Chapter 27Tulala ako nang maabutan ako ni Aling Mirna. "Max, ubos na kaagad ang mga paninda natin?' manghang tanong niya kaya ngumiti ako ngilit saka dahan-dahan na inabot sa kanya ang limang libo na bayad ni Carl."Bumalik po ang bumili sa atin kahapon at inubos niya po ulit ang paninda," sabi ko kaya napatalon si Aling Mirna sa tuwa."Panginoon ko, salamat po!" masayang sabi ni Aling Mirna saka mabilis na sinilip ang laman ng paper bag na iniwan rin ni Carl. Mas naging masaya siya at napapalakpak.I wanted to say something but in the end I chose to stay silent."Kay bait naman ng lalaking iyon. Sa kanya rin galing ito? Nagustuhan niya yata ang sariwang mga paninda natin. Magugustuhan ito ng apo ko panigurado!" I swallowed hard before looking at the paper bag then nod."Magugustuhan niya po iyan," matamlay na sabi ko. I can't reciprocate Aling Mirna's happiness. Binigyan niya man ako ng medyo malaking pera dahil sa pagtulong ko ngayon ay matamlay pa rin akong umuwi.I sighed when I
Chapter 28Ang munting butil ng bumubuhos na ulan ay nagbibigay ng lamig sa akin. But I was so stunned because of Carl. Ramdam na ramdam ko ang init sa leeg ko na posibleng mga luha niya na hindi ko alam kung para saan. Ang feeling the heat of his tears made me tear up too."I'm sorry, I'm sorry, I'm sorry," paulit-ulit na bulong niya habang parehp kaming nababasa ng ulan."C-Carl," nanginginig na sambit ko. And the next thing he does made my tears flow like a rain.Dahan-dahan siyang lumuhod sa paanan ko saka tininghala ako. Despite of the darkness I still saw his red eyes and his tears flowing down on his cheeks. Napasinghap ako at hindi ko na naiwasan pang sabayan ang pag-iyak ng kalangitan.I shook my head a lot of times."Ano ba, tumayo ka," umiiyak na sambit ko habang pilit siyang hinihila patayo. But he won't stand. He shook his head."F*ck, I'm sorry, I'm sorry. I am an evil. I'm sorry, I'm sorry," paulit-ulit na sambit niya at medyo pumiyok pa siya kaya mas lalo akong napaiya
Chapter 29We stared at each others eyes for how many seconds until I decided to avoid his gaze. Muli akong napalunok at kalaunan ay peke akong ngumiti."I-It's fine," I said because what's inside my head is that he'll say that his words last night were not true. At hindi pa man niya sinasabi ay tanggap ko na kaagad."I kneeled," he said. Tila na binibitin niya ang mga sinasabi niya kaya muli akong tumingin sa mga mata niya. This time I saw how serious he is. He is seriously staring at me like his world depend on me.I swallowed hard. Hindi ko alam ang susunod na sasabihin niya."I begged," he added.Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin dahil ramdam ko ang pamumuo ng mga luha sa mga mata ko. Bakit niya ngayon sinasabi sa akin ang mga katagang ito? May plano na naman ba siya? Is he playing? "Carl—"Hindi ko nagawang tapusin ang gusto kong sabihin dahil mabilis niyang nailapit ang sarili niya sa akin kaya tininghala ko siya habang pilit kong kinokontrol ang mabilis na pagtibok ng pus
Chapter 30Posible pa lang masaktan at sumaya sa parehong pagkakataon. Carl's here. Nasasaktan ako pero sa loob ko ay mayroong tuwa na sumisilip. I can't forget what just happen. Kahit pa matapos ng sobrang nakakadurog na tagpong iyon ay nagpaalam siyang umalis para kuhanin ang gamit niya sa hotel sa kabilang bayan.Naiwan akong tulala. He's gone yet I'm still stucked. Hindi ko alam ang gagawin.Babalik pa ba siya?I am torn between wanting him here and not.Can he just go back to Manila?Para tahimik na ulit. Para wala na ulit akong iisipin.I sighed then wipe my remaining tears. I suddenly feel alone. Hindi ko alam kung bakit pero matapos naming mag-iyakan ni Carl at matapos niyang umalis ay tila ayaw ko na ulit mag-isa. I am crazy and I want to hurt myself for thinking that he might comeback. Na baka sa ngayon ay totoo ang sinabi niyang hindi siya uuwi. Na baka totoo ang sinabi niyang babawi siya."Don't hope," I murmured before smiling sadly.Of course he won't comeback. Mas mabut
