Share
Kabanata 69
Kaugnay na kabanata
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 70
TRI6GGER WARNING! R18!After the day I told Alex I was pregnant, he never had done anything to me. Not even touching my barred skin in the middle of the night, not even a strand of my hair during morning. Hindi niya ako kinausap at sa tuwing umaga, siya ang unang bumabangon. And I was thinking, the reason why I am safe from his hand during my morning sickness was because he was the first to get up from our bed at all.Sa tuwing naaabutan ko siya sa kusina na kumakain ay agad siyang tumatayo upang umalis. Kapag nagtatagpo ang landas naming dalawa sa loob ng bahay ay ni hindi niya ako nililingon at agad akong iniiwasan na tila isang sakit para sa kaniya ang pagdadala ko ng tao sa sinapupunan ko.Pero kahit ganito, kahit parang multo ang turing niya sa akin sa mga nagdaang araw ay nagiging kampante ang buhay ko. Kahit hindi ko man na naramdaman ulit ang sarap na binibigay niya sa mga kiliti ay mayapa ang aking araw. Kahit papaano, tinuring ko na lamang itong kalayaan para sa sarili. Kala
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 71
Naramdaman ko ang dugong tumulo mula sa aking ulo. Napahawak ako dito dahil sa sakit. Alex grabbed my hair and drag me to our bed. Malakas niya akong itinapon sa kama namin kaya napaigtad ako sa sakit. He cornered me with his body saka nag-umpisang halikan nang marahas ang aking leeg. Pilit akong kumakawala kaya inilagay niya ang dalawa kong kamay sa ibabaw ng ulo ko at mahigpit na pinigilan ito.“A-Alex, please s-stop. N-Nasasaktan ako.” Iyak ko sa kaniya ngunit hindi siya nakinig sa akin. Hinubaran ako nung babaeng nagngangalang Jane sa aking pang-ibabang kasuotan. “No!” I cried.Alex continued kissing me. Hinalikan niya ako sa aking labi pero pilit kong nilalayo ang aking mukha sa kaniya. He was annoyed by my endless moving kaya yung muha ko na mismo ang pinisil niya upang pigilan.“Quit fvcking moving, darling,” he hissed and lick my whole face.Malakas akong sumigaw. Kinalmot ko ang mukha niya kaya napaatras siya sa sakit. Napatingin ako sa dugo na tumulo sa aking kuko. I pushed
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 72
Ang sakit ng katawan ko. Unti-unti kong binuksan ang aking mata at tanging kisame ang bumungad sa akin. I roamed my eyes around and I panicked when the ceiling gave me any familiar scene from my past. Agad akong napabalikwas ng bangon ngunit napahinto rin ng maramdaman ko ang matinding sakit na dumaloy mula sa aking ulo hanggang sa aking tiyan.“Aray,” bulong ko sa sarili.I touched my face and I can feel the bruised I received from Alex’s violence hands. Hindi talaga nagbabago ang demonyo. Over the years, I thought people will change. But I was wrong all along. Kapag maitim ang budhi mo, kapag maitim ang ugat na pinanggalingan mo ay maitim rin ang kahoy ng punong tutubo rito. Alex was violent before I even married him years ago and it was my mistake to never have the chance to discover it. Or perhaps I forced myself to be blind over something that happened right in front of me so I could hold for our relationship. Ang tanga ko sa parteng iyon. Ang tanga tanga ko. Dahil sa desisyong ‘
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 73
When Helen was killed right in front of our eyes, the house became so dull. Many have tried to quit and resigned from their work here, but Alex never gave chance of freedom to those who witnessed the cruelty of his hands. Tinakot niya kaming lahat. Sa kapangyarihang meron siya, sa posisyong meron siya ngayon sa sosyo-ekonomiko ng bansa alam kong kayang-kaya niyang lumusot sa anumang karumal dumal na gawain.Kahit iyong pagkamatay ni Helen ay hindi naging usapin sa telebisyon kung paano siya walang awing pinatay ng isang mayamang nagbabaitan sa labas ng bahay. Alam ng pulisya ‘yon. Alam ng korte pero dahil marumi ang bansang kinalikhan namin, nananatiling baon sa hukay ang hustisyang ipinagkait sa taong walang sapat na suporta.I was so angry at him when he manipulated the truth about Helen. Nang sinubukan kong magreport pagkatapos ng ilang buwang ‘di binigyan ng kapayapaan ng konsensya ko, ang sabi ng pulis ay suicide lamang daw ang nangyari dahil sa hirap ng buhay. I searched about H
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 74
