KELVIN CLYDE“SIR, it's already 2 PM.” My secretary remind me.Mabilis kong isinara ang laptop na nasa harapan ko maging ang documents na nasa isang folder. “Okay. Did you get what I’ve asked?” “Yes, Sir! Katunayan ay nasa sasakyan mo na at hinihintay ka na ni Mr. Raul.” Tumango ako. “Good. Thank you, Sari.” Lumabas na ako ng opisina ko at sumakay ng elevator. Mabilis kung narating ang parking lot at natagpuan ko nga doon si Raul.“Boss!” Inabot nito sa akin ang susi ng sasakyan ko. Tumango ako sa kaniya bago sumakay ng driver seat, kunaway siya sa akin ng bumusena ako senyas na mauuna na ako.Habang nasa byahe iniisip ko kung ano ang magiging reaction sa akin ng anak ko. Alam kung mali ang ginawa niya kay Steph pero alam kong mali rin ang ginawa ko sa kaniya.Sa ginawa kong iyon mas lalo kung nilalayo ang loob ni Claire sa akin pati ang loob ng anak namin. Umalis ako kagabi dahil hindi ako makatulog sa kakaisip sa ginawa ko.Pumunta ako sa opisina at magdamag na inasikaso ang mga
KELVIN CLYDE“ANG hirap-hirap pala ng ganitong pakiramdam! Kasama ko nga ang mag-ina pakiramdam ko milya-milya ang layo namin sa isa't-isa!”Mas lalong naging mailap sa akin si Claire. Kahit sabihin na namin na naglalambing kami ni Kaye pero sa kwarto lang iyon dahil kapag nasa labas siya ng kwarto niya hindi niya ako pinansin. Madalas ko siyang madatnan sa sala pero kapag nakikita niya na ako tumatakbo siya papalapit sa mommy niya.Kapag pinupuntahan ko naman sila sa kwarto niya okay siya. Okay kami, todo lambing siya sa akin to the point na ayaw niya akong palabasin ng kwarto dahil madalas akong pagtulakan ni Claire.“Akala ko okay na kami, hindi pa pala...” Mapakla akong ngumiti at umiling bago uminom ng alak na nasa old passion glass na hawak ko.“Okay agad ng ganu'n kadali? Naku naman Kelvin! Parang ang gaan lang ng kasalanan mo, ah! Wala ka pa ngang ginagawa sa asawa mo nag-e-expect ka na agad na okay na kayo! Hoy, gago! Isa sa pinakamalaking kasalanan sa asawa ang magkaroon ng
CLAIRE JOYCE“DOC, kamusta po ang baby ko? Ayos lang po ba siya?”Takot na takot akong marinig ang sasabihin ng doctor sa dami ng dugo na nawala sa akin impossible pero umaasa ako! Umaasa ako na ligtas ang anak ko!“You’re safe now, Missis and... The baby is fine.” Nakangiting sambit ng doctor.Nakahinga ako ng maluwang. Tumulo ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan. Thank god! Ligtas ang baby ko!“Mabuti na lang at malakas ang kapit ng bata kaya kahit madaming dugo ang na wala sa iyo hindi ka pa rin nakunan. Sa ngayon ay mahina siya pero lumalaban, kailangan mo ng doubleng pag-iingat dahil kapag na ulit ang ganitong pangyayari, I'm sorry but you’ll lost the baby.”Binigyan ako ng mga gamot na dapat kung inumin para sa baby ko. May mga ibinilin rin siya na dapat kung gawin para makapagpag-ingat. Lumabas na rin siya ng silid ko pagkatapos kung makapagpasalamat sa kaniya.Nakangiti ngunit may luhang naglalandas sa pisngi ko habang hinahaplos ko ang medyo may kalakihan kung tiyan. Halat
CLAIRE JOYCE“CLAI, pinagbalat kita ng mangga.”Pumalakpak sa tuwa ang tenga ko ng marinig ang salitang mangga pero mabilis namang namuo ang galit sa dibdib ko mula kasi sa boses ng kinaiinisan ko.“Ayaw ko niyan!”Natigilan siya. Nagugulohang tumingin sa akin at sa bowl na hawak niya na may lamang mangga na hiniwa na.“Pero sabi ni manang humihingi ka ng mangga! Ako na gumawa dahil abala siya sa kusina.” Bakit parang kasalanan ko pa?“Ayaw ko sabi.” Mahinang sabi ko na ikinalaglag balikat niya.Tinalikuran niya na ako dala ang mangga na hawak niya bumaba na siya. Ano ba ‘yan! Bakit kasi papansin siya ng papansin?Siya na kasi palagi ang nagtitimpla ng gatas ko sa gabi at nagpapainom ng bitamina! Madalas niya rin akong dalhan ng prutas sa kwarto pero hindi ko pinapansin. Napipikon na ako sa kaniya dahil lahat na lang ng dapat na ginagawa ni Manang siya na ang umaako kaya tuloy madalas hindi ko pinapansin o pagka-abalahang kainin na alam kong siya ang may gawa!Sa tuwing itinitimpla n
