“Anong ginagawa mo rito? Who the hell gave you the permission to come here?!”“Lindsay, stop it.”Blankong nakatitig si Chandria sa dalagang nakaupo ngayon sa kama at masama ang tingin sa kanya. Looking at Lindsay now, she can’t help but feel sad for the woman. Malaking malaki ang pinagbago ni Lindsay kaysa sa huli nilang pagkikita.“It’s fine,” she said and smiled. “I’ll just outside so you guys can talk.”Bakas sa mukha ni Leon ang hindi pagsang-ayon ngunit hindi ito pinansin ni Chandria. Maingat siyang lumabas ng silid na ‘yon at nang maisarado niya ang pinto sa kanyang likuran ay parang doon niya pa lang naalalang huminga.Hindi pa man nakakaabot ng dalawang minuto ay kasunod niyang lumabas ang ama ni Lindsay. She immediately composed a smile. Mukhang binigyan nito ng oras si Leon at Lindsay sa loob.“I’m sorry for my daughter’s aggressive behavior,” he said and sighed. “She’s just a spoiled girl.”Napatango siya. “I understand.”“I’m really sorry,” sambit nito. “You’re Leon’s fia
“Why don’t you just ask him directly?” suhistyon ni Maia.Yes, she’s with Maia Revamonte right now. Matapos ng usapan nila sa restaurant kanina, they decided to spend their time here, in the roof top of Maia’s husband’s company. Tanaw na tanaw nila ang malawak na syudad ng Maynila sa baba.She forced a smile towards the woman and shook her head. “Kapag ayaw ni Leon, talagang hindi mo siya mapipilit.”“Well, may alam akong paraan kung paano natin sila mapapasunod sa gusto natin,” Maia said.Chandria looked at the woman and asked, “How?”Ngumisi ito sa kanya na para bang may naiisip itong kakaiba. Isa sa rason kung bakit mabilis na napalapit ang loob niya kay Maia ay dahil may pagkamakulit ito. Marami rin itong dalang kwento at katulad niya, naranasan niya na rin ang ma-kidnap.Siguro ganoon na ang nakatadhana sa kanilang ikakasal sa mga miyembro ng organisasyon nila ni Leon, ang ma-kidnap.Maia started suggesting her ideas and that made her chuckle. Nilingon nila ang kanilang asawa na
“Who was it?” bungad niyang tanong kay Leon nang makapasok ito sa loob ng bahay. Bago pa man masagot ni Leon ang kanyang katanungan, isang dilag ang naglalakad papasok ng bahay. Nang makita siya nito ay tumakbo ito palapit sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. Wala sa sarili siyang napatingin kay Leon dala ng gulat. “What happened?” wala sa sariling sambit niya at tinapik ang likod ni Solene. Yes, it was Solene. Humikbi ito sa kanyang balikat kaya naman mas lalong nangunot ang kanyang noo. Kasunod niyang pumasok sa loob ng bahay ay ang yaya at anak ni Solene. Bahagya niyang hinimas ang likod nito at hinayaan muna itong umiyak. “I’ll go and check the kitchen,” sambit ni Leon. She smiled at him and nodded her head as she mouthed, “Yes, please. Thank you.” Nang makaalis si Leon ay saka pa lamang kumalas sa yakapan nila si Solene. She’s busy wiping her tears while Chandria is staring at her in confused. Hindi niya alam kung ano ang una niyang itatanong sa dami ng tanong sa kanyang
"Are you sure about this?” Binigyan niya ng malamig na tingin ang kanyang kasamahan. “Do I look like joking?” Ngumisi lang ito sa kanya at binuksan ang selda ng kanyang kapatid na si Lucas. Bahagya siyang napangiwi sa amoy ng paligid. Well, the cell is clean, okay? It’s just that, it smells so lewd. Or maybe he’s not just used to this kind of place. “What are you doing here? To tell me I’m the loser?” mahina ngunit nanunuyang sambit nito habang nakatingin sa kawalan. Inayos ni Leon ang kanyang tayo. “Why did you do that?” “Do what?” inosente nitong tanong at bumaling sa kanya. “Oh, you mean, surrendering myself? Submitting myself to the authorities and locking myself in this kind of dummy place?” Hindi siya umimik at muling naglibot ng tingin. May isang kama at mayroon ding isang unan at kumot, ngunit bukod doon, wala na. This is literally a jail. Nakaupo si Lucas sa malamig na sahig at nakatitig sa pader ng kanyang silid. “Because I love her.” Nakatitig lang siya rito. He was