Hindi ko alam kung ilang oras na ang lumipas simula noong pumasok si Alex sa kwartong ito kanina. Dahil ngayon tanging maitim na langit na lamang ang nakikita ko sa labas ng bintana. Napayuko ako at niyakap ang sariling binti dahil sa kalungkutang bumabalot sa akin. Ipinikit ko ang aking mga mata, umaasa na sana sa susunod na buksan ko ito ay bubungad sa akin ang araw na sumikat. Ngunit wala pamang isang minuto ay binuksan ko na ang aking mga mata nang biglang bumukas din ang pinto at may isang lalaki ang pumasok. Hindi ko siya kilala. Hindi ko rin alam kung anong balak niyang gawin sa akin pero nakasisigurado ako na tauhan siya ni Alex.“A-Anong gagawin mo sa akin?” tanong ko nang lumapit siya at hinawakan ako sa dalawang braso upang igiya ako sa labas. Hindi niya ako sinagot at nagpatuloy siyang kinaladkad ako sa hallway. Patungo kami sa elevator kaya nagpumalag ako sa kaniyang pagbihag sa akin.“Tang*ina huwag kang makulit!” sigaw niya nang bumukas ang pinto ng elevator. Pinilit ni
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 75
“Kaye, babalik ako.” I searched for every corner of the room and there I found the camera. Tama nga ako ng iniisip. This room is under surveillance kaya anumang oras ay mahahanap na ako ng mga tauhan ni Alex. I look back at Kaye who is now having her breathe deeply inhaled. Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kaniyang magkabilang braso. “Hahanap ako ng tutulong sa atin. I shouldn’t waste my time here since there are camera’s everywhere. Pangako ko, lalabas tayo rito. Okay?”She slowly nod. Ngumiti ako nang pilit sa kaniya. Niyakap ko siya bago lumapit sa pinto. Nang pinihit ko ang doorknob ay bumaling muna ako sa kanilang lahat bago lumabas. I will surely get them out of this hell.I memorized what Kaye had taught me about the place. Straight lamang sa hallway at sa panghulihang bahagi nito na may pinto, may hagdan sa gilid patungong ground floor. Tumakbo ako patungo roon, nagdarasal na sana walang makakita sa akin. Nang maka rating ako ay totoo ngang may hagdan. Chineck ko muna b
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 76
“Duuuck!” Manuel pulled me down as he tries his best on shielding me. Tinumba niya ang lamesang na sa gilid lamang ng binatana. Nagtago kami sa likod doon habang patuloy pa rin sa pagprotekta sa akin. The two agent were now at the corner, positioning their selves for the coming threats. Inilabas ni Honey ang baril mula sa kaniyang gilid at agad ding nag posisyon na tila naghahanda sa anumang atakeng mangyayari.Nang huminto ang barilan ay wala kaming narinig sa labas ng pinto.Si Manuel ang unang nagsalita sa aming lima sa loob. “Are you okay?” Maagap niyang tinignan ang bawat sulok ng aking katawan, nangangambang may gasgas.“I’m fine.” Maluwag siyang guminhawa nang wala siyang makita. Wala rin siyang tama. Walang natamaan sa aming lima. Mabuti na lang. I saw Honey slowly walk backwards while her gun is still facing in front.Huminto siya sa aming tapat at mahinang nagsalita, “F*ucking lovebirds, get out of here now!” Manuel never like her for cursing but he sure did support the idea
Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 77
Kabanata 77Walang tigil ang aking pagtakbo sa ilalim ng matatayog na puno. Sa bawat punong kahoy na nalalagpasan ko ay ang siyang kasabay ng pagbalik tanaw ko sa nakaraan. I have been fighting alone since history, from marrying the abusive and manipulative guy in the past to standing up for myself and fighting my right for everything. Ang dami ko ng mga pinagdaanan sa buhay, kaya alam kong malalampasan ko rin ang pagsubok na ito.Patuloy lamang akong tumatakbo kahit sobrang sakit na ng mga paa ko. May naapakan akong isang matinik na bagay kanina ngunit ni kahit isang segundo ay hindi ako huminto upang i-check iyon. Dahil ayoko, baka maabutan pa kami ni Alex at masasayang ang pagbuwis ng buhay ng mga nagpa-iwan.si Manuel…si Honey…Pinunasan ko ang luhang kumawala sa aking mata at humawak sa aking tiyan. “Anak, pasensya ka na ha? Ang iyakin lang talaga ni Mama.” Pilit akong tumawa at bahadyang ngumiti sa gitna ng mga luhang tumutulo, nagbabasakaling matahan ko ang sarili. Tumingin ak
Pinakabagong kabanata
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 91 END
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 2
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 90 PART 1
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 89
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 88
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 2
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 87 PART 1
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 86
- Hindi ko Naabutan ang Araw sa Pagsikat Kabanata 85
