Share
GAME TWENTY-FIVE: DEAD
Related chapters
HER GAME GAME TWENTY-SIX: ACCUSATION
Hindi ko alam kung anong gagawin. A small part of me wanted to scream and ask for help. At ang malaking parte ay tila tinakasan ako ng sariling kaluluwa.For the fast beat of seconds, my memories with Miss Aguirre had vividly come flashed on my mind. Simula noong unang pagtapak ko sa Western Eagle. Mula nang tulungan niya akong makaalis ng bansa nang walang nakakaalam. At hanggang sa malimit na pagkikita namin nitong nakaraan.Bigla akong nagsisi dahil hindi ko man lang siya napasalamatan sa mga naitulong niya sa akin."M-Miss Aguirre..." I called her, almost a whisper. Tears poured down on my cheeks as I crawled toward where she was lying with her white nightgown.Sa baba ng malaking kama, nakatihaya ang kawawang katawan ni Miss Aguirre---naliligo sa sariling dugo, dilat ang mga mata at nakatarak sa dibdib ang kutsilyong ginamit na panaksak sa kanya.The emotions of struggle, pain, and horror were evident on her disoriented and pale face. Nasaktan ako nang sobra nang dumapo ang mga m
HER GAME GAME TWENTY-SEVEN: KILLER
Agad bumuhos ang luha sa aking mga pisngi nang matanaw ko sina Marl at Michaela sa hindi kalayuan---both in their corporate attire---na tila hindi pa sapat ang mga luhang naiyak ko na nang nasa Isla pa para sa frustration kong inabot doon: para sa pagkamatay ni Miss Aguirre at sa pag-aakusa sa akin nina El Sandra at Beverly.“Sean!” Marl called worriedly. “What’s wrong?”Agad niya akong sinalubong at niyakap. Mas lalo akong napahagulgol sa higpit ng yakap niya, na tila isa akong batang nagsusumbong sa kaniyang tatay dahil napagkaisahan ng mga kalaro. What the heck! Bumabalik ba ako sa dating Akemi? As I remembered, the last time I cried hardily was when I woke up in the hospital five years ago.“It’s okay, Sean. It’s really okay,” marahan niyang sabi habang hinihimas ang likod ko.Pero himbes na huminahon, mas lalo akong napahikbi sa dibdib ni Marl. Hindi ko alintana ang ibang mga pasaherong naiintrigang nilalagpasan kami.I shook my head and looked at his calm eyes. “N-no. Feeling k
HER GAME GAME TWENTY-EIGHT: ESCAPE
“She’s the real culprit!” sabay duro sa akin ni El Sandra.Gasps echoed in the entire room.Shocked, I shook my head and looked at El Sandra in disbelief. “I’m not! How many times do I have to tell you that I can’t do it? Hindi ako ang pumatay sa kay Miss Aguirre!”“What is this, El Sandra? Akemi?” lito na rin si Tita Ingrid sa mga naririnig at naiiskandalo dahil sa mga malalaking taong naroroon.El Sandra laughed evilly. “Mom, she killed Miss Aguirre.”“How will you prove that?” hamon ni Tita Ingrid sa kaniya. “That's a big accusation, El Sandra.”“Hindi ko kayang pumatay. Alam mo iyan, Tita Ingrid, right?”“But we have evidence, Engineer Sean.” Lumabas si Beverly sa isa sa mga pintuan ng Function Hall. Galit ang kaniyang mga matang tiningan ako at humalukip. “Play the video now, please.”El Sandra smirked as everyone looked at the stage. Naguguluhan, napabaling din ako sa likuran ko kung saan sila nakatanaw. And there, my eyes widened as the slideshow of pictures were being played.