KELVIN CLYDEIDADAAN ko si Kayleigh sa school bago ako pumasok sa opisina ng makita kami ni Kaye na magkasama na palabas ng Mansion ay hindi ako nito tinigilan na hindi siya isama.“Rita, ikaw ng bahala sa Ma'am Claire mo. Ibigay mo sa kaniya ang inihanda kong pagkain para sa kaniya.”“Sige ho, Sir.”Mabilis akong sumakay sa driver seat habang nasa bisig ko si Kaye samantalang nasa backseat naman si Kayleigh. Pinaupo ko ito sa kandungan ko at nagsimula ng magmaneho at idinaan ko na si Kayleigh sa school.“Bye, Papa! Bye, Baby Kaye!” Kumaway sa amin si Kayleigh. Nakangiting itinaas ko ang kamay ko. “Bye.”Nagbaba ako ng tingin kay Kaye na nakayakap sa akin. Wala itong imik at mukhang wala itong balak na pansinin si Kayleigh. Hinalikan ko siya sa noo bago pinasibad ang sasakyan ng makapasok na si Kayleigh sa loob ng school.Hindi ako sanay na tahimik ang anak ko kaya idinaan ko muna sa Jollibee drive thru. Itinabi ko saglit ang sasakyan at pinakain ko ang anak ko.“Yummy!”“One more?” I
KELVIN CLYDENAKATAYO siya sa tabihan ni Carry at Kennedy. Hindi ko man lang napansin ang pagdating niya! Anong ginagawa niya dito? Did she heard everything I’ve said?Nanlaki ang mata niya at mabilis na lumapit sa akin.“Anong ginagawa mo dito? Bakit ang dami mong d-dugo? Anong nangyari? S-Si... Baby K-Kaye?”Nagulat sila pero bakas sa kanilang mukha ang pagtataka at matinding pag-aalala ng dumapo sa akin ang mata nila ng makita nila ang dugo sa damit ko. Marahil ngayon lang nila napansin ang matsa ng dugo sa damit ko.Kinabig ko siya papalapit sa akin at niyakap ng mahigpit. Hindi ko alam kung ano ang dahilan kung bakit siya na ririto. Namalisbis ang luha ko na kanina ko pa pinipigilan mas na una kung nailabas ang matinding galit kaysa ang sarili kong emotion when I go back to reality why I am fucking here now!I'm fucking scared and really worried about my daughter! She's bleeding at maraming dugo ang nawala sa katawan niya. She's just a two years old!I don't think so she can do i
CLAIRE JOYCENAKANGITING naghahanda ako ng hapunan para sa amin ni Dexter sa aming simpleng tahanan. Maliit lang ang bahay namin pero sakto lang iyon para sa amin at sa mga bata.Masaya at kontento ako sa kung anong meron kami. Ang sa akin lang naman sapat na pera para matustosan ang aming pangangailangan sa aming pang-araw-araw at maibigay na rin ang ilan sa mga kagustuhan ng mga bata.“Nandito na ako!” Boses ni Dexter ang pumuno sa buong bahay na ikinangiti ko. Nagpunas ako ng kamay at naglakad papunta sa sala.“Papa!” Tumakbo papalapit sa kaniya ang dalawang bata at yumakap sa kaniyang bente na agad niya namang binuhat at pinaghahalikan na ikinahagikhik ng mga ito.Sa tatlong taon naming magkasama mula ng makilala ko siya walang nagbago sa kaniya. Kung ano siya ng makilala ko ganu'n na ganu'n pa rin ngayon.“Nakauwi ka na pala...” Nakangiting lumapit ako sa kaniya.“Oo, medyo na pa aga.” Nakangiting ibinaba niya ang mga bata. Dumukwang ako para halikan siya pero agad naman siyang
CLAIRE JOYCE“AIRA, ikaw ng bahala sa mga bata, ah?” Bilin ko sa yaya na kinuha ko para sa mga bata. Hindi ko pa kasi kayang kumuha ng dalawang yaya kaya isa lang muna iyong may makakasama ang mga anak ko sa tuwing may trabaho ako.“Wag kang mag-alala, Ate! Akong bahala kay Dagat at Tolda.”“Aira!”Yumuko siya at napakamot sa ulo. “Sorry, Ate. Narinig ko kasing nag-aasaran ang dalawa sa pangalan nila. Ano po ba kasi ang totoo nilang pangalan?”Napatampal ako sa noo. “Ewan ko sa iyo, Aira! Tent at Sea nga ‘di ba? Tinagalog mo na nga!”Nagmamadaling bumaba na ako at nakita ko ang dalawa kung anak na kumakain ng almusal sa mesa.“Mama!” Tawag sa akin ni Sea. “Wow. Mama, ang ganda mo po!” Tent giggles.Nakangiting umikot ako sa kanilang harapan na para bang proud na proud ako sa aking ayos. “Talaga? Maganda si Mama?”Umirap si Sea. “Maganda ka Mama pero pangit ang damit mo!” Anong masama sa suot ko? Isang black fitted dress ang suot ko at stiletto na may limang pulgada ang taas. Hapit n