She looked away. Ramdam na ramdam niya ang pagkahiya matapos ng kanyang sinabi. Agad niya naman itong pinagsisihan at minumura ang sarili sa kanyang isipan. Mas lalo pa siyang nakaramdam ng pagkahiya nang marinig niya ang mahinang pagtawa ni Leon.Hinawakan siya nito sa braso at pinilit siya nitong iharap sa kanya. Kahit ayaw niyang tumingin sa binata ay wala siyang magawa dahil sa pamimilit nito. She bit her lower lip and took a very deep breath as she looked at him.“B-bakit ba?” kunot noong tanong nito. “And stop laughing! It’s not funny, Mr. Farris.”Agad na nawala ang ngiti sa labi ni Leon sa sinaad ni Chandria. It seems like he suppressed his laughter because he knows it pisses her off. Tumikhim siya tinaasan ito ng kilay.“I didn’t know you don’t like it when I frown. Why?” he asked. His voice turned soft this time. “Tell me, what happened? What makes you hate my frown.”She looked away. “Hindi ko alam. I just… I just don’t want to see you looking frustrated in front of me. Esp
“You’re so silent. What are you thinking about?” tanong ni Jeremie sa kanya dahilan para mapatingin siya rito.She bit her lower lip and smiled. “Hey, Jeremie. Good morning. Anong kailangan mo?”She’s disoriented. Hindi siya maka-get over sa nangyari sa kanila ni Leon ngayong umaga. She’s feels so embarrassed and she wanted to forget it. It feels like he’s making fun about her inside his head which is she’s not comfortable with.Or maybe she’s just overthinking.“Nothing,” Jeremie answered. “I was just wondering why you’ve been spacing out since this morning. Is there something wrong or you’re not just in the right mood?”Pilit siyang ngumiti rito at umiling. “H-hindi naman. Bakit mo naman natanong?”Nagkibit-balikat si Jeremie at ngumiti. “I don’t know. Maybe it’s because I didn’t see you smiling the whole day. You keep frowning as if somebody’s pissing you off.”Hindi siya makapagsalit. Paano ba naman kasi i-deny ang katotohanan, ‘di ba? Hindi niya halos o magawa man lang ngumiti sa
Her eyes widened in delight the moment she saw the person behind her. Wala sa sarili sayang tumayo at agad na dinambahan ng mahigpit na yakap. Sinagot naman ng kanyang Kuya Zayn ang yakap at naramdaman niya ang paghalik nito sa kanyang buhok.“I miss you,” she chanted at parang naiiyak siya. “Akala ko hindi na kita makikita pa.”Zayn chuckled and hugged her even tighter. “I miss you more, Raia. Habang buhay pa ako, makikita at makikita mo pa rin ako.”Sa sinabing ‘yon ng kanyang kapatid ay tuluyan nang tumulo ang luhang ilang beses na niyang pinipigilan. She bit her lower lip and buried her face on his chest. Miss na miss na niya ang kanyang kapatid. Ang amoy nito at kung paano siya nito itratong prinsesa.“It’s been decade, Raia. You’re still a crybaby,” saad nito.Mariiing kinagat ni Chandria ang ibabang labi at kumalas sa kanilang yakapan. She wiped the tears on her cheeks and forced a smile. “No, I’m not. Hindi ba ako pwedeng maiyak sa pagka-miss?”Zayn chuckled and tapped her hea
Buong araw na sa isip ni Chandria kung paano niya ipapakilala si Zayn sa kanyang mga anak. But this is better than to think of introducing Leon to their twins. And speaking of Leon, hindi niya ito nakita sa buong araw. Wala man lang itong pinadalang text o ano pa man.Maybe he’s really busy? She doesn’t know.Nang tumunog ang alarm clock ay ibig sabihin nito’y tapos na ang office hours nila. Agad niyang niligpit ang kanyang sketchpad na puno lang naman ng doodles niya. Walang kung anong ideyang pumapasok sa isip niya kaya naman puro kengkoy lang ang na sa sketchpad niya.“Chandria,” tawag pansin sa kanya ni Aaron. “Are you okay?”Tinignan niya ito ng diretso at walang pagdadalawang isip na umiling. “No, I’m not. How about you? How are you feeling right now, Aaron? Are you okay? Are you fine with what happened?”Bago pa man makasagot si Aaron ay dumating si Miss Julie Bautista. Tumigil ito sa harap niya at tinaasan siya ng kilay. “Mr. Farris wants to talk to you.”Tumango lang siya at
