Matapos iyong nangyari kanina, buong araw na akong nasa hut namin. My friends didn't leave me. Kahit alam kong nais nilang sulitin ang oras na nailaan para sa bakasyon, ay mas pinili pa rin nila ang manatili at samahan ako.
Napagpaysahan na rin nilang umuwi na kami bukas. Hindi na ako nakipagtalo pa at sumang-ayon nalang sa kanila.
Nag-iinom sila ngayon sa hut namin. Habang ako ay nililibang nalang ang sarili sa pagkain ng pizza. Naka bukas ang telebisyon ngunit hindi ako makapag-pokus sa panonood. Mas magulo ang nasa aking isip.
Napatingin ako sa kamay ni Belle na may band-aid ng nakalagay. Nang mapansin niya ang titig ko ay pinitik niya ang kaniyang kamay upang maagaw ang aking atensyon.
“Huy! Malayo 'to sa bituka, Violet. Kaya 'wag ka ng mag-alala diyan.”
Agad naman siyang binatukan ni
Tulad ng napag-usapan kagabi, hanggang dito nalang ang bakasyon namin.Maaga akong nagising at mahimbing pa ang tulog ni Manuel. Alas singko pa lang ay umalis na ako sa hut niya at hindi na nag-abalang gisingin siya. I took my phone and left a note at his table. Sinisigurado ko talagang sa isang parte kung saan, agad niyang makikita iyon.Nang makarating ako sa hut namin. Gising na silang lahat. Nakabihis na si Lee at Belle, habang kami nalang dalawa ni Nica ang maliligo pa lang. Ilang minuto ang nakalipas ay natapos rin kami sa pag-impake ng mga gamit namin.Nica checked our hut for the last time again para masiguradong walang naiwan na mga gamit. Bago kami makaliko patungo sa gate ng hotel kung saan nag-aantay ang maghahatid sa amin papuntang airport, ay nilingon ko muna ang hut ni Manuel. Hindi na ako nakapag-alam. Siguro naman ay mababasa niya ang note na nandoon.
It's been three days since we got home from Siargao. Hindi ko na rin ulit nakita ang mga kaibigan ko dahil sa sobrang busy. Manuel on the other hand, always come to my home to accompany and help me.Ewan ko ba sa kaniya. Noong nakaraan nga gusto niya akong matulog daw sa bahay niya ngunit tinanggihan ko. May mga orders akong gagawin at 'di ko dapat iwan ang bahay. Kaya ang ending siya nalang ang nagpupunta sa bahay. Minsan nga, doon na siya natutulog.Shame of him to sleep in someone else's houses without paying for rents. Naturingan pa naman siyang mayaman.Kidding. Shame of me to think that way. Mukha ka bang pera, Violet?I am on my way to Makati to deliver the four layer cake na naka reserve na noon pa. Maaga ako dahil doon ko pa ito ipagpapatuloy ang pag design. My customer is bigtime an
Days have passed and our schedules got more hectic. But despite of this, Manuel still has the time to invite me on a date.Tulad nalang ngayon, I declined the invitation of one of my customers since naka fill na ang schedule ko kay Manuel for today. He said it's just a dinner date but he'll fetch me at 2 o'clock in the afternoon. Ewan ko kung saan kami pupunta at kung bakit ang aga niya ata akong susunduin. Hindi niya naman ako sinabihan.Habang nagbibihis at nag-aayos pa ako ay biglang tumunog ang doorbell. When I opened the door, tumambad sa akin si Manuel na may dalang isang puting rosas. Ngumiti siya sa akin at hinagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa.“I am not yet done.” inunahan ko na siyang magsalita. For pete's sake, I am still wearing my bath robe.I heard him chuckled and gave me a peck in the lips. “That's fine. It's still early.” ibinigay niya
