Chapter 43Napatitig siya sa akin ng matagal dahil sa sinabi ko. Hindi ko nakayanan ang klase ng pagtitig niya kaya dahan-dahan akong yumuko."Yna, hintayin mo na maalala mo ang lahat. Basta iwasan mo ang lalaking 'yon," Greg said. Wala akong nasabi. Because I don't even know what to say."Let's go home. Sa bahay na lang tayo mag-usap," sabi niya kaya nagpadala na lang ako sa hila niya.Nanatili akong tahimik sa loob ng kotse at nakatingin lang sa labas. Ramdam na ramdam ko naman ang pagsulyap sa akin ni Greg minu-minuto. Hindi ko makalimutan ang nangyari kanina.The guy who named Tim. He also called me Maxine. And base on what I saw earlier I think that Tim and Carl Sarmiento knew each other or maybe they are family related."Yna, anong iniisip mo? I can't bear seeing you like this. May naalala ka na ba?" Greg asked so I looked at him."No, I'm just tired," mahinang sagot ko na siyang marahan niyang ikinatango.Bahagya naman akong ngumiti sa kanya at nagpasyang pumikit na lang hangg
Chapter 44Hindi matigil ang pag-iyak ko kahit pa agaran akong inuwi ni Greg."What happened?" he asked when we got home. I shook my head because I am not yet ready to talk about it.He sighed and I know that he respects my decision.Nang makarating ako sa kwarto ko ay mas lalong bumuhos ang mga luha ko. Parang pinipihit ang dibdib ko at hindi ako makahinga ng maayos.How can he be so cruel? Hindi niya ba matanggap ang pagkamatay noong Maxine kaya pinapaniwala niya ang sarili niya at ang ibang tao na ako si Maxine. Greg is right. Tama lang siya na hindi ko pagkatiwalaan ang lalaking iyon hangga't hindi ako nakakaalala.He's a liar. Napakasinungaling niya.Sana hindi na kami magkita ulit.The next day I was so tired and exhausted from getting up early. I called Dianne and said that I wouldn't be able to work today and she understood that. At dahil tanghali akong nagising ay wala na si Greg nang bumaba ako."Hinabilan sa amin ni Sir Greg na kumain na raw po pagkagising mo, Ma'am. Luto
Chapter 45"Did he do something?" muling tanong ni Greg nang bahagya akong kumalma.Mahina akong umiling saka bahagyang lumayo sa kanya. Dahan-dahan kong tiningnan sina Dianne at Dylan. I smiled slightly at Dianne because I know she's scared and worried."Tell me, yna. Don't be afraid. Anong ginawa niya? Anong sinabi niya? Did he hurt you?" tanong ulit ni Greg na ikinalunok ko.Marahan kong hinawakan ang masakit kong palapulsuhan. Carl Sarmiento dragged me. "I'll sue him," galit na galit na sambit ni Greg."Greg, you know that we can't," biglang sabi ni Dylan kaya mas lalong dumaan ang galit sa mukha ni Greg."I don't care how powerful he is," Greg said with gritted teeth. Bahagya ko siyang hinawakan sa braso kaya muling dumako ang mga mata niya sa akin."Let's go home," mahinang sambit ko sabay yuko. Dahil doon ay bahagya siyang kumalma at bumaling sa kapatid niya at sa asawa nito.Ilang segundo pa ay tumingin rin ako kay Dianne."I'm really sorry for the trouble," I said."You are
Chapter 46I couldn't stop crying when Greg brought me home. Sobrang daming pangyayari. Hindi ko na alam. Hindi ko na nasundan. I just knew that Greg pulled me. And Carl was left—I don't care about him."Yna," Greg called.Hindi ko siya tiningnan.Hearing that name gave me weird feelings now. Now that I can remember everything."Thank you," medyo paos na sambit ko.I couldn't move on.I am Maxine.I suffered memory loss. Greg cured me. I am cancer free now.Ang daming nangyari.Parang pinanganak ako ulit. Parang ibang tao na ako. I am completely different."Nakakaalala ka na?" marahan at maingat na tanong niya.I sighed.I don't know where to start."I am Maxine Claveria," I said.I am not married to anyone.How could I forgive you this time, Carl? Paano kita nagawang patawarin noon? It's so hard. "Claveria," he murmured.I cleared my throat before looking at him."Carl Sarmiento is right, then? You are Maxine?" maingat na tanong niya. Diretso ko lang siyang tiningnan. I did not answ
