“Kaye, babalik ako.” I searched for every corner of the room and there I found the camera. Tama nga ako ng iniisip. This room is under surveillance kaya anumang oras ay mahahanap na ako ng mga tauhan ni Alex. I look back at Kaye who is now having her breathe deeply inhaled. Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kaniyang magkabilang braso. “Hahanap ako ng tutulong sa atin. I shouldn’t waste my time here since there are camera’s everywhere. Pangako ko, lalabas tayo rito. Okay?”She slowly nod. Ngumiti ako nang pilit sa kaniya. Niyakap ko siya bago lumapit sa pinto. Nang pinihit ko ang doorknob ay bumaling muna ako sa kanilang lahat bago lumabas. I will surely get them out of this hell.I memorized what Kaye had taught me about the place. Straight lamang sa hallway at sa panghulihang bahagi nito na may pinto, may hagdan sa gilid patungong ground floor. Tumakbo ako patungo roon, nagdarasal na sana walang makakita sa akin. Nang maka rating ako ay totoo ngang may hagdan. Chineck ko muna b
“Duuuck!” Manuel pulled me down as he tries his best on shielding me. Tinumba niya ang lamesang na sa gilid lamang ng binatana. Nagtago kami sa likod doon habang patuloy pa rin sa pagprotekta sa akin. The two agent were now at the corner, positioning their selves for the coming threats. Inilabas ni Honey ang baril mula sa kaniyang gilid at agad ding nag posisyon na tila naghahanda sa anumang atakeng mangyayari.Nang huminto ang barilan ay wala kaming narinig sa labas ng pinto.Si Manuel ang unang nagsalita sa aming lima sa loob. “Are you okay?” Maagap niyang tinignan ang bawat sulok ng aking katawan, nangangambang may gasgas.“I’m fine.” Maluwag siyang guminhawa nang wala siyang makita. Wala rin siyang tama. Walang natamaan sa aming lima. Mabuti na lang. I saw Honey slowly walk backwards while her gun is still facing in front.Huminto siya sa aming tapat at mahinang nagsalita, “F*ucking lovebirds, get out of here now!” Manuel never like her for cursing but he sure did support the idea
Kabanata 77Walang tigil ang aking pagtakbo sa ilalim ng matatayog na puno. Sa bawat punong kahoy na nalalagpasan ko ay ang siyang kasabay ng pagbalik tanaw ko sa nakaraan. I have been fighting alone since history, from marrying the abusive and manipulative guy in the past to standing up for myself and fighting my right for everything. Ang dami ko ng mga pinagdaanan sa buhay, kaya alam kong malalampasan ko rin ang pagsubok na ito.Patuloy lamang akong tumatakbo kahit sobrang sakit na ng mga paa ko. May naapakan akong isang matinik na bagay kanina ngunit ni kahit isang segundo ay hindi ako huminto upang i-check iyon. Dahil ayoko, baka maabutan pa kami ni Alex at masasayang ang pagbuwis ng buhay ng mga nagpa-iwan.si Manuel…si Honey…Pinunasan ko ang luhang kumawala sa aking mata at humawak sa aking tiyan. “Anak, pasensya ka na ha? Ang iyakin lang talaga ni Mama.” Pilit akong tumawa at bahadyang ngumiti sa gitna ng mga luhang tumutulo, nagbabasakaling matahan ko ang sarili. Tumingin ak
Third Person POVTatlong araw na ang nakalipas simula noong paglusob nila Manuel at ng mga awtoridad sa kuta ni Alex. Lahat ng mga kababoyang gawain na naganap sa lugar na iyon ay isiniwalat sa publiko. Ang mga kilalang tao na naabutan sa silid ay hindi pinalampas ng batas at lahat ay mahahatulan. Ang mga biktimang natagpuan ay pinoprotektahan at hindi isinisawalat sa publiko ang kanilang pribadong buhay kagaya na lamang ng kanilang mga pangalan. Lalong lalo na ang babaeng asawa ng nag-iisang tagapagmana ng Villacura. Sa kabila ng mainit at kontrobersyal na lathalaing lumalabas sa pahayagan at sa ibang plataporma ng social media ay ni isang impormasyon patungkol kay Violet ay hindi lumagpas sa bantay ni Manuel. He was very careful of his wife's privacy and dignity. Walang ibang nakaka-alam maliban na lamang sa mga taong tumulong sa raid na iyon. Ngunit sa kabila nito, ay sinisiguro ni Manuel na hindi siya magkukulang sa paghataw ng parusa sa mga taong nagpadusa at nanakit ng kaniyang
