KABANATA 14Diovanni's POVWARNING: MATURE CONTENT!Pagod na pagod ako nang makauwi sa bahay mula sa napakabigat na trabaho. Katatapos ko lang ng aking mga huling proyekto bilang CEO ng United Enterprises bago ako bumaba para palitan ang posisyon ng aking ama bilang Chairperson. Bagama't nasasabik akong makamit ang matagal ko nang pangarap, hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot dahil kay Shuen. Pagkatapos ng bukas, kailangan ko na siyang alisin sa buhay ko.Nagbuntong-hininga ako habang umaakyat ng hagdan ngunit natigilan nang makita si Shuen na mahimbing na natutulog sa sofa sa sala. Mukhang naghihintay na naman siya sa pag-uwi ko, at bumalot sa akin ang pagkakonsensya. Lumapit ako sa kanya, pinagmasdan ang kanyang natutulog na anyo. Ang pagkakita sa kanyang payapang mukha ay nagdulot ng matinding kirot sa aking puso.Ang isipin pa lang na mawawala siya ay parang unti-unti na akong kinakain ng kalungkutan, lalo na't alam kong kamumuhian niya ako kapag nalaman niya ang katotohanan.
KABANATA 15Shuen's POVTila ba'y may nag-udyok sa akin na pigilan si Amang Linda mula sa kanyang pag-alis, kaya't agad akong tumayo sa kanyang harapan. "Amang Linda, maaari po ba akong humingi ng inyong tapat na sagot? Kilala niyo rin po ba si Katarina?" tanong ko na may halong pag-aalinlangan.Napako ang kanyang tingin sa akin, tila nagulat sa aking tanong. "Oo, matagal na panahon ko nang kilala si Katarina," sagot niya, na nagdulot ng matinding pagkagulat sa akin.Paulit-ulit akong kumurap, hindi makapaniwala, habang nakatitig ako sa kanya. Isang buntong-hininga ang kumawala mula sa aking mga labi habang sinusubukan kong unawain ang sinabi ni Amang Linda. Ang bigat ng aking natuklasan ay nag-iwan sa akin ng pagkalito kung paano magpapatuloy. Ibinaling ko ang aking tingin sa iba, hinahanap ang katahimikan sa pagpapakalma ng aking damdamin.Kilala niya si Katarina? Kung totoo iyon, hindi malabong kilala rin siya ni Mama. At hindi naman lihim na alam din ng pamilya Al Tiera ang tungkol
KABANATA 16Shuen's POVTahimik akong nakaupo habang nasa Taxi papuntang United Enterprises, ang negosyo ng pamilya de Marcel. Malapit na rin ang tanghalian at naisipan kong lutuin ang paboritong pagkain ni Yoghurt. Naguilty kasi ako nang sabihin niya kanina na lutuan ko siya pero hindi na natuloy dahil naunahan na ako ni Amang Linda.Kaya naman, naisip kong bumawi at nagdesisyong magluto para sa kanya ngayong tanghalian. Nabalitaan ko rin na magre-resign na si Papa bilang Chairperson at si Diovanni na ang papalit. Magandang pagkakataon ito para sorpresahin siya, kaya hindi ko sinabi na bibisita ako ngayon.Pagkababa ko ng Taxi at pag-abot ng bayad, dumiretso na ako sa loob ng gusali. Ang United Enterprises ay isang malawak at malaking konglomerado, na nagpapakita ng yaman ng pamilyang de Marcel. Hindi nakakapagtaka na maraming kababaihan ang nagnanais na makapag-asawa mula sa kanilang angkan. Hindi lang sila may-ari ng malaking kompanya, pati na rin sa Spain at Italy ay may mga negosy
KABANATA 17Diovanni's POVDahil sa ginawa ni Katarina, isang bagyo ng galit ang umiikot sa loob ko. Sobrang nangibabaw ang aking galit na hindi ko masagot ang mga tanong nina Elias at Alphonsus. Hindi ko namalayan na mahigpit ko na palang nahawakan ang pulso ni Katarina, at siya'y napasinghap sa sakit. Sa sandaling iyon, nangunguna ang aking inis, ngunit agad ko itong pinigilan, na-realize ko na hindi solusyon ang pagdulot ng sakit sa kanya.Inakay ko siya papunta sa dating opisina ko, kung saan abala pa rin ang aking sekretarya sa pag-aayos ng mga papel. Nakita niya ang aking seryosong mukha at tahimik siyang tumango, alam niyang ang anumang pagtatangka ng pakikipag-usap ay sasalubungin ng aking galit.Pagpasok sa opisina, itinuro ko kay Katarina na umupo at lumabas ako para kausapin ang aking sekretarya."Alice, kailangan ko ng privacy. Pakisiguradong walang istorbo," sabi ko, pigil ang a pagsikil ng galit."Opo, Sir. Aasikasuhin ko," tugon niya, may bahid ng pag-aalala sa kanyang b