Chapter 47Kahit nanginginig at nanghihina ay nagawa ko siyang tiningnan ng masama. Nakita ko ang pagod sa mga mata niya pedo hindi ko inalintana iyon."Go home to you? I am so sorry but I am not the weak Maxine you used to control. Hindi na ako magiging sunod-sunuran sayo," mahina ngunit puno ng galit na sambit ko.I saw him swallowed hard."Maxine—"I laugh sarcastically so he did not finish his supposed to be words."Siguro nga b*b* ako noon. T*nga ako. Bakit kita nasikmura? Bakit ko hinayaan na ganunin mo ako?" I spat. Mas lalong naging kita ang panghihina sa mga mata niya.This Carl right here is the same Carl who made me suffer. He made me cry a lot. Sinaktan niya ako. Ininsulto. "Max, ano ba ang gagawin ko?" mahinang tanong niya habang nakatingin ng diretso sa mga mata. I did not read his eyes. I don't want to know his feelings."Stay away from me. Get it? Hayaan mo na ako pati ang mga tao sa paligid ko," nanginginig na sambit ko saka pahablot na kinuha ang kamay ko sa pagkaka
Chapter 48I went straight home. At dumating rin kaagad si Greg. He insisted on preparing us dinner so I let him because he won't let me touch a bit.After dinner he invited me to watch movie with him in the living room. Ayaw ko sana pero hindi ko siya matanggihan kaya pumayag ako."Horror movie?" he asked and I just nodded.Nakayakap ako sa throw pillow nang magsimula ang movie. I am not interested to watch. Bahagya kong binaon ang mukha ko sa unan saka napatingin sa tv. I can't understand and even if something will appear like zombie or anything I won't get scared.Ang laki ng utang na loob ko kag Greg. I am so guilty to leave him now that I can remember everything. Hindi ko alam kung paano makabawi sa kanya."Are you okay?" biglang tanong ni Greg kaya napakurap ako at bahagyang ngumiti."Yes, hindi naman nakakatakot 'yan," sabi ko sabay upo ng maayos."Hindi ka pala matatakutin," sabi niya saka binalik ang tingin sa telebisyon. Napatingin na rin ako doon. And the horror movie bored
Chapter 49"Ano ba?!" medyo malakas na sambit ko saka siya tinulak kahit pa ako mismo ay nanghihina rin.Mabilis siyang napalayo sa akin na tila wala lakas saka siya pumikit ng mariin ng ilang saglit."I'm sorry," sabi bago ako tiningnan gamit ang mga matang nanghihina kaya mabilis akong nag-iwas ng tingin."Just give me my things. Aalis na ako," malamig na sabi ko. I heard him sigh."Max—""Let's make this clear, Carl. Just act like I died," mabilis na putol ko sa akmang sasabihin niya. Hindi ko alam kung ano ang ekspresyon ko ngayon.But I am sure that between me and him, it's him that looks weak."When can I see you again?" tanong niya sa marahang paraan habang ang mga mata niya ay mapupungay. Buong lakas kong pigilan ang sarili ko na magpaapekto at nagtagumpay naman ako."Just give me my things, Carl. Wala na tayong dapat pag-usapan pa," I said without filter.Umigting ang panga niya saka siya marahan na tumango. Bahagya akong napalunok saka mabilis na nag-iwas ng tingin. "I'll j
Chapter 50I sighed so hard before closing my eyes tightly.I might really go back to Zamboanga soon. Ang mga susunod na sahod ko sa cafr ay iipunin ko para sa pag-uwi ng Zamboanga. I hope to meet the peaceful life that I really wanted.I badly want to leave this place.I did what my usual work for the next days. And Greg became busy since he's back to work. Kumuha rin ulit siya ng isang katulong. I insisted that he don't have to but he hired one. Maaga siyang umalis parati ay sobrang gabi kung umuwi kaya mag-isa na lang rin akong pumupunta sa cafe pero minsan nagaga niya akong ihatid kapag naabutan ko siya.And it's fine.A life like this is day. It's peaceful, calm, and quiet.Wala akong kaba at wala akong takot na baka masaktan ako o ano.I just need to save more so I can go back to Zamboanga. And Greg will probably stay here because he got his work back. And that's so good.I will go back, alone.Sunday came and Greg has an emergency in the hospital. I finished all the books that