"Fix your things, we'll be going somewhere." Utos ni Patriza nang nakarating ako sa kaniyang harapan.
Hindi ako nakakilos sa gulat at pagtataka.
"Huwag kang mag-alala, sasabihin ko sa mapapangasawa ko na kasama kita kaya bilisan mo nang kumilos," dagdag niya sa iritadong tono.
Wala na akong nagawa pa kun'di ang pumasok ng opisina at kuhanin ang aking bag. Sumunod ako sa paglalakad ni Patriza hanggang sa tuluyan kaming nakalabas ng gusali. Sumakay kami sa nakaabang n'yang sasakyan, gustuhin ko man na tanungin s'ya kung saan ang aming tungo ay sinarili ko na lamang 'yon.
Napaayos ako mula sa 'king pagkakaupo nang natanawan ang pamilyar na daan patungo sa bahay nina Achetbir. Mabibilang ko sa 'king kamay kung ilang beses lamang ako nakarating doon ngunit gano'n nalang katalas ang memorya ko upang makabisa ang nadadaanan namin.
Nagsimu
"Hey," a soft voice spoke as I felt a gentle touch on my face.Marahan kong iminulat ang aking mata at natagpuan ang maamong mukha ni Achetbir. I roamed my eyes and found myself laying down on my bed. Mabilis akong bumangon at nahihiyang tumingin sa kaniya."Sorry, Sir. Pinahirapan ko pa kayo sa pagbubuhat sa 'kin," ani ko habang palihim na nilalaro ang aking daliri sa kamay."It's okay. Paalis na rin ako, ginising lang kita dahil baka hindi ka pa kumakain. I already prepared your food on the kitchen," he said softly.Magkahalong gulat, pagtataka, saya at pait ang aking naramdaman ng sandaling 'yon. "S-Salamat po," iyon nalang ang aking nasabi dahil sa kawalan ng salita at kalituhan sa kaniyang ginagawa.I know he's doing all of this to clean his conscience, but I can't help it to feel overwhelmed by the way he cares for me, for ou
"You're believing her?" paghihisterikal ng pamilyar na boses."Mom, let me handle this. Kahit ngayon lang, hayaan niyo muna kami ni Jandie," pagod na wika ni Achetbir.Marahan kong binuksan ang aking mata. Hindi ko alam kung pang-ilang beses ko nang nagising sa ospital pero ito na 'ata ang pinaka nakakatakot na gising ko."Ate..."Mabagal kong ibinaling sa pinanggalingan ng boses ang aking paningin at natagpuan ang nanay ko na nakaupo sa gilid ng aking hinihigaan habang nakatayo si Blair sa kaniyang likuran. Tila may isang anghel na dumaan sa silid dahil sa biglang pagbalot ng katahimikan. Pare-parehong nakikiramdam sa bawat galaw ng isa't isa.Inangat ko ang aking kamay papunta sa tiyan ko at nanghihinang napapikit nang naramdaman ang kanipisan n'yon."A-Ang anak ko..." Garalgal kong wika at mabagal na iminulat ang aking mata upang tingnan silang lahat. "Nas
"Ang liit niya," naluluha kong usal habang nakatingin sa anak namin ni Achetbir.Narito ako ngayon kasama ang aking ina at kapatid sa labas ng NICU, pinagmamasdan ang munti kong sanggol na lumalaban sa loob. Naka incubator s'ya at may maliliit na wire na nakadikit sa kanyang katawan. Kailangan s'yang obserbahan at bantayan sapagkat hindi pa gano'n kaayos ang kanyang baga.Naramdaman ko ang marahan na paghaplos ni inay sa 'king balikat, nakaupo ako sa wheelchair habang nakatayo siya likuran ko."Tibayan mo ang loob mo anak, magiging maayos din ang lahat," pagpapalubag loob n'ya sa 'kin.Nakagat ko ang aking ibabang labi at mabagal na iniangat ang aking kamay sa salamin na humaharang sa 'min ng anak ko."Hindi ko alam kung sino ba ang da
