Chapter 22

Nagising ako nang may umalog sa akin. Bumungad ang mukha ni Arazela sa harapan ko at wala sa sariling napakusot ako ng mga mata ko.

"Uuwi na tayo," usap niya sa akin.

Umupo ako sa hinihigaan ko at napansin kong nasa isang guest room pa ako ng bahay nina Terrence at Cheska.

"Ayos ka lang ba? Hindi ka naman nagsabi na pupunta ka doon, edi sana sinamahan kita..." mahinahong sabi ni Arazela.

Sinubukan kong tumayo pero may kirot pa rin ang kaliwang hita ko dahil sa sugat.

Inalalayan ako ni Arazela nang muntik na 'kong matumba. Muli niya 'kong pinaupo sa kama.

"Dahan-dahan lang at huwag mong pilitin kung masakit," pangaral niya.

I took a deep breath before talking to her. "Anong oras na?" tanong ko sa kanya.

"It's three in the afternoon. We should go home before sunset," tugon niya.

Tumango na lang ako. Nang tumayo ako at tinulungan niya 'kong maglakad. Hindi naman gano'n kasakit pero tuloy siya sa pag-alalay sa akin.

Pahirapan ang pagbaba namin sa hagdanan kaya naging mas maingat siya sa g