Hindi maalis ni Leon ang tingin sa kanyang bintana habang tanaw-tanaw si Chandria na nasa baba at kausap ang isang lalaking may magarang sasakyan. It was the same guy she was hugging a this morning.Kaya pala nagmamadali itong umalis kanina. It’s because someone is waiting for her outside. Some guy is waiting for her outside.Umigting ang kanyang panga nang makita kung paano hawakan ng lalaki ang pisngi ni Chandria. Parang gusto niyang bumunot ng baril at barilin ito sa ulo. How dare him touch what’s his?Yes, his. The moment he penetrated her, she’s already his. But then alam niya kung hanggang saan ang katayuan niya sa buhay ng dalaga. At isa pa, ilang beses niya bang dapat ipaulit-ulit ang salitang ikakasal na siya? He’s getting married for heaven’s sake! Mamayang gabi ay kikilalanin na niya ang babaeng papakasalan niya. And whatever he has with Chandria, will put to an end.Cheating is the last thing he wanted to do after marriage even if he doesn’t love his bride at all. Kaya nam
Nangunot ang kanyang noo. Muli niyang tinignan ang caller dahil baka nagkamali lang siya ng sinagot ngunit pangalan naman talaga ni Leon ang na sa screen. Muli niyang tinapat ito sa kanyang tenga at nagsalita. “Hello? I think you’re mistaken,” she said. “No. I’m not.” Matapos ‘yon sabihin ni Leon ay siyang pagtunog ng kanyang doorbell dahilan para manlaki ang kanyang mga mata. “See? Let me in. I… I want to talk to you.” Napatingin siya sa kanyang kapatid na tumayo para sana buksan ang pinto. Mabilis niya naman itong hinawakan sa braso para pigilan. Tinaasan siya ng kilay ng kapatid na sinuklian niya lang ng tipid na ngiti. Bahagya niyang nilayo ang phone sa kanyang tenga at bumulong sa kapatid, “Ako na magbubukas.” After saying that, she immediately walked towards the door. Sinilip niya ang peephole at ganoon na lang ang panlalaki ng kanyang mga mata nang makita si Leon sa labas ng pinto. Sinulyapan niya muna ang kapatid na nakatingin lang sa kanya at nakakunot noo. Hilaw niya it
SINILIP NI CHANDRIA ang kanyang bintana at bumuntong hininga. Hindi niya alam kung nakaalis na ba si Leon ngunit wala siyang balak magtanong sa kanyang kapatid tungkol doon. Looking at Zayn now, he looks so damn pissed. Mukhang nawala nga ito sa mood.Mariin niyang kinagat ang ibabang labi habang nagliligpit sa kanilang mga ginuhit kanina. Nangangalahati na sila dahil talagang magaling naman talaga ang kanyang kapatid gumuhit. Hindi nakakapagtaka kung bakit naging magkapatid sila.“Uhm…” She cleared her throat. “Ano… s-saan ka matutulog?”She’s feeling so awkward right now. Lalo na nang bumaling sa kanya ang kanyang kapatid. Pakiramdam niya ay isa siyang magnanakaw na nahuli ng may-ari. Chandria awkwardly smiled and cleared her throat once again.“Do you love that idiot?” diretsong tanong ni Zayn sa kanya.Napaiwas siya ng tingin dito. She can’t admit it. She’s shy to admit it. Ngunit mukhang nababasa ng kanyang kapatid ang kanyang akto ngayon dahil sa umiling ito na para bang disappo
Para siyang nabingi sa sinabi nito. Hindi niya alam kung ano ang dapat niyang sabihin habang nakatitig kay Lavender na nakangisi sa kanya. Isang ngiti na alam ng langit kung gaano niya kakinamumuhian ngayon. “Cat got your tongue?” nakangising sambit nito. “Didn’t you even wonder where he is now? It’s been what? Two days since we last saw him, so do you. Did he ever left you a message saying where he is now? I bet no.” Yes, he didn’t leave any message for her. Wala itong chinat sa kanya tungkol sa kung nasaan ito ngayon ngunit kaya pala wala itong paramdam sa kanya ay may pinagkakabalahan na ito. At the moment, she wanted to break down. She wanted to cry. She wanted to slap Lavender. But then for what? Hindi ba dapat ay magpasalamat siya rito dahil sa nalaman na niya ang rason. So instead of crying, Chandria forced herself to smile at her as if it’s nothing important. Muli siyang sumimsim sa kanyang hawak na milk tea. “Why are you so concerned? Are you afraid that your best of frie