Kabanata 23

KABANATA 23

Diovanni's POV

Nakita ko si Shuen na unti-unting lumalayo, at pakiramdam ko'y malapit na niya akong tuluyang makalimutan. Gusto ko sana siyang pigilan, sabihin sa kanya ang totoo kong nararamdaman, na mahal ko siya, na hindi ko siya kayang mawala, ngunit hindi ko nagawa. Kahit masakit, naisip ko na hindi na dapat akong umasa pa. Kaya pinabayaan ko na lang siyang umalis, at doon, parang nadurog ang puso ko. Umiyak ako, hindi ko mapigilan ang sakit na aking nararamdaman. Ang pagpapalaya kay Shuen ay napakahirap, ngunit wala akong magagawa.

Nasaktan ko na siya ng sobra, at alam kong kung ipaglalaban ko pa siya, mas lalo ko lang siyang masasaktan. Napakasakit sa akin na makita ang sarili ko na ganito; parang hindi ko na kayang magpatuloy pa sa buhay na wala si Shuen. Ayaw ko ring masaktan si Dionne, marami na akong panahon na sinayang para makasama ang anak ko.

Bagaman hindi pa rin ako makawala sa impluwensya ni Katarina kahit matagal na kaming wala sa isa't isa. Natatakot ako