Kinaumagahan paglabas ko ng kwarto namin ni Eugene sinalubong kaagad ako ng maingay na umaga. Nilingon ko ang sala at nakitang nagsasayawan at kantahan yung tatlong bata. Natawa naman ako nang makita ang kabibuhan nung tatlo, akala mo barkadang pumunta sa pyesta eh.
"Magandang umaga Ate," lumingon ako kay Jenna na nasa bungad ng kusina.
"Goodmorning, kamusta naging comfortable ba kayo kagabi?" pumasok ako sa kusina.
"Opo, salamat po." ngumiti ako at tinapik siya sa braso.
"Thank you sa breakfast, dapat pala inagahan ko gising para natulungan kita" nahihiya kong sabi habang nakatingin sa hinanda niya.
Siguradong nahirapan siya maghanda ng mga to, lalo na at nag-aalalga pa siya' ng bata.
"Ayos lang Ate, trabaho ko po to para po makatulong sainyo. " aww, napakabait na bata.
"Okay, sige pero ako na sa tanghalian okay? Sali't-salitan tayo. Huwag ka masyado mag-
"Is this the place?" he asked. Marahan akong tumango habang nakangiting pinagmamasdan ang paligid. Umupo kami sa waiting shed na dati ay wala naman dito. "Malaki na pinagbago ng lugar na to. Ayang overpass na yan, lumang-luma na yan dati pero ngayon parang bagong-bago na at matingkad narin ang kulay." turo ko sa overpass na nasa harapan namin. "You used to sell things there right?" "hm, candies at mineral water." sagot ko habang tinatanaw ang lugar kung saan na ako lumaki habang naghahanap buhay sa murang edad. Mabilis akong naging emosyonal nang maramdaman ang pag-akbay ni Eugene sa balikat ko, silently comforting me. "You're amazing, a brave child turn into a great woman without anyone supporting your back. It's such an honor to be with you, really... I'm amaze how you survived all by yourself in such a young age." punong-puno ng paghanga niyang sinabi yun habang pinagmamasdan ang kalyeng kinalakihan ko.
Katulad ng inaasahan naming dalawa ni Eugene, pareho ngang umiyak yung dalawa. Pareho namin silang kalong ngayon at pinapatahan, nasaakin si Thor at na sa yakap naman ni Eugene si Loki."Tahan na mga anak, baka sumakit ulo niyo kakaiyak." nag-aalalang sabi ko habang tinatapik-tapik ang likod ni Thor."Ba–Babalik pa si Kuya Gweg Ma–Mama?" humihikbing tanong ni Loki, aguy uy... kawawa naman ang boses nagputol-pulutol kakaiyak.Inabot ko ang pisngi ni Loki at pinunasan ang luha niya."Hindi rin alam ni Mama anak, siguro soon magkikita rin kayo ulit.""Kailan ang soon?" tanong ni Thor, tumingin ako kay Eugene para magpatulong sumagot."Wedon'tknowwhen,son,butrememberthatevenifafriendleaves,thebondandmemoriesyoucreatewillnot."Napa
Marami talagang nagbago sa buhay naming apat. Lalo na sa ugali ng kambal, kung dati ay Daddy ang tawag nila kay Eugene, ngayon Papa na. Si Thor lumabas narin ang kapilyuhan, si Loki naman ganon parin palala ng palala ang kakulitan. Kung mag-usap narin yung mag-aama ay parang magto-tropa. Ewan ko pa, masyado ko ata silang nabi-baby haha.May tatlo na akong alaga na pabebe."Muka niya yung mumu na nasa tv, diba bwo?" tahimik ko lang pinapakinggan si Loki. Ayang usapan nila kanina pa yan, simula nung umalis kami sa school."Yes, Loki Bwo. Kamuka niya si shadako." itinigil ko yung sasakyan sa tapat ng building ni Eugene. Balak kong dalhin don ang mga bata."Halina kayo' Sino ba yang pinag-uusapan niyo?" ibinaba ko silang dalawa at inakay papasok.Lahat ng mata ay nasaamin na ngayon, o mabuting sabihin na nasa kambal? Hindi ko sila masisisi. Ku
God knows, how happy I am. Napahawak ako sa tiyan ko at dinama yun kahit wala pa mang umbok. Hey there little bean, Mommy is here. Nakatulog ka ba ng mahimbing? Kausap ko pa sa tiyan ko, napangiti ako nung maramdaman kong may isa pang kamay ang pumatong sa tiyan ko. "Goodmorning Wife, Goodmorning Baby namin."Hinalikan niya ko sa labi at dumiretso sa banyo. Himala at maaga siya ngayon nagising? Nagkibit balikat nalang ako at tumayo. Pupuntahan ko muna ang kambal. Wala ngayon ang yaya ng dalawa kaya, kami-kami muna. Pagpasok ko sa kwarto ng dalawa ay pareho pa itong nakanganga. Parang mga lasenggo
