day productively. But to my surprise, Marl was nowhere to be found. Sinuyod ko na ang buong condo, hindi ko siya mahanap. Sa huli, mag-isa akong pumasok ng LEC nang mag-alas sais na at dahil wala pa siya, ginamit ko na ang baby Limo niya. I was walking down the hallway with my nude tube top pencil dress, beige pumps, and Chanel handbag as everyone greeted me. Nginiti
HER GAME GAME TWENTY-TWO: FIRED
“What is happening here?"Napabaling silang tatlo sa akin. I sighed as I trudged to my table and seated on the swivel chair. Nilapag ko ang bag sa ibabaw ng lamesa habang pinapanood ang agresibong paglapit ni El Sandra sa akin."Is it true that you and Ren dated? Tell me, Akemi! You freaking, bitch! Tell me!" sigaw niya at halos mabingi ako.Alertong lumapit sina Michaela at Marl sa amin. Hinawakan ni Michaela si El Sandra sa braso pero marahas nitong hinawi agad ang kamay niya. Napabuga ako ng hangin dahil mas lalong kumislot ang sentido ko sa ingay ni El Sandra at sa tindi ng sikat ng araw na sumesewang mula sa terasa hanggang sa lamesa ko."You, bitch! Don't freaking ever touch me!" Dinuro ni El Sandra si Michaela kaya napaatras na lang ang kaibigan ko."Madame Concepcion, watch your words!" si Marl na nasa gilid ko na, kasalungat ni El Sandra.Napahilot ako ng sintido ko at mariin na pumikit. What a day! Kaaga-aga, ganito na kaagad ang eksenang bumungad sa umaga ko. Walang gana
HER GAME GAME TWENTY-THREE: FLIGHT
Marahas akong pinaharap ni Ryu sa kanya. The way his dark eyes bore on mine made me tremble and hitched my breath. He clenched his jaw as his grips on my arms tightened. Na tila hindi pa sapat ang diin ng pagkakahawak niya kahit alam niyang nasasaktan na ako."Let me go.” Kinakabahan man, deretso kong nasabi pa rin iyon sa kanya ng walang emosyon.His jaws moved. And his eyes still pierced on mine intently, like he was digging my soul through my eyes and ripping it ragingly. Naiiling niyang pinakawalan ang mga braso ko, tila napapaso at nandidiri sa pagkakalapat ng mga daliri niya sa balat ko."Why are you doing this to me?!" he shouted angrily.As a quo, nagkukumahog na nagsilabasan ang mga ka-team niya at walang pag-aalinlangan na iniwan ako kasama ang isang demonyong handang manlamon ng kaluluwa. As if na kailangan ko nga ng tulong nila. Well, I didn't. Kahit sinong Poncio Pilato pa ang kaharap ko, hinding-hindi ako matatakot at tatakbo palayo na parang isang duwag na kuting.No a
HER GAME GAME TWENTY-FOUR: CONFESS
Good thing that the bitch shut her foul mouth as the plane departed. Dahil kung hindi, may gut talaga akong ibalibag 'yung malaking maleta sa mukha niya nang matahimik siya.Magtatanghali na nang makarating kaming lahat sa resort ng pamilya nina Miss Aguirre. Mula sa puting van na sumundo sa amin sa airport ng Palawan, nauna akong bumaba dahil ako ang nakaupo sa may bungad. Pababa pa lamang, muli ay dinig ko na ang pagsisimula ng mahihinang patama ni El Sandra sa akin."Gosh. Ang bagal. Akala mo naman, siya lang 'yong bababa ng van."Umiling ako para kontrolin ang sarili at ayaw siyang patulan pa. Bumuga ang hanging-alat na nagpasayaw sa floral maxi dress na suot ko nang makababa ako nang tuluyan. Sinalikop ko ang nagulong mahabang buhok at ipinirmi sa kaliwang balikat ko. Nauna na akong naglakad, hindi man lang na-appreciate ang ganda ng puti at pinong buhangin sa lugar dahil sa pagpipigil ng inis kay El Sandra."Welcome to La Isla Aguirre Resort!" maligayang bati ng nakalinyang mga
HER GAME GAME TWENTY-FIVE: DEAD
