•WARNING MATURED CONTENT AHEAD•
~°~
Sophia's POV.
It's been a week since we got home and it's been a week since I said yes to Travis. One week had passed and I can say that our relationship is going well.
Nag-aaway kami minsan sa maliit na bagay dahil sa marami itong pinagbabawal na gawin ko, gaya na lang ang magsuot ng shorts pag-aalis kami at ang pagngiti ko sa ibang lalaki kinaseselosan niya pa. But after that he'll say sorry and gave me a bone crushing hug. That's what he do when he knew that I'm upset or mad at him. But I also find it sweet, a sweet gestures for me.
I'm crazy right?! Well, that's love. Love can make a person crazy.
"Oh! Come on, Babe you don't need to go the grocery store wearing that piece of thing." Travis hissed.
Here we go again
~°~Sophia's POV.It's already morning when I woke up feeling sore down there. I let out a deep breath before slowly moving my legs to stand up. Napasinghap ako noong binalot ng sakit ang buong katawan ko."I'm going to kill that man!" nangigil kong saad.Wala kasi ito sa tabi ko para tulungan man lang ako. Ano 'to pagkatapos niya akong lumpohin iiwan niya lang ako ng ganito. Hindi na siya makakaulit sa akin ang hinayupak na 'yon.So, may balak kapa pa lang maulit?Sinubukan kong igalaw ulit ang paa ko at inapak sa sahig. Hindi ko namalayang pinipigilan ko na pala ang huminga at sumigaw sa sakit na sumidhi sa kaibuturan ko.I wanted to cried out for help but I'm also embarrassed. I bite my lower lip and endure the pain before I stand up even though I'm naked. Ihing-ihi na talaga ako. My legs is shaking
~°~Sophia's POV.No'ng araw na umalis si Travis at magpahanggang ngayon hindi pa ito bumabalik. At kung ano-ano na ang pumapasok sa isipan ko. Sana pala hindi ko na siya pinilit na i-celebrate ang birthday niya eh 'di sana okay kami ngayon.Tatlong araw na ang nagdaan pero hindi pa ito umuuwi. Lagi akong nakaabang sa pintuan nagbabakasakali na baka uuwi siya at gusto ko ako ang unang sasalubong sa kaniya pagpasok."Sige na, Sophia kumain na tayo." pag-aya ni Rica.Kapag nasa pintuan ako hinihintay rin nila ako. Tatapos na lang ba ang araw ngayon na hindi pa siya uuwi. Napabuntong hininga na lang ako at sumunod kila Rica.Unti-unti na akong napapagod. Hindi sa lahat ng oras kaya ko siyang intindihin. Bagsak balikat akong umupo sa harapan ng mesa at nilagyan ng pagkain ang pinggan ko bago ko simulan ang kumain nanalangin muna ako.&nbs
*****PrologueI was betrayed by one of my men and for that reason, I couldn’t control the anger that was invading in my whole body, it’s summoning out the monster inside me. I clenched my teeth and curled my fist into a tight ball as I rationalized how the poor man who’s at the mercy of my foot deserved to cough blood. I spared him a little breath until his body finally gave up.I sighed. Why did my underlings betray me despite the good salary I was giving them?I couldn’t believe what that man did. I trusted him yet he chose to be a traitor.Hindi naman ako ganoon ka sama. Tinu-torture ko ang mga traydor sa hanay ko at iniiwanan ng kunting hininga hanggang sa mamatay dahil sa hindi na kaya ng katawan ng mga ‘to. Kapag nakayanan well, it’s a good thing pero kinukulong ko ang mga traydor sa Isla na pag mamay-ari ko kaya nasisigurado niyang hindi na ito makak
CHAPTER 1 MAGANDANG BUHAY MGA KAMARE! Another great day isn’t it? Another day to find a job again! “Apo! Gising na.” “Gising na po ang maganda niyong apo!” Actually, kanina pa ako gising nakaligo na nga ako, sadyang trip ko lang talaga na ‘wag munang lumabas. Naghahanap kasi ako ng trabaho na nakapaskil sa dyaryo. Kanina pa ako pero puro pang-opisina ang nakikita. Hindi naman ako matanggap dahil hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral. Ang isa kasi sa mga qualifications sa mga nabasa ko ay dapat naka-graduate ng kolehiyo. Ayos na sana ang trabaho ko sa factory dahil stable na ko roon. Sapat naman ang suweldo ko sa pang-gastusin nila namin ni Lola araw-araw. Kaya lang medyo lamang ang bilang ng mga lalaking nagta-trabaho roon at nagrereklamo ang mga asawa nito sa kadahilanang inaakit ko raw ang mga ‘