TINAAS NI CHANDRIA ang hawak na baso at nagpakawala ng tila nahihibang na tawa. Walang ni isa sa mga taong na sa paligid ang pumansin sa kanya dahil tulad niya, lango na rin ang mga ito sa nakakalasing na alak at ang iba sa kanila ay umiindak na sa ritmo ng musika.“Cheers for the fuck it and fuck that!” she chanted and raised her glass once again like she’s having a toast.She’s been here after the wedding that ended at exact three in the afternoon. Hindi na nga niya naibigay ang kanyang speech para sa bagong kasal dahil hindi niya kayang makitang nakatali na ang natatanging taong pinapangarap niya sa malapit niyang kaibigang si Solene.Tinunga ni Chandria ang alak at muling tinawag ang bartender para magpasalin ulit ng alak. Wala na sa isip niya na kailangan niya pang magmaneho pauwi. Wala na rin sa isip niya na baka magagalit ang mga magulang niya sa oras na umuwi siya dahil mahigpit nilang pinagbabawal ang pag-inom niya ng nakakalasing na inumin.‘Hindi ba pwedeng kahit ngayon lan
ISANG NAKAKASILAW NA liwanag ang dahilan kung bakit naalimpungatan si Chandria. Irita niyang tinakpan ang kanyang mga mata at sunod-sunod na nagmumura sa isipan.‘Who the hell left my window curtains open?!’ sa isip-isip niya.Umikot siya sa kabilang parte ng kama para talikuran ang bintana para matulog ulit. Niyakap niya ang kanyang unan at sumiksik dito. Hindi niya maintindihan kung bakit sobrang komportable sa pakiramdam ng unan niya ngayon. Medyo matigas ito at may init na hatid.‘Was it because the air condition was turned on? Or na?’ she asked inside her head.Ipagsasawalang bahala na sana ito ni Chandria ngunit sumagi sa isip niya ang mga pangyayari kahapon hanggang sa gumabi. Kaya naman wala sa sariling dinilat ni Chandria ang kanyang mga mata. At ganoon na lang ang gulat niya nang mabungaran ang isang malapad na dibdib.She lowly looked up and to her surprise, the person beside her was non other than the person she met last night, ang pinsan ng lalaking kinasal kahapon, ang b
Kabanata 2“Tulala ka na naman, bitch.”Napatingin si Chandria sa pinsan niyang parang kabute kung saan-saan sumusulpot. Inirapan niya na lang ito at muling dinilaan ang kanyang biniling dirty ice cream kanina nang dumaan ang mamang sorbetero sa parke kung saan siya nag-jo-jogging.“Umagang-umaga, ice cream pinapapak mo?” tanong ni Eris at naupo sa couch.“Umagang-umaga nandito ka?” pagtataray ng dalaga. “Ano na namang kailangan mo?”Eris sat on the couch and looked at her. “Hindi ba pwedeng magpunta ako rito? Sobrang boring sa bahay. At saka teka lang, dirty ice cream ba ‘yan? Kumakain ka na ng ganyan?”Wala sa sariling napatingin si Chandria sa kanyang kinakain na ice cream at binalik ang tingin kay Eris na nakatitig din sa kanya. Ngayon niya lamang napagtanto ang bagay na ‘yon. Ever since she was a kid, she hates dirty ice cream. Kahit ilang bata na ang nagsasabi sa kanya kung gaano kasarap ito ay hindi niya ito tinitikman.Who knows how they made it, right?Pero ngayon…“I don’t k
Nagising si Chandria sa hindi pamilyar na silid. Bumalik sa kanyang aalaala ang nangyari sa kanya noong nagising siya sa silid isang estranghero kaya naman kahit sobrang bigat ng kayang katawan ay pinilit niya ang sariling bumangon at hingal-hingal na inilibot ang paningin sa buong silid. Malakas siyang napagkawala ng malalim na hininga. She recognized the place. She’s in a hospital. Ngunit ang tanong na namayani sa isipan niya ngayon ay kung bakit siya nandito? Paano siya nakarating nito? At higit sa lahat, anong nangyari? At mukhang nasagot ang mga katanungan sa isipan ni Ria nang bumukas ang pinto at niluwa nito ang pinsan niyang si Eris na may dalang paperbag. Napatingin ito sa kanya at kita ang relief sa mukha ng pinsan. “You’re awake,” saad ni Eris at nilapag ang dala niya sa mesang na sa tabi ng kama na kinauupuan ni Ria. “Kumain ka muna.” “Anong ginagawa ko rito?” Iyon ang unang salitang lumabas sa bibig ni Ria. Litong-lito siya sa mga nangyayari. How did she end up here