Isang buwan na ang lumipas ay ganoon pa rin ang sistema naming dalawa ni Achetbir. Uutusan niya ako ng kung anu-ano at tatambakan ng sandamakmak na papeles sakaling wala na siyang maiutos na ipabili. Laking pasasalamat ko na lamang at nakahanda palagi sa pagtulong si Serah at Feya.
Jandie, pumasok ka rito sa opisina.
Pagtawag ni Patriza sa speaker. Umirap ako at tiningnan ang mga kaibigan ko na salubong ang mga kilay dahil sa inis.
"Taray ha, feel na feel pagiging fiancee," singhal ni Serah kasabay ng kanyang pag-irap.
Tipid nalang ako na napangiti sa attitude niya at sinimulang linisin ang aking mesa. Ugali ko na 'to sa tuwing ipapatawag ako ni Achetbir o Patriza, ayaw ko kasi na iiwanan ko 'tong magulo o nakakalat. Napahigab naman ako pagkatapos kong itabi lahat ng aking gamit. Mukhang nagsisimula na n
"HINDI MO BA MAGAWA NANG MAAYOS ANG TRABAHO MO?!"Malakas na sigaw sa 'kin ni Achetbir habang naliligo sa kape ang iba't ibang papeles na nasa ibabaw ng lamesa niya. Napayuko nalang ako at nakagat ang aking ibabang labi upang mapigilan ang nagbabadya kong luha."Sorry po, Sir," I murmured.Aksidente ko kasing natabig ang kapeng ipinatong ko sa gilid ng mesa niya dahil sa biglang pagsumpong ng aking liyo. Simula noong dinalhan ako ni Caster ng mangga ay lalo siyang nanlamig sa akin, mas lalo ring dumami ang kaniyang mga pinagagawa kaya hindi nakakapagtaka na madalas akong maliyo ngayon. Hindi lamang dahil sa aking pagbubuntis kung hindi sa pagod na rin."You fvcking ruined everything!" he yelled.Mariin kong kinurot ang aking daliri habang nanatili na nakayuko."Labas!"Marahan ko s'yang tin
Sa ikal'wang pagkakataon ay nagising ako sa pamilyar na amoy ng ospital. Puting kisame ang unang bumungad sa paningin ko sandaling iminulat ko ang aking mata. I roamed my eyes and saw Achetbir sitting on the side of my hospital bed, staring at me without any emotion in his eyes."H-How's my baby?" I asked worriedly."The baby's fine," he answered.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil doon."Bakit hindi mo sinabi sa akin?" he asked coldly.Kinabahan naman ako sa kanyang tanong. "A-Anong hindi ko sinabi?" paglilinaw ko."That you're pregnant."Nakagat ko ang ibabang bahagi ng aking labi. Damn! Akala ko ang pagiging ama n'ya ang kaniyang tinutukoy."Naghahanap lang ako ng tiyempo." Tumingin ako sa labas ng bintana upang iiwas ang atensyon ko sa kanya."Why?" he asked suddenly out of nowhere.
Nagising ako nang may marahan na humaplos sa aking mukha. I opened my eyes slowly and saw Achetbir's worried face."May sumakit ba sa 'yo?" he asked.Nagtataka naman akong tumingin sa kaniya bagamat bumibilis ang tibok ng puso ko sa lapit ng presensya niya, idagdag pa ang katotohanang namumungay ang kanyang mata sa pag-aalala."Did your stomach ache? Bakit hindi mo ako tinawag?" sunod niyang tanong.Maingat naman akong bumangon sa tulong na rin nang pag-alalay niya sa akin."Anong klaseng mga tanong 'yan?"His brows furrowed. "Why are your eyes puffy?" he asked.I stilled in my place and averted my eyes. Peke akong tumawa at napalunok. "Yeah, it hurt a bit earlier," pagsisinungaling ko."At tiniis mo lang? How if something bad happened to you and to your baby?" angil ni
