16. Selos

[Lance]

Naghintay siya na magsabi si Letlet na biro lang ang sinabi nito pero hindi 'yon nangyari. Walang bakas ng pagbibiro sa luhaan nitong mukha.

"Nagbibiro ka ba?" Hindi niya napigilang tanong.

Sinamaan siya ng tingin ni Letlet. "Lucian naman! Sa tingin mo ba magbibiro ako sa ganitong sitwasyon?"

Hindi siya nagsalita.

Tsk. Ano ang sasabihin niya? Na 'Oo' at naniniwala siya? Kapag sinabi naman n'yang hindi ay baka magalit pa 'to sa kanya?

"Noong limang taong gulang ako ay pumalaot daw kami sabi ni Lola Asun. T-Tapos bigla nalang may dumating na mga masamang tsokoy at... at pinatay sina nanay at tatay." Katulad kanina ay umiiyak na naman ang dalaga. "D-Dahil sa takot ko sa nangyari ay wala akong maalala. K-Kahit mga mukha ng magulang ko ay hindi ko matandaan." Tumingin si Letlet sa kanya. "K-Kaya mas lalo akong nasasaktan, kasi hindi ko man lang naalala ang mukha ng mga magulang ko sa tuwing araw ng kamatayan nila."

Niyakap nalang niya ang nobya. Kung gano'n ay wala pala itong maala