"Hijo!" my grandmother exclaimed as she entered my office.Kunot-noo ko naman s'yang tiningnan dahil ito ang unang beses na tila nagmamadali s'ya sa kaniyang kilos.Naglakad s'ya patungo sa 'king tabi at hinawakan ang braso ko. "Sumama ka sa 'kin, may kailangan tayong puntahan," aniya habang pilit akong itinatayo."La, I still have some paper works to do," I said calmly.Namewang naman s'ya at sinamaan ako ng tingin. "Ako pa rin ang boss dito, Achetbir. Baka gusto mong tanggalan kita ng mana." Pagbabanta n'ya sa akin.Napahilot ako sa sintido ko at malalim na huminga. "Where are we going?" I asked while fixing my table."Basta! I need to do this before my flight to Singapore," pahina n'yang wika.My brows furrowed again. "Alin?" pang-uusisa ko."Arggh! Can't you just stop asking and move quickly?" asik niya.&n
Miss MendozaA cold voice echoed in the speaker.Napahinga ako nang malalim at marahan na napailing."Naku! Girl, yatap ka na naman kay Sir," natatakot na sambit ni Serah, katrabaho ko sa opisina."Ano na namang report ang ginawa mong mali na babae ka? Araw-araw ka nalang tinawag ni Sir para sermunan," dagdag na sabi naman ng isa ko pang katrabaho na si Feya.Napangiwi nalang ako sa kanila at saka tumayo upang saglit na ayusin ang aking pwesto. "Hindi na kayo nasanay sa isang 'yon. Isang maling galaw at tambak na sermon ang aabutin mo," tugon ko."Jusko! Napakagwapo nga, ang sungit naman." Si Serah habang naiiling.Miss MendozaMuling pagtunog ng kanyang boses sa speaker, bakas na ang kainisan sa kanyang tono nang sabihin niya 'yon kaya naman nagmadali na akong kumilos.
"Goodmorning Ma'am," pakinig kong bati ng mga empleyado sa unahan dahilan para mapaangat ang paningin namin ng mga kasama ko.Achetbir's grandmother is walking towards our table. Agad kaming tumayo nang nakalapit s'ya sa amin at bahagyang yumuko."Goodmorning Ma'am," magkakasabay na sabi namin nina Serah at Feya at inangat ang paningin sa kanya.Ngumiti ang ginang at saka sinenyasan ang dalawa kong kasama na umupo."Busy ba ang aking apo, hija?" maamong tanong niya sa 'kin."Ahmm. Hindi po masyado, Madam," magalang na tugon ko.Nagawa pa nga akong ipatawag para lang makipagtalik. Iniwasan kong mapangiwi dahil doon."Okay. Thankyou." Tipis s'yang ngumiti 'tsaka tumalikod upang maglakad patungo sa opisina ni Achetbir.Marahan akong yumuko at nagpakawala ng hininga. Achetb
Tahimik akong nagtrabaho sa mga oras na nagdaan hanggang sa dumating na nga ang uwian. Napansin nina Serah at Feya ang aking pananahimik ngunit hindi na rin nagtanong pa marahil ay inakala nilang tutok lang talaga ako sa 'king trabaho. Madalas kasi ay talagang hindi ko sila kinikibo kapag seryoso akong nag-aasikaso ng iba't ibang papeles para kay Achetbir."Diretyo uwi kana?" tanong ni Feya sa 'kin.Tipid akong ngumiti at tumango bago isinakbit ang aking bag."Dadaan kami ni Serah sa bar para magliwaliw saglit bago umuwi, sama ka?" Pagyayaya niya sa 'kin."Naku! Next time nalang, pagod din kasi ako. Mas gusto kong matulog agad ngayon," mahinahon na paliwanag ko."Sure ka ba talaga na wala kang boyfriend, Jands?" nakangiwing tanong ni Serah.Natigilan ako at bahagyang kinabahan.Nahahalata na ba kami?"Bakit mo naman n
Kunot-noo akong pumasok sa 'ming departamento dahil sa maiingay na bulungan ng mga empleyado. Malamang sa malamang ay tungkol sa paghalik ni Patriza kay Achetbir kahapon ang kanilang pinag-uusapan ngayon."Nabalitaan mo ba?" agad na salubong na tanong sa 'kin ni Serah kasabay nang paglapit ng upuan nila sa pwesto ko.Hindi ko maiwasan na iangat ang kaliwang kilay ko dahil sa kanilang mga kilos.Hindi pa ba sila nananawang pag-usapan ang dalawa?"Wala akong panahon d'yan, Serah. Marami akong reports na gagawin ngayon," nakangiwing sagot ko.Mahina niya akong binatukan kaya sinamaan ko s'ya ng tingin. Nakuha naman agad nang naglalakad na si Achetbir ang aming atensyon. Mas malamig ang kanyang ekspresyon kaysa sa normal niyang pinapakita araw-araw, bagay na ipinagtataka ko. Ang kaninang maiingay na bulungan ng empleyado ay biglang tumahimik sa isang iglap.Anong