Pagkadating niya sa Hospital ay mabilis na tinakbo ni Manuel ang VVIP room kung saan naka confine ang kaniyang asawa. Napatingin na lamang ang iilang tao dahil sa kaniyang pagmamadali lalo na ang iba na nakakilala sa kaniya ay nagbubulungan. Ngunit wala ng pakealam ang lalaki sa kaniyang paligid dahil isa lamang ang nasa kaniyang isip ngayon. Ang kalagayan ng asawa niyang si Violet. “Manuel, s-si V-Violet nag code blue!” Paulit-ulit na sumasagi sa kaniyang isip ang sinabi ni Lee kanina nang tumawag ito. Kahit hindi niya makita ay rinig na rinig ni Manuel sa kabilang linya ang iyak ng mga kaibigan ni Violet. Nang matanggap niya ang tawag na 'yon, ay tanging isa lamang ang kaniyang ginawa, walang iba kung hindi ay makapunta nang mabilisan sa hospital.Hinihingal siya pagdating sa hallway kung saan nakahilera ang tatlo lamang na VVIP rooms ng ikalabing isang palapag ng Hospital. Ngunit agad iyong natabunan ng kaba nang makita si Lee at ibang mga kaibigan ni Violet na nag-iiyakan sa dul
Tatlong araw na ang nakalipas simula noong nagising ako. May himala raw na nabasbas sa akin. Dahil sabi nila, huminto na raw ang puso ko at namatay na ngunit muling nabuhay. Kung totoo man 'yon, nagpapasalamat ako sa Diyos sa pagbigay sa akin ng pagkakataon muli. Dahil hindi ko ata kayang iwan ang lalaking nagbalalat ng mansanas ngayon sa aking harapan. Hindi ko alam kung makakaya ng konsensya ko ang tumungo sa kabilang buhay habang siya ay maiiwan na nagluksa. “I'll cut this into cube so you can eat it comfortably,” aniya at lumingon sa akin. “I can eat in in whole you know.” I chuckled as I slowly get up from bed. Nang makita niya ang aking pagtayo ay agad siyang lumapit upang alalayan ako.“For god's sake, love! Please stay in your bed,” aniya sa nag-aalalang tono. Hinawakan niya nang maigi ang aking bewang at kamay habang naglakad patungo sa table. Halata ang stress niya sa mukha dahil sa akin. Napatawa na lamang ako at binigyan siya ng halik nang maka-upo ako sa isang upuan.
DALAWANG LINGGONG NAKALIPAS ay hindi na ako nakatapak pang muli sa labas ng matatayog na gate ng villa ng Villacura. Pero kahit papaano, ay nakalalabas naman ako ng bahay dahil sa malawak na lupaing meron sila sa bakuran. May farm, may golfing field, may mga fish ponds at may garden na akala mo pasyalan dahil sa sobrang ganda ng pagkaka landscape. Kapagka aalis si Manuel dahil may aasikasuhin sa labas ng bahay, ay humihigpit ang security. Mabibigla ka nalang pagka-baba mo galing sa ikawalang palapag ay may bantay ng nasa sulok hanggang sa paglabas ng bahay.Nagmistulang mga royal guards ang limang mga lalaki sa labas, binabantayan ang main door entrance ng bahay. Habang sa lahat ng sulok at lugar ng malawak na bakuran ay hindi rin pinalagpas. May personal guard na ring ibinilin si Manuel. Her name is Red, isang babae. Mabuti nalang din yon dahil mas less awkward at kahit papaano ay maiparamdam ko sa sarili na hindi pa rin ako nag-iisa kapag aalis ang asawa. Magaan din naman siya ka
SPG/R18“Nasaan ka na ba bakla?!” Ramdam na ramdam ko ang paubos na pasensya ni Belle habang kausap sa kabilang linya si Lee. “Puwede ba 'wag kang disturbo sa akin. Sabing malapit na.”“Tangina mo. Mag aapat na oras na akong naghihintay sa malapit mo na 'yan.”Nandito si Belle ngayon sa bahay, naghihintay kay Lee. And yes, she's not even joking about her waiting for Lee for four hours straight. Lee ended the call and Belle sat in the sofa with her impatient mood. Mag-aalas dose na't wala pang Renato Boy Lee na dumating. Kanina pang alas otso ang napag-usapan nila. Ngayong araw kasi napag-usapan nila Belle at Lee na magpunta sa Lei's Bride. May dapat lang daw silang aayusin at ifinalize. Sa susunod na araw na ang kasal.“Masasapak ko talaga ang Renato na 'yon.” Nakahalukipkip siyang nakakunot ang noo. “May importante daw siyang pinuntahan. Hayaan mo nalang.” “He don't change plans that easy. Alam mo 'yon, kahit ang mga gala at party nights niya ay naka set na sa timetable niya.”