Chapter 31Kissing him right now feels surreal."Carl," I murmured in between our kisses. Hindi namin inalintana ang buhos ng ulan. Wala kaming lamig na nararamdaman dahil kapwa abala sa halik na pinagsasaluhan.He's nibbling my upper lip and my lower lip like he's thirsty for something. I couldn't equal his hunger. Parang nagsabay ang sabik at pag-iingat sa klase ng halik na ginagawad niya sa akin ngayon. I can't explain.But I just knew that this feels so good. His kisses feels so good."Carl," muli kong sambit saka bahagya siyang tinulak.Nanghihina siyang tumigil sa paghalik kaya dahan-dahan kong binuksan ang mga mata ko. Our eyes met. Nakaawang ang mga labi naming pareho para humabol ng hininga. The rain's still pouring and non of us care."Max," he murmured before kissing my forehead. Muli kong pinikit ang mga mata ko para danhim ang init ng labi niya sa noo ko.His lips stayed on my forehead for a couple of seconds before he kiss my nose in the most gentle way that he can. At sa
Chapter 32I waited for his answer but nothing came. Napabuntong hininga na lang ako saka inilabas na ang pinamili niya. He bought ready to cook pasta and some noodles. May mga can goods rin."I'll just cook," sabi ko kaya bahagya siyang lumayo sa akin at tumango habang namumungay ang mga mata.Inilabas ko lahat ng kailangan sa pasta na hinihingi niya. And after preparing the ingredients I then look at him again. Naabutan ko siyang nakatayo pa rin sa gilid ko at tutok na tutok sa akin."After you left me you immediately went here?" he asked casually. Mabilis naman akong nag-iwas ng tingin saka tumango."Nagpalipat-lipat lang ako ng bus kaya nakarating ako dito," sabi ko bago pumunta sa kalan para makagawa na ng apoy."Let me," biglang sabi niya saka mabilis na kinuha sa kamay ko ang lighter na gagamitin pangsiga sa kahoy.Napalunok ako saka tiningnan siyang magpaapoy. Sa una kita ko ang hirap niya sa pag-aayos pa lang ng kahoy kaya akmang kukunin ko na sana para ako na lang ang gumawa
Chapter 33His kisses trailed down to my neck while we are both lying on my bed and he's above me. I couldn't help but to grip his hair while his lips are doing their work to wake the heat in my whole body."Carl," I called his name in embarassing way causing him to look at me while he's still busy kissing my collar bones."What happened here?" he asked when he lifted my shirt. Bumungad sa kanya ang maliit na pasa na sa ilalim ng dibdib ko.Napaawang ang mga labi ko at akmang itutulak ko na sana siya kaso dahan-dahan niyang hinalikan ang pasa ko na tila pilit niyang pinapawa lahat ng sakit. I closed my eyes tightly because of that and I couldn't control the pleasure.In a swift move I found myself naked and he is too. Sinasamba niya ang jatawan ko at wala akong ibang magawa kundi ibigay sa kanya ang sarili ko ng buong-buo."Uhmmm," I moaned when I felt his kisses trailing down to my stomach. "You got some bruises," he murmured while kissing every inch of my skin. I so love this. I lo
Chapter 34I slowly opened my eyes. Sandaling nanlabo ang mga mata ko pero nang unti-unting maka-adjust sa ilaw ay nakita ko ang puting kisame at puting pader ng kwarto kung nasaan man ako ngayon.Napasinghap ako at unti-unting umupo pero natigilan ako nang may maramdamang sakit sa kamay ko. At iyon na lang ang gulat ko nang mqkita na may dextrose na nakakabit sa akin. Anong ginagawa ko dito?Sinong nagdala sa akin dito?Nanlaki ang mga mata ko sa sobrang pagtataka at tiningnan ko bawat sulok ng kwarto para maghanap ng tao pero wala akong nakita. Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto. Mas inayos ko ang pagkakaupo ko pero mas nadagdagan ang kaba ko nang matanaw na pumasok si Carl kasunod ang isang babae na doktor.Kaagad nagtagpo ang mga mata namin ni Carl pero puro kalamigan ang nakita ko doon."She's awake now. Maiwan ko na kayo, Mr. Sarmiento. Ipatawag niyo lang po ako kung may kailangan ulit kayo," sabi ng Doktor bago umalis.Kumabog ng husto ang puso ko nang muling magtama ang mg