KABANATA 18Shuen's POVNang bumalik ang mga alaala, tila totoo ang lahat. Ang paraan ng pagpaparamdam ni Diovanni ng kanyang pagmamahal, ang kanyang mga salitang tila matatamis na himig sa aking pandinig. Ang mga espesyal na sandali at karanasang ibinahagi niya sa akin, kung paano niya ako inalagaan. Ang lahat ng mga alaalang iyon ay muling bumalik, ngunit sa halip na saya, matinding sakit ang aking naramdaman.Ngunit marahil walang mas masakit pa kaysa sa aking nasaksihan kung paano niya hinila palayo si Katarina. Kung paano niya siya pinili at gaano kadali niya akong binalewala. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin maunawaan ang lahat ng sinabi sa akin ni Katarina. Kung paano niya isinigaw ang katotohanan sa aking mukha, na ipinaalala sa akin na ako ay walang iba kundi isang kerida at walang karapatan kay Diovanni.Pagkatapos ng lahat ng panahong ito, akala ko niloloko lamang ako, ngunit ang lahat pala ay isang malupit na kasinungalingan. How did Diovanni manage to hide this from me? H
KABANATA 19Shuen's POVTumitig ako nang buong tapang sa kanyang mga mata. "Hindi, hindi ako aalis sa bahay na ito," sabi ko nang may katigasan, na siyang dahilan kung bakit ako'y nakatanggap ng isang malakas na sampal mula sa kanya. Naramdaman ko ang hapdi na kumalat sa aking pisngi."Wala kang karapatan na tumira sa bahay na ito," mahina niyang sabi, binibigyang diin ang bawat salita. "Tandaan mo ang lugar mo sa buhay ng asawa ko! Kaya umalis ka na bago pa kita ipakulong!" banta niya, sabay agaw ng isa sa aking mga maleta at walang atubiling sinipa ito pababa ng hagdan. Nagkalat ang laman ng maleta, na nagpabuntong-hininga sa akin at nagbigay ng matinding inis habang tinitigan ko siya."Hindi ikaw ang magdedesisyon kung mananatili ako o aalis sa bahay na ito! Hindi ako aalis hangga't hindi ako pinaaalis ni Diovanni!" sigaw ko pabalik sa kanya, na nagpaliit ng kanyang mga mata.Napahinga siya ng malalim sa hindi makapaniwala. "Ang kapal ng mukha mo!" galit niyang sabi. "Wala kang kara
KABANATA 20Shuen's POV"Uminom ka muna ng tubig," sabi ni Atasha habang inaabot sa akin ang isang baso ng tubig, na mabilis ko namang ininom. "Oh My God! Hindi pa rin ako makapaniwala!" bulalas niya habang umuupo sa tabi ko.Nagpapasalamat ako na nakita niya ako kanina sa tabi ng highway habang siya ay pauwi. Balak ko sanang tawagan siya, ngunit naiwan ko ang aking telepono sa bahay nila Diovanni. Wala rin akong sapat na pera para sa taxi, kaya wala akong ibang pagpipilian kundi ang lumakad na lang.Hindi ko alam kung saan ako pupunta kanina, kaya lubos akong nagpapasalamat sa Diyos na hindi Niya ako pinabayaan. Hanggang ngayon, hindi ko pa rin lubos maisip kung ano ang nangyayari. Hindi ako makapaniwala na napunta ako sa ganitong sitwasyon. Bago ko nakilala si Diovanni, maayos ang takbo ng buhay ko.Narinig ko ang malalim na paghinga ni Atasha sa aking tabi. Matapos ko kasing ikuwento sa kanya ang lahat ng nangyari, tila hindi rin siya makapaniwala. Akala niya kasi, ang babaeng nakit
KABANATA 21Shuen's POVSa wakas, ako'y napabuntong-hininga ng maluwag matapos ko maayos ang lahat ng aking gamit sa bagong apartment. Tinanaw ko ang kabuuan ng bahay, at isang matamis ngunit mapait na ngiti ang sumilay sa aking mga labi habang sumagi sa isip ko si Diovanni.Ang puso ko'y puno ng pag-asa, umaasang siya'y maghahanap sa akin. Hindi ko mapigilang magtaka kung ano ang naging reaksyon ni Diovanni nang malaman niyang pinalayas ako ni Katarina. Nagalit kaya siya? Nasaktan? Nagtangka kaya siyang hanapin ako?Alam kong wala akong karapatang umasa ngunit hindi ko ito maiwasan dahil iyon ang sinisigaw ng puso ko. Bukas, pagkatapos ng araw na ito at bago pa man ako makahanap ng trabaho, pupuntahan ko siya. Nais ko siyang makausap at linawin ang lahat sa kanya dahil hanggang ngayon, marami pa rin akong tanong.Naghanap ako ng computer shop dito para makagawa ng resume, at pagkatapos ay nagpaphotocopy ako. Maaga pa naman para sa tanghalian, alas nuwebe pa lang kaya may pagkakataon p