Visiting friends

Ramdam kong nahiga sa tabi ko si Lucian. Nasa kama na ako at lumingon ako sa kanya.

“Hey,” sabi ko at hinawakan ang kanyang mga pisngi.

“Pasensya na, huli na akong dumating,” sagot niya ng nakangiti.

“Ayos lang, nalaman ko ang tungkol sa mga bangkay na nahanap niyo. May dapat ba tayong ipag-alala?”

Mukhang nag-iisip siya ng kung ano.

“Walang dapat ipag-alala, mga nakakaawang mga normal na tao ang mga biktima. Ang mga pulis na ang bahala sa kanila. Baka, pinatay ng isang walang awang tao. Itinapon nila ang mga ito sa ating pagawaan ng mga barko.

“Napakasama naman, kawawang mga tao.”

“Madaming mga demonyo! Alam mo iyan,” sabi niya habang hinahaplos ang mukha ko gamit ang kanyang kamao.

Labis na inamoy ni Lucian ang leeg ko at kumalma siya, itinaas niyang muli ang ulo niya at tinitig