GAME TWENTY-NINE: PAST

"Ayos ka lang, Akemi?"

Napatingin ako kay Ryu, habol ang hininga at malakas ang pagkalabog ng puso ko dahil sa bangungot na iyon.

Nasa kotse pa rin kami at bumabyahe. Tumigil lang saglit dahil sa biglaan kong pagsigaw sa gitna ng tulog ko.

"W-wala," sabay iwas ko ng tingin sa kaniya at tinanaw ang paligid. Kumunot ang noo ko nang mapansin na halos puro puno ang nakikita ko sa labas. Ni walang bahay at ibang sasakyan!

"Come on, Akemi. I know, you're not okay."

"Nasaan tayo?" sabay tingin ko sa kaniya at iwas sa topic.

As if I was still okay after that nightmare. Pero bakit ganoon ang naging panaginip ko? Do I have a split personality? Kaya ba wala akong alam na nakagawa na pala ako ng isang krimen? I doubting it! Wala sa lahi ng pamilya namin ang may psycho. Well, maybe El Sandra.

Kumunot ang noo ni Ryu at nagsalubong ang mga kilay. His dark hooded brown eyes became even darker as he looked at mine intently. Tila binabasa kung anong iniisip ko. Iiwas na sana ako ng tingin pero nauna na