Nasa isang private rest house kami. It's located in a hill where a relaxing garden is set in the middle and a small fountain with fishes in its base. Hindi kami gaanong kalayo sa syudad ngunit masasabi mo talagang matiwasay at hindi maingay ang paligid.I'm sitting here in the veranda where I could actually see the people and the infrastructures below. It's already 5 o'clock and Manuel was outside, preparing something I don't know. Sorpresa raw iyon kaya ayaw niyang malaman ko kung ano kaya hindi ko na rin siya kinulit.Napatingala ako nang naramdaman ko ang presensya niya. “Let's come outside.” aniya at kinuha ang kamay ko upang tulungan akong makatayo. Nagmukha tuloy akong buntis. He stopped for a moment and whispered into my ears. “Close your eyes before we go out.”“Huh? Bakit naman?”“Just clo
“FUCK!” pangatlong mura na iyan ni Manuel na aking narinig mula sa bibig niya. Nakatayo siya habang hawak hawak ang batok dahil sa inis at nakatitig sa kaniyang cellphone. He wants us to be married right away but the problem is, the judge he knew is currently not in the city. By the help of his wealth and resources, the young friend of him—judge was forced to come here. Ang kaso lang ay kailangan pa muna naming maghintay ng isang oras bago dumating iyon.Ako tuloy ang nahiya sa pinaggagawa niya. They are friends, he said. But I doubt that.I was married before in a church. A traditional one. Kaya, the civil wedding that his planning to conduct right now is fine with me.Love doesn't depends on the cost of the wedding. No matter how luxurious it is, kung sa paglipas ng panahon ay napapalitan ng bangungot ang pagsasamahan ng dalawang kasal ay walang kwenta ang peran
Manuel POVI was known for being snub and dominant. I always sure that everyone will look up to me with proud and respect. I am Manuel Villacura, the man who built his own empire without the help of his wealthy family name.I was well respected. Women doesn't pleasure me and I have never believe in the fucking word love or so what they call it. I am always confident that I could get all the things I want. I was convinced that there is nothing in this world that couldn't be given to me.But, as the first time I saw Victoria Violet, I was stunned by her beauty and grace. I was sipping my rhum when a woman was looking at her surroundings, trying to look for someone.Who asshole would let roam alone in this mansion. I mean, he should have fucking accompany her.Habang patuloy siya sa paglalakad na lumilinga sa paligid ay nagtagpo ang mga mata namin. I didn't blink a
Bumalik ako sa sala at binawi ang rhum na kakasalin lang ni Lucas sa baso. Inilagok ko iyon at agad minura ang sarili.Just what the fuck did I tell to her.“Bad mood si pareng Manuel! Anong nangyari sa babae mo bro?” sinamaan ko siya ng tingin.“Shut up.” He sounded like that woman is someone that any men can afford to touch. And I don't like it. That woman, she's mine. I'm not a wolf but I am claiming her.“Baka basted 'yan” nagtawanan silang lahat nang sumingit si Ryle. Kakapasok niya lang.“Ouch! Eto pustahan nalang tayo! Pusta ko ang Black Mustang ko kung sino ang unang maka jowa sa kaniya—”“You don't decide shits like that when I'm around, Vera.” I hold his collar and slightly riased him. I'm mad on what he said.
I have never felt so embarrassed and mad in my entire life. Umuwi ako ng bahay pero mukha niya ang laging nakikita ko. Everything I touched... every fucking thing, the softness of her hand is what I felt. Nababaliw na talaga ako. I'm sure of it.On one moment I tried to close my eyes, her beauty blocked the darkness in my sight. Napabalikwas ako ng bangon at napasabunot sa sariling buhok.Aah fuck!Hindi pwede 'to. I need something distraction. Tang*ina*ng sistema 'to, hindi mapakali.I was about to call my secretary to send me my schedule for tomorrows work when I heard my phone rang. I saw Nikolai's name on it and I immediately answered.“What is it, asshole?”I heard him chuckled on the other line. “I need a companion, Villacura.”“D