Chapter 27

Daniel Lee

“Alam mo ba noong bata ako, pangarap ko maging pintor?” natatawang sabi ni Cris. Nakatingin ito sa telebisyon kaya naman malaya siyang tignan ito. Kita niya kung gaano kasaya ang mata nito habang nagkekwento ito ng nakaraan.

“Bakit? Hindi ka ba naging pintor? Ang alam ko ay nakasali ka sa mga kompetisyon, ‘di ba?” Tumango ito, ang tingin ay naroon pa rin.

“Nakasali ako. Nakalaban ako pero ang bilis naman,” sinabayan pa nito ng mahinang tawa. “Nagsisimula pa lang ako pero binawi agad. Kailangan ko bang ikasaya ‘yon?”

Naumid ang dila niya sa mga sinabi nito. Ramdam niya ang pait sa boses nito. Nilingon siya nito at kita niya sa mga mata ang kalungkutan na meron ito.

“Pwede mo naman ituloy ‘yan ‘di ba?” suhestyon niya. Nanatili ang tingin nito sa kanya at maya-maya lang ay ngumiti at umiwas ng tingin. “I can support you.”

&ld