"Ate." Sinalubong ako ni Blair ng yakap nang nakapasok ako sa silid na inuukupa nila."Kumusta si Inay? Anong sabi ng doktor?" tanong ko 'tsaka tumingin sa aking ina na mahimbing na natutulog sa hospital bed."Tulad pa rin ng dati, ate. Kailangang bantayan ang kaniyang pagkain pati mga maintenance na gamot," aniya."Wala bang komplikasyon dahil sa atake niya?" Umupo ako sa upuan na nasa gilid ni Inay at maingat na hinawakan ang kaniyang kamay."Awa naman ng Diyos ay wala," tugon niya.Nakahinga naman ako nang maluwag dahil doon."I'll just talk to the doctor." Kinuha ni Achetbir sa aking atensyon.I looked at him and nodded. "Thank you, Sir," sinsero kong wika.Tinanguan niya lang din ako bago tumingin sa aking kapatid at namamaalam na yumuko."Siya
(WARNING: SLIGHT SPG AHEAD, OO SLIGHT LANG 'WAG DEMANDING)"Hindi n'yo naman po ako kailangang samahan, Sir. Baka po kailanganin kayo sa kumpanya," bulong ko kay Achetbir nang nakaupo na kami sa loob ng sasakyan.Magkatabi kami sa dulong upuan ng van na nirentahan niya samantalang nasa unahan naman namin ang aking ina at kapatid."Stop it, Miss Mendoza. I already have my decision," mariing wika niya.Napabuntong hininga nalang ako at wala nang nagawa pa."Naku! Hijo, salamat talaga ng marami sa pag-aasikaso sa 'kin, napakalaking abala na nang idinulot ko sa 'yo," saad ni inay sa unahan habang nakasalip sa 'ming direksyon.Tipid na ngumiti si Achetbir at umiling ng kaunti. "Okay lang po, masaya po ako na nakatutulong sa inyo," aniya.Napanguso ako at napatingin na lamang sa labas ng sa
"I-Inay," nauutal kong sambit."Tinatanong kita, Jandie," aniya.Naramdaman ko ang paghaplos ni Achetbir sa 'king braso na tila ipinaparamdam sa 'kin ang kaniyang suporta sa pamamagitan n'yon."Sa kwarto nalang po tayo mag-usap, inay."Umangat naman ang kaniyang isang kilay sa pagtataka. "Bakit pupunta pa tayo sa kwarto? Mas magandang pag-usapan natin 'to mismo habang magkakaharap tayo ng ama ng ipinagbubuntis mo," seryosong sabi ng aking ina.Nahigit ko ang aking hininga kasabay nang malakas na pagkabog ng dibdib ko. Nangangatal akong tumuwid sa pagkakatayo at tumikhim upang makapagsalita."H-Hindi po s'ya ang ama..." Pagsisinungaling ko.Gustuhin ko man na aminin kay inay ang lahat ay hindi ko 'yon magagawa sapagkat kasama rin namin si Achetbir. Nanlaki ang mata ni inay at bahagyang umawang ang kanyang bibig."Kung
"Where's my table?" nagtataka kong tanong sa dalawa kong kaibigan nang wala akong nadatnan na gamit sa 'king pwesto.It's been two days since we got back here in Manila. Ngayong araw ako magsisimulang muli sa pagtratrabaho.Am I fired?"Nako, kahapon pa pinalipat ni Sir sa loob ng opisina niya," tugon ni Serah.Umawang ang aking bibig sa narinig."Nagkaayos na ba kayo?" pang-uusisa ni Feya.Mabagal naman akong umiling bilang sagot."Hala? Ano kaya'ng trip niya ngayon?" naniningkit na bulaslas ni Serah."Hindi kaya nalaman n'ya na tinutulungan niyo ako kaya pinalipat niya 'yong table ko sa loob para masigurado na ako ang tumatapos sa lahat ng trabaho?"Sabay na napatakip ang dalawa sa kanilang bibig at bahagyang nanlalaki ang mata.
"Fix your things, we'll be going somewhere." Utos ni Patriza nang nakarating ako sa kaniyang harapan.Hindi ako nakakilos sa gulat at pagtataka."Huwag kang mag-alala, sasabihin ko sa mapapangasawa ko na kasama kita kaya bilisan mo nang kumilos," dagdag niya sa iritadong tono.Wala na akong nagawa pa kun'di ang pumasok ng opisina at kuhanin ang aking bag. Sumunod ako sa paglalakad ni Patriza hanggang sa tuluyan kaming nakalabas ng gusali. Sumakay kami sa nakaabang n'yang sasakyan, gustuhin ko man na tanungin s'ya kung saan ang aming tungo ay sinarili ko na lamang 'yon.Napaayos ako mula sa 'king pagkakaupo nang natanawan ang pamilyar na daan patungo sa bahay nina Achetbir. Mabibilang ko sa 'king kamay kung ilang beses lamang ako nakarating doon ngunit gano'n nalang katalas ang memorya ko upang makabisa ang nadadaanan namin.Nagsimu