Pagkadating niya sa Hospital ay mabilis na tinakbo ni Manuel ang VVIP room kung saan naka confine ang kaniyang asawa. Napatingin na lamang ang iilang tao dahil sa kaniyang pagmamadali lalo na ang iba na nakakilala sa kaniya ay nagbubulungan. Ngunit wala ng pakealam ang lalaki sa kaniyang paligid dahil isa lamang ang nasa kaniyang isip ngayon. Ang kalagayan ng asawa niyang si Violet. “Manuel, s-si V-Violet nag code blue!” Paulit-ulit na sumasagi sa kaniyang isip ang sinabi ni Lee kanina nang tumawag ito. Kahit hindi niya makita ay rinig na rinig ni Manuel sa kabilang linya ang iyak ng mga kaibigan ni Violet. Nang matanggap niya ang tawag na 'yon, ay tanging isa lamang ang kaniyang ginawa, walang iba kung hindi ay makapunta nang mabilisan sa hospital.Hinihingal siya pagdating sa hallway kung saan nakahilera ang tatlo lamang na VVIP rooms ng ikalabing isang palapag ng Hospital. Ngunit agad iyong natabunan ng kaba nang makita si Lee at ibang mga kaibigan ni Violet na nag-iiyakan sa dul
Tatlong araw na ang nakalipas simula noong nagising ako. May himala raw na nabasbas sa akin. Dahil sabi nila, huminto na raw ang puso ko at namatay na ngunit muling nabuhay. Kung totoo man 'yon, nagpapasalamat ako sa Diyos sa pagbigay sa akin ng pagkakataon muli. Dahil hindi ko ata kayang iwan ang lalaking nagbalalat ng mansanas ngayon sa aking harapan. Hindi ko alam kung makakaya ng konsensya ko ang tumungo sa kabilang buhay habang siya ay maiiwan na nagluksa. “I'll cut this into cube so you can eat it comfortably,” aniya at lumingon sa akin. “I can eat in in whole you know.” I chuckled as I slowly get up from bed. Nang makita niya ang aking pagtayo ay agad siyang lumapit upang alalayan ako.“For god's sake, love! Please stay in your bed,” aniya sa nag-aalalang tono. Hinawakan niya nang maigi ang aking bewang at kamay habang naglakad patungo sa table. Halata ang stress niya sa mukha dahil sa akin. Napatawa na lamang ako at binigyan siya ng halik nang maka-upo ako sa isang upuan.
DALAWANG LINGGONG NAKALIPAS ay hindi na ako nakatapak pang muli sa labas ng matatayog na gate ng villa ng Villacura. Pero kahit papaano, ay nakalalabas naman ako ng bahay dahil sa malawak na lupaing meron sila sa bakuran. May farm, may golfing field, may mga fish ponds at may garden na akala mo pasyalan dahil sa sobrang ganda ng pagkaka landscape. Kapagka aalis si Manuel dahil may aasikasuhin sa labas ng bahay, ay humihigpit ang security. Mabibigla ka nalang pagka-baba mo galing sa ikawalang palapag ay may bantay ng nasa sulok hanggang sa paglabas ng bahay.Nagmistulang mga royal guards ang limang mga lalaki sa labas, binabantayan ang main door entrance ng bahay. Habang sa lahat ng sulok at lugar ng malawak na bakuran ay hindi rin pinalagpas. May personal guard na ring ibinilin si Manuel. Her name is Red, isang babae. Mabuti nalang din yon dahil mas less awkward at kahit papaano ay maiparamdam ko sa sarili na hindi pa rin ako nag-iisa kapag aalis ang asawa. Magaan din naman siya ka
SPG/R18“Nasaan ka na ba bakla?!” Ramdam na ramdam ko ang paubos na pasensya ni Belle habang kausap sa kabilang linya si Lee. “Puwede ba 'wag kang disturbo sa akin. Sabing malapit na.”“Tangina mo. Mag aapat na oras na akong naghihintay sa malapit mo na 'yan.”Nandito si Belle ngayon sa bahay, naghihintay kay Lee. And yes, she's not even joking about her waiting for Lee for four hours straight. Lee ended the call and Belle sat in the sofa with her impatient mood. Mag-aalas dose na't wala pang Renato Boy Lee na dumating. Kanina pang alas otso ang napag-usapan nila. Ngayong araw kasi napag-usapan nila Belle at Lee na magpunta sa Lei's Bride. May dapat lang daw silang aayusin at ifinalize. Sa susunod na araw na ang kasal.“Masasapak ko talaga ang Renato na 'yon.” Nakahalukipkip siyang nakakunot ang noo. “May importante daw siyang pinuntahan. Hayaan mo nalang.” “He don't change plans that easy. Alam mo 'yon, kahit ang mga gala at party nights niya ay naka set na sa timetable niya.”