“I knew it!” nakangiting saad ni Kathy habang naglalakad sila palabas ng conference room. Tipid na ngumiti ang dalaga at bumuntong hininga. “Thank you, Kathy.” Tumango si Kathy at ngumiti. “You just have to believe in yourself, Chandria. Your company won’t send you here if they ever doubt your skills and creativity. Looking forward to work with you.” She just nodded her head. She’s out of words. Ngunit nang palabas na sana sila ng main entrance ay mayroong tumawag sa kanyang panagalan. Kinakailangan niya pang lingunin kung sino ito at nakita niya si Miss Bautista, ang babaeng laging nakataas ang kilay. “Mr. Farris wants to discuss something with you for a moment. Please follow me,” she said and raised a brow before turning her back at her. Nagkatinginan silang dalawa ni Kathy at mukhang napnsin ni Kathy ang pagtataray ng sekretaya. Kathy whistled and laughed. “That girl is an attitude,” she said. “I can see the raw jealousy in her eyes as she looked at you.” “What are you talkin
She roamed her eyes all over the place and sighed. Busy ang lahat. Lahat ay may kanya-kanyang ginagawa. Habang siya ay nakatunganga lang. Walang ideya ang pumapasok sa isipan niya ngayon at ang tangin nais niyang gawin ay ang matulog. Ngunit paano niya ito magagawa kung halos bawat sampung minuto ay rumoronda si Miss Bautista? Chandria took a very deep breath and looked at her paper sketch. Ang ginuguhit niya ay hindi patungkol sa kanyang trabaho kundi mg doodles lang. Mga cartoons dahil wala siyang ibang maisip na gawin sa kanyang sketchpad bukod sa tumunganga. “Hey, are you alright?” pagbati ni Kathy sa kanya nang makalapit ito sa kanyang mesa. Bumaba ang tingin nito sa kanyang ginagawa at muling nagtanong. “Huh? What are these? Spongebob and Patrick??” Ngumuso si Chandria at tinignan si Kathy. “Wala akong maisip.” “Huh?” Kumunot ang noo nito. “I’m sorry?” “I mean…” She tilted her head. “My mind’s not functioning right now.” Muntikan na niyang makalimutang hindi pala ito nagsas
Kabanata 25Lumipas ang ilang linggo at habang tumatagal ay mas lalo siyang napapalapit sa binata. Kapag lunch time ay lagi silang magkasabay. Minsan ay napapatanong na lang si Chandria kung paanong naging ganito sila sa close. Leon is starting to be open with her, especially his feelings. Hindi tanga si Chandria para hindi mapansin ang pagiging vulnerable nito.“Hey, Miss Cutie.”Napaangat ang kanyang tingin at agad na gumuhit ang ngiti sa kanyang labi. For the past weeks, she can say she’s woking harmonious with them, except Architect Sarah Davis na hindi pa rin tumitigil kakairap sa kanya. But the rest, they’re all good.She also found out that Engineer Aaron is not weird at all. Ganito lang talaga ang personality niya, hyper and talkative. At dahil nga talkative ito katulad ni Kathy ay naging malapit din ang loob niya rito. He’s like a male version of Kathy.“Hey,” she greeted back. “What’s up?”Ngumisi lang si Aaron sa kanya kaya’t napaangat ang kanyang kilay. “Are you up for ton
Muling nilibot ni Chandria ang paningin sa buong paligid. Hindi niya inaakalang may ganitong klase ng club dito sa Boracay. This is a province and having this kind of club makes her think that a lot of things changed when she left the country. Provinces are now affected by modernization.“Come and have another shot, Chandria!” pasuray-suray na lumapit sa kanya si Kathy. “Come here.”Hindi umimik si Chandria at tinanggap ang shot na binigay sa kanya ni Kathy. It’s bee thirty minutes since she arrived here. Kanina pa raw nine sila Kathy at Aaron dito sa club habang siya ay kakarating pa lang. Inakala nga ng iba sa mga nakasama niya ay hindi siya tutuloy. But then a promise is a promise. Kailangan niyang pangatawanan ang mga salitang binitiwan niya.“Hey, Ria.”Napatingin siya sa tumawag sa kanya at tipid na ngumiti. “Hey, Jeremie. What’s up?”Engineer Jeremie Gonzales, isang mechanical engineering. Katuwang ni Aaron sa trabaho. Hindi naman kasi silang lahat ay kasing ugali ni Architect