HER GAME GAME TWENTY-NINE: PAST
"Ayos ka lang, Akemi?"Napatingin ako kay Ryu, habol ang hininga at malakas ang pagkalabog ng puso ko dahil sa bangungot na iyon.Nasa kotse pa rin kami at bumabyahe. Tumigil lang saglit dahil sa biglaan kong pagsigaw sa gitna ng tulog ko."W-wala," sabay iwas ko ng tingin sa kaniya at tinanaw ang paligid. Kumunot ang noo ko nang mapansin na halos puro puno ang nakikita ko sa labas. Ni walang bahay at ibang sasakyan!"Come on, Akemi. I know, you're not okay.""Nasaan tayo?" sabay tingin ko sa kaniya at iwas sa topic.As if I was still okay after that nightmare. Pero bakit ganoon ang naging panaginip ko? Do I have a split personality? Kaya ba wala akong alam na nakagawa na pala ako ng isang krimen? I doubting it! Wala sa lahi ng pamilya namin ang may psycho. Well, maybe El Sandra.Kumunot ang noo ni Ryu at nagsalubong ang mga kilay. His dark hooded brown eyes became even darker as he looked at mine intently. Tila binabasa kung anong iniisip ko. Iiwas na sana ako ng tingin pero nauna na
HER GAME GAME THIRTY: LOVE
I know it is wrong to feel that way. To feel that magic on his kiss. To feel safe with his touch. And to feel numb in front of my opponent. Pero hindi ko mapigilan ang sarili ko kung hindi ang mapapikit dahil sa kakaibang init ng sensasyon na hatid ng kaniyang mga labi sa batok ko at sa sistema ko. Na tila uhaw na uhaw ako sa mga halik niya.Ryu deepened the kiss, making me drunk in a ecstasy. Matapos ang ilang kagat sa labi ko, namumungay ang mga mata niyang nagdilat siya at tinitigan ako na may kislap ng paghanga.Habol ang hininga ko dahil sa bilis at lakas ng pagtibok ng puso ko. Na para bang nilangoy ko ang kalawakan ng North Philippine Sea mula sa Isla nang walang tigil. What was that for, Akemi?"Mahal kita, Mademoiselle," he whispered hoarsely in my ear that sent shivers down my spine.Bumuntong-hininga ako at kumurap-kurap habang tinitigan ko nang mabuti ang mga mata niya. By this time, dapat ay nagagalit ako. Pero hindi! Mas ikinasigla pa ng puso ko na matanaw ang senseridad
HER GAME GAME THIRTY-ONE: BETRAYAL
Dala ng galit, mararahas ang naging paghalik sa akin ni Ryu sa hagdanan pa lamang. Ilang beses ko man siyang naitulak, hindi siya huminto hanggang sa buhatin niya ako't dali-daling pinasok sa loob ng kuwarto.Naiinis man, unti-unting nabubuhay ulit ang init na naramdaman ko sa kaniya gaya kagabi. And I found myself craving for his kisses... craving for more as my back touched the soft bed and his massiveness throbbing on my thigh.Hapon na kami lumabas ni Ryu ng kuwarto. Good thing that Manang Lourdes was nowhere to be found. May inasikaso nga pala siya sa kung saan.Kami lang kayang tatlo ang nasa mansiyon na ito?Wala na kasi akong ibang taong nakikita pa maliban sa amin. Unless, sa sobrang laki ng mansiyon, hindi kami nagkakatagpu-tagpong lahat.Nag-iinit ang mga pisngi ko nang maglakad-lakad kami ni Ryu sa may dalampasigan habang magkahawak ang mga kamay namin. My heart fluttered and skipped a beat. Masaya ako na ngayon ay muling nagagawa namin ito.It has been years since the las
HER GAME GAME THIRTY-TWO: REALIZE
Tulala ako habang binabaybay namin ang kalawakan ng himpapawid ng Luzon. Habang ang mga luha, walang palis sa pagragasa sa aking mga pisngi. I know it was too heartless of me to leave him behind that island. Nasaktan ko siya. Hanggang ngayon, umuugong pa rin ang mga sigaw niya nang paulit-ulit sa isip ko.Galit at labis ang sakit.I know I was at fault. Nagsisisi ako. But this is the only way that I should do. I love him. Pero paano naman ang hustisyang matagal ko ng inaasam-asam? I know it was too selfish of me to do that. Pero anong magagawa ko? Iyon 'yung sinisigaw ng puso ko.Katarungan.Justice.Hindi ko iyon makukuha kung tutunganga lang ako at magtatago sa maliit na Isla na iyon.Marahan na pinisil ni Marl ang palad ko, nag-agaw pansin sa mga iniisip. Slowly, I looked at his massive hand on mine. But still, I felt hollow with his gentleness. Nothing. Empty. Wala. Wala akong kakaibang maramdaman sa hawak niya. Hindi gaya sa kay Ryu, dulo lang ng daliri niya ang lumapat sa balat
HER GAME GAME THIRTY-THREE: FACE
Before ending the game you've started, you should always choose the right way no matter what happened. Iyon ang ginagawa ko ngayon. Yes, I admitted. May kasalanan ako. Pero hindi ako ang pumatay kay Rose o kahit pa kay Miss Aguirre. Someone planned all of this. Para mabuntong sa akin ang sisi. But the question is... who is this person? Bakit ginagawa niya ito sa akin?Actually, I have four names on my mind playing right now: El Sandra, Tita Ingrid, Engineer Riley Dela Costa, and that... Mister Eldeamor Fruego. I don't know if one of them is the real culprit, but they have valid reasons to stain not only my name... but also our family's name.Lee is a well-known in the business world. In a snap of time, naging in demand at matunog ang mga kompanyang itinayo ni Daddy sa kahit na anong larangan ng negosyo. Pero kaakibat ng paglago at pag-angat nito, may mga tao palang handang gumawa ng krimen para sirain ang pangalan na pinaghirapang i-angat nina Mommy at Daddy.They did that for the bus
Latest chapter