Para akong nabingi matapos kong marinig ang sinabi niya. Napailing ako, tinatanggi ang sinasabi ng doctora."Pero dalawang pt ang ginamit ko. Two red lines ang lumabas. At lately iba na ang mood ko, nagsusuka rin ako sa umaga, nahihilo at may ayaw rin akong amoy." nanginginig ang boses ko. Frustration, Dissapointment at Lungkot ang nararamdaman ko ngayon. Ang nasa isip ko ngayon', Paano si Eugene? Malulungkot siya kapag nalaman niyang wala, madi-dissapoint siya. Kung ano anong pinaliwanag saakin ng Doctor. Wala narin akong inintindi, nainis pa ko nung alukan niya ko ng pills para mapadali ang pagka-buntis ko. Umalis na ko sa Hospital. Nakarating ako sa building nila Uge ng naglalakad lang habang umiiyak. &nb
Halos marinig na sa buong parking lot ang iyak ko. Wala na akong pakialam kahit may mangilan-ngilang tao ang tumitingin saakin. Napaupo pa ako sa sahig nang manghina na ang tuhod ko dahil sa sobrang pag-iyak.Eto na nga ba yung sinasabi ko, sana hindi nalang ako nagsinungaling sakaniya. Sana una palang sinabi ko na kung anong problema... Edi sana hindi kami nagkaganito ngayon.Sa paglilihim na ginawa ko, naging praning at mapag-duda ako. Takot ako sa sarili kong multo, takot akong baka siya rin niloloko ako. Ang tanga-tanga ko, ang kapal ng mukha kong pagdudahan siya e ako nga tong may itinatagong kasalanan sakaniya.Asawa ko si Eugene, bago ko siya' naging asawa naging kaibigan ko siya'. Kaya talagang masasaktan siya kung ganito lang kababaw ang tiwalang meron ako para sakaniya.Dapat nung nakita kong hinalikan siya ng demonyitang yon, dapat lumapit ako. Imbis na tumakbo dapat lumaban ako nang sa ganon na
Gising ang diwa ko pero nanatili ang nakapikit para pakiramdaman ang paligid. Tahimik at may mumunting tunog ng makina akong nadidinig.Marahan akong nagdilat ng mga mata. Kaagad kong nakita ang puting kisame, puting ding-ding at kung ano-anong gamit pang hospital.Oo nga pala. Nahimatay ako at—Mabilis kong sinalat ang puson ko. Pabangon na ko ng pumasok si Eugene sa pinto nagtagal ang tingin niya saakin bago ito magtuloy sa pagpasok at alalayan ako sa pag-upo.May nararamdaman akong kakaiba. Parang may mali sa kimikilos niya.Mabilis ang pintig ng puso ko nang tahimik siyang umupo sa gilid ng kama ko at titigan ako sa mata."Wife, May gusto ka bang sabihin saakin?" natulala ako at di makapag-salita.Alam na ba niya? Na wala talaga akong buhay na dinadala? Napayuko ako at mabilis na namasa ang mata ko. Isipin ko palang kung anong galit at lungkot an
Nasa biyahe na kami papauwi ng condo, mabuti at pinayagan kami ng hospital na sa bahay na ituloy ang bed rest. Si Eugene rin kasi gustong sa hospital ako mag-stay, balak pa ata niyang sa hospital ako patirahin hanggang sa manganak ako.Ivan and his wife is fine now, ako pala yung girl na nakita ng asawa ni Ivana kaya sila nag-away. Kaya pala nasa parking lot si Ivan noon at nilapitan ako ay para pakiusapan akong magpaliwanag sa asawa niyang nagselos dahil sa pagpapahiram niya saakin ng panyo. Pero nagkataon ngang ang daming nangyari at napunta kami sa hospital, good thing evertlything is okay now.I sigh at nilingon ang asawa ko sa driver seat."Baka matunaw ako niyan" sabi niya' pa habang nasa daan ang paningin."Sino yung babaeng humalik sayo?" tanong ko, napanuod ko kung paano magdilim ang mukha niya dahil sa tanong ko.Hindi naman na ako galit kay Eugene dahil doon. Nagpaliwanag na siy