CHAPTER 2 Sophia’s POV. Gumising ako nang maaga dahil ngayon ang unang araw ng trabaho ko. Baka unang araw ko pa lang may masabi na naman ang iba kong kasamahan rito. Pagdating ko kasi kahapon, hindi muna ako pinagtrabaho ng mayordoma, ngayon na lang daw magsimula. Ang sabi ni Manang Elen madalang lang daw bumisita ang amo namin, kaya kahapon hindi ko pa ito nakilala. Baka ngayong araw raw dahil tuwing Lunes lang ito bumibisita. Nalaman ko rin kay Manang Elen na ang amo ko ngayon ang siyang may-ari ng T.A.C sa Masbate. Tingnan mo nga naman hindi man ako pinalad magtrabaho roon at least andito ako sa bahay niya, katulong nga lang. Pero okay lang, ang rinig ko kasi roon sa amin ay guwapo raw ang may-ari ng T.A.C. Kinilig ako nang malaman kong siya ang magiging amo ko
*****Chapter 3Sophia's POV.Pagkatapos kong ilagay ang mga gamit pang linis sa stock room, pumunta ako sa kusina. Nadatnan ko sina Ashey at Rica na nag-chi-chikahan.Andito pa rin ang dalawang 'to.“Hindi pa kayo tapos kumain?” Kumuha ako ng plato dahil kakain ako.“Dzai! Hinintay ka lang namin dahil lalabas tayo.” Tinaasan ko ito ng kilay.Pagkatapos kong kumuha ng pagkain umupo ako sa harapan nila, “Saan naman tayo pupunta?”“Sa Divisoria! Mag ukay-ukay tayo.” si Rica ang sumagot.“Ay! Kayo na lang wala akong pera.” Nakangiwi kong sagot sa kanila.“’Wag kang mag-alala libre ka namin. Kasya naman kasi sa budget natin pag sa Divisoria tayo pumunta dahil ang mura lang ng ukay-ukay doon, mura na pang fashion pa.&r
*****Chapter 4Sophia’s POV.Excited akong pumunta sa Divisoria dahil first time ko sa mga ganitong pamilihan although ang sabi nila may pag ka pareha naman daw ang tiyanggi sa Divisoria, mas malaki lang talaga ang Divisoria.Habang nasa sasakyan kami si Rica lang at si Ashey nag-uusap sapagkat ayaw ko munang magsalita dahil tina-tamad na bumuka ang bibig ko.Utak ko lang ngayon ang gumagana. Iniisip ko kasi ang kakaibang aksyon ng amo namin. Baka hindi na naman siguro ako magtagal ngayon.Huminga ako ng malalim.“Naks! Ang lalim no’n ah!” kasasabi ko lang eh. Tiningnan ko lang si Rica na parang hindi ako interesado sa usapin nila ngayon.“Ay! Ayaw mag talk ni ganda.” Sinegundahan pa talaga ni Ashey.Nag smile lang ako sa kanila wala talaga akong gana makipag usap ngayon.
*****Chapter 5Sophia’s POV.Nagpa-pasalamat ako nitong mga nakara-ang araw na wala ang amo namin. Ewan ko, kung na saan ito pero okay na rin ‘yon dahil wala ng manggu-gulo sa akin.Nitong mga nakara-ang araw, ako palagi ang naglilinis ng kuwarto nito. Dahil tumawag daw ito kay Manang Malou na para paalalahanan ako lang daw ang pa linisin sa kuwarto.Alam ko naman ‘yon dahil ito na mismo ang nag-sabi bakit kailangan pang i-remind.Napa-irap na lang ako. At ito pa, nitong mga nakaraang araw ‘pag tapos na ang trabaho nila palagi silang pumupunta sa Divisoria.At ‘yong leave ni Manang Malou tatlong araw lang dahil nga sa umalis si Sir Travis.Hindi naman daw sa walang tiwala kay Manang Elen pero kasi si Manang Malou talaga ang totoong taga-pangalaga nitong bahay ‘pag wala daw si Sir.Nandito ako nga