Isa? Dalawa? Lima? Hindi na mabilang ni Chandria kung pang-ilang baso na ang binibigay sa kanya ni Kathy. Panay tanggap lang siya sa shots na binibigay sa kanya ng kaibigan kaya naman nakakaramdam na siya ng pagkahilo at pagsusuka. She wanted to puke but she doesn’t want to. Sayang ‘yung ininom niya kung isusuka lang niya. And she’s not like that kind of person. Hindi siya weak at lalong-lalo na ay hindi siya agad sumusuko. Kaya hangga’t sa kaya niya ay pipigilan niya ang pagsusuka. “Yohoo!” sigaw ni Kathy na halatang ini-enjoy ang party. Humalakhak siya kahit alam niyang walang nakakatawa. It’s the liquor controlling her body. At hinahayaan naman niya ito. Wala siyang balak pigilan ito. Kasi matapos ng dalawang taon niyang tumigil ay hindi niya maiwasang ma-miss ang mga dati niyang pinagkakalibangan. “Chadria, come on!” Ngumisi lang siya at tinaas ang kanyang kamay saka siya sumabay sa indak ng musika. Tuluyan nang nakalimutan ni Chandria ang kanyang paligid. Ang mga what if’s sa
“Regret? Make me,” she said. Sa totoo lang ay hindi na niya alam ang kanyang pinagsasabi. But her body is telling her it is what it wants kaya naman dala rin ng nakakalasing na inumin, handa siyang maging alipin ng kanyang katawan. He cursed one last time before capturing her lips for an ardent kiss. Agad naman siyang napapikit at binalik ang agresibong halik ng binata. She wrapped her arms around his neck as she felt him parted her legs to settle himself in between. “Leon…” “Fuck, Chandria.” Bawat pagbuka ng bibig binata ay panay ang pagmumura nito. Mariin na kinagat ni Leon ang kanyang ibabang labi dahilan para mahina siyang umungol. Her lips parted and Leon took it as an advantage to snake his tongue inside her mouth. Bahagya siyang napasinghap nang biglang s******n ni Leon ang kanyang dila. “Leon─” He sealed her lips shut by kissing her hard. Naramdaman ni Chandria ang paggapang ng kamay nito sa kanyang dibdib. Her body arched for a moment when he started massaging her tits.
She bit her lower lip. Nagdadalawang isip siyag magsalita at basagin ang katahimikan. Tapos na siyang maligo at magbihis. Tapos na rin siyang kumain. The only thing she is dealing now is the embarrassment. Walang ni isa sa kanila ang nagbabalak na magsalita.“How are you feeling?” he asked, deciding to break the silence.Chandria looked at him and bit her bottom lip. “I-I’m good.”Leon nodded his head and cleared his throat. “That’s good to hear.”“No one’s gonna know, right?” mahinang sambit niya. “I mean, wala naman sigurong nakakaalam na n-nandito ako sa rest house mo, ‘di ba?”“Why are you so worried?”“Kasi hindi magandang tingnan na nakipag-hook up ako sa boss ko,” she replied. “I-I need to go.”Nakatitig lamang sa kanya ang binata. “Did you regret what happened last night?”Tumingin siya rito at bakas ang pagiging seryoso sa mukha nito habang nakatingin sa kanya. Hindi niya maiwasang kabahan sa mga nakikita niya sa mga mat anito. He looks so serious and the atmosphere around is
She stilled. Parang hindi siya makagalaw habang nakatingin sa dalagang nakatingin sa kanya at nakangiti. Nang may humawak sa kanyang balikat ay bahagya siyang napagitad sa gulat. Nilingon niya si Leon ay wala sa sariling kumurap-kurap.“B-bakit?”Hindi pa man nakakasagot si Leon at inambahan siya ng yakap ni Solene. Bahagya siyang napaatras at kumurap. Muli siyang tumingin kay Leon at napansin ang pag-igting ng panga nito.“I miss you so much, Chandria!” Solene said while hugging her tightly. “Akala ko hindi na kita makikita.”Mariin niyang kinagat ang kanyang ibabang labi at bumuntong hininga. Dahan-dahan niyang inangat ang kanyang kamay at bahagyang tinapik ang balikat nito. Hindi niya alam kung ano ang kanyang gagawin ngayon. Hindi niya rin alam kung paanong natunton siya ni Solene.Matapos ng ilang segundo ay agad na kumalas sa yakap si Solene at tinignan siya. “How have you been?”Tipid siyang ngumiti rito. “I-I’m fine. Anong ginagawa mo rito?”“I came here to meet you. Hinihinta