No one in this world could stop me from doing my revenge. Kahit pa sabihin ni Marl na mahal niya ako. Kahit pa sabihin niyang maninirahan kami nang matiwasay sa abroad. Kahit ano pa man ang matatamis niyang ipangako. Hinding-hindi ko titigilan ang tatlong iyon.I'm nearing the end line---my triumph. Ngayon pa ba ako aatras kung napabagsak ko na si Ryu? Mapapaikot ko na si Ren? At higit sa lahat, madudurog ko na si El Sandra?No way! Hinding-hindi ako aatras.Tanghali na akong nagising kinabukasan. Hindi ako nakatulog nang maayos dahil sa iniwang tanong sa akin ni Marl nang umagang iyon. Kahit nalibot ko na ang buong resort kahapon, laging sumasagi pa rin iyon sa isip ko. Bakit kaya niya sinabi iyon? Is he really love me? Seryoso ba talaga siya roon? I don't think so! Kilala ko si Marl, at ang isang gaya niya ay imposibleng mahalin ang isang tulad ko.With my robe and a white two-piece string swimsuit inside, I decided to take a dip for at least ten minutes under the blazing sun. Mamay
HER GAME GAME TWENTY-SIX: ACCUSATION
Hindi ko alam kung anong gagawin. A small part of me wanted to scream and ask for help. At ang malaking parte ay tila tinakasan ako ng sariling kaluluwa.For the fast beat of seconds, my memories with Miss Aguirre had vividly come flashed on my mind. Simula noong unang pagtapak ko sa Western Eagle. Mula nang tulungan niya akong makaalis ng bansa nang walang nakakaalam. At hanggang sa malimit na pagkikita namin nitong nakaraan.Bigla akong nagsisi dahil hindi ko man lang siya napasalamatan sa mga naitulong niya sa akin."M-Miss Aguirre..." I called her, almost a whisper. Tears poured down on my cheeks as I crawled toward where she was lying with her white nightgown.Sa baba ng malaking kama, nakatihaya ang kawawang katawan ni Miss Aguirre---naliligo sa sariling dugo, dilat ang mga mata at nakatarak sa dibdib ang kutsilyong ginamit na panaksak sa kanya.The emotions of struggle, pain, and horror were evident on her disoriented and pale face. Nasaktan ako nang sobra nang dumapo ang mga m
HER GAME GAME TWENTY-SEVEN: KILLER
Agad bumuhos ang luha sa aking mga pisngi nang matanaw ko sina Marl at Michaela sa hindi kalayuan---both in their corporate attire---na tila hindi pa sapat ang mga luhang naiyak ko na nang nasa Isla pa para sa frustration kong inabot doon: para sa pagkamatay ni Miss Aguirre at sa pag-aakusa sa akin nina El Sandra at Beverly.“Sean!” Marl called worriedly. “What’s wrong?”Agad niya akong sinalubong at niyakap. Mas lalo akong napahagulgol sa higpit ng yakap niya, na tila isa akong batang nagsusumbong sa kaniyang tatay dahil napagkaisahan ng mga kalaro. What the heck! Bumabalik ba ako sa dating Akemi? As I remembered, the last time I cried hardily was when I woke up in the hospital five years ago.“It’s okay, Sean. It’s really okay,” marahan niyang sabi habang hinihimas ang likod ko.Pero himbes na huminahon, mas lalo akong napahikbi sa dibdib ni Marl. Hindi ko alintana ang ibang mga pasaherong naiintrigang nilalagpasan kami.I shook my head and looked at his calm eyes. “N-no. Feeling k
HER GAME GAME TWENTY-EIGHT: ESCAPE
“She’s the real culprit!” sabay duro sa akin ni El Sandra.Gasps echoed in the entire room.Shocked, I shook my head and looked at El Sandra in disbelief. “I’m not! How many times do I have to tell you that I can’t do it? Hindi ako ang pumatay sa kay Miss Aguirre!”“What is this, El Sandra? Akemi?” lito na rin si Tita Ingrid sa mga naririnig at naiiskandalo dahil sa mga malalaking taong naroroon.El Sandra laughed evilly. “Mom, she killed Miss Aguirre.”“How will you prove that?” hamon ni Tita Ingrid sa kaniya. “That's a big accusation, El Sandra.”“Hindi ko kayang pumatay. Alam mo iyan, Tita Ingrid, right?”“But we have evidence, Engineer Sean.” Lumabas si Beverly sa isa sa mga pintuan ng Function Hall. Galit ang kaniyang mga matang tiningan ako at humalukip. “Play the video now, please.”El Sandra smirked as everyone looked at the stage. Naguguluhan, napabaling din ako sa likuran ko kung saan sila nakatanaw. And there, my eyes widened as the slideshow of pictures were being played.
Pinakabagong kabanata