After our lustful deed with Manuel, I found myself waking up from the loud noises downside. Mukhang may party ata? Wala na si Manuel sa aking tabi kaya tumingin ako sa orasan. It's 3 AM in the morning. Sino bang baliw ang ang magho-host ng party ng ganitong oras? Lumabas ako ng kwarto at bumaba. Tumambad sa akin ang mga tao na nagsisiyahan. The scene looks oddly familiar.Nagpunta ako ng kusina dahil nagugutom na rin. Parang deja vu lang tong nararamdaman ko. Saan ko ba ito unang naramdaman? Hindi naman bago sa akin ang mga taong nasa sala. Hindi rin ito ang unang party ko. Nagkuha ako ng makakain at nang mabusog ay naisipan kong magpunta ng sala para hanapin si Manuel. I didn't know they'll hold a party tonight. Sila Lee at Belle kaya may pakana nito? I know Manuel wont like this idea knowing what just happened weeks ago. Nang palabas ako nang kusina ay nakabangga ako nga tao. Tumilapon ang hawak niyang redwine sa suot kong puti. “I'm so sorry po.” Napatingin ako sa kaniya.
WEDDING DAY!“Ang ganda-ganda ng bride! Kaya naman pala nabihag agad ang isang Manuel Villacura eh!”Here I am now sitting in front of the mirror with makeup artists complimenting me. Alas siyete y media pa lang ng umaga at nasa hotel na kami ngayon. Ayaw talaga ni Manuel sa ideya na magkalayo kaming dalawa kaya ang ending, magkatabi lang ang room namin ngayon. “Ang ganda niyo po! Mukhang light make up lang at okay na kayo.”“Oo nga! Pero siyempre kahit na maganda ka na ay pagagandahin ka pa rin namin lalo,” aniya ng isang babae habang hinahaplos ang aking buhok. “So let's start!” I just smiled at them. Inubos ko muna ang kinakaing prutas bago ko sila binigyan ng permiso na simulang piyestahan ang mukha ko. When they started, they applied moisturizer and made sure that my face is well protected from the different shade of make-ups they'll put.“Saan niyo naman po unang nakilala si sir Manuel, ma'am?”Napatingin ako sa babaeng naglalagay na ng foundation sa akin. Napaisip ako sa t
“What?” Ang kaba kong naglaho kanina ay unti-unting bumabalik sa akin. My heart beat faster like I was almost having tachycardia.“Manuel's not here yet,” bulong niya sa akin. “We just called Kian thirty minutes ago at ang sabi niya ay malapit na sila.”She shake her head. “No. We just called Kian too for a lot of times right at the moment at hindi niya sinasagot ang tawag namin!”I see the assistant wedding planner and Lee rushing towards us. “He's still not answering.” Lee dialed the number again. “I don't want to think about this but, you would have bumped into each other while coming here right?”“Stop,” sabi ko sa wedding planner.“Kaya paanong mas nauna pa kayo kaysa sa kanila? I think—”“I said stop it!” Napalakas ang pagsabi ko nun kaya napatingin ang ibang bisita sa amin. She closes her mouth. “I'm sorry...”I look at her with disgust. How could she think about something bad to her clients? Pati si Lee ay hindi nagustuhan ang sinabi at iniisip niya. Kakilala pa niya naman
TRIGGER WARNING! SUICIDE ATTEMPT“Ma'am, kumain na po kayo.”It has been weeks since my wedding was call off. Ang bilis ng pangyayari na kahit ako ay hindi makapaniwala. I woke up in the hospital after 24 hours and the news came to me harshly. I was so devastated to the point I was running wild and shouting at everyone in the hospital. Kahit si Lee at Belle ay nasigawan ko. Pero kahit anong paghihinagpis ko, kahit anong sigaw ang gawin ko ay walang lumapit sa akin upang sabihan ako na panagip lamang ang lahat. Tanging pag-iyak lamang ang nagawa ko pagkatapos na pagwawala ko. Lee and Belle couldn't comfort me. No sugarcoated words can heal my wounds. No comforting warmth can ease my pain. After two days, Kian woke up. With his injured body, he kneeled in front of me asking for forgiveness. He was blaming himself for his friends death saying he should've died instead. And I on the other hand, blamed him in some aspects. The reason why until now, I do not have the courage to face him ye