Chapter 15

Habang nasa byahe ay tahimik lang kami ni Julle. Wala rin akong ganang makipag-usap dahil tumatakbo ang isip ko kay Petrus. Tahimik at tulala akong nakatitig sa gilid ng bintana ng kotse at pinagmamasdan ang nadadaanan. Nagbabasakali aking makita ko rin si Petrus sa daan. 

"Mukhang pagod ka na," biglang sabi ni Julle at paulit-ulit akong sinusulyapan. "Matulog ka na muna, gigisingin kita kaoag nakarating na tayo," patuloy niyang sabi. 

Tumango ako at hindi na nakipagtalo sa kaniya. Pinikit ko ang aking mga mata at natulog ng mahimbing sa kotse niya. 

"Dawn, nandito na tayo," mahina niyang sabi at tinapik rin ako nang mahina sa balikat. 

Nang marinig ko ng boses niya ay lumingon ako sa paligid at napagtanto kong nandito na kami sa bahay ko.

"Salamat Julle," I thanked him when I got home.

He smiled at me and got out of the car. He also opened the door for me before speaking. Siya na rin ang nagpresinta na tanggalin ang seat