Share
Chapter 25
Travis POV
Nang marinig ko na Negative pa rin ang aking asawa ay bigla akong nawalan ng gana makipag-usap sa kaniya pati na rin sa aking trabaho. Kasalukuyan akong nasa office ko, marami pa akong tatrabahuin pero wala ako sa mood para gawin ito.
Sobrang nadisappoint ako, umasa kasi ako na after ng outing namin ay magkaka-anak na kami. Hindi ko alam kung kailan pa kami maghihintay. Ilang taon pa ba para magkaroon na kami ng anak ni Dahlia? Ano pa bang paraan? Lahat naman ay nagawa na namin.
"Sir, naandito po si Mr. Cruz hinahanap kayo."Napalingon naman ako sa aking sekretarya. Tumango naman ako sa kaniya para ipahiwatig na papasukin na ang bisita. Umalis naman ito at maya-maya ay pumasok na rin si Mr. Cruz.
"Goodafternoon Mr. Monte Cristo," bati nito sa akin.
"Goodafternoon too. Please have a seat, Mr. Cruz." Iginaya ko naman ang aking k
Kaugnay na kabanata
His Suffered Wife Chapter 26
Kinabukasan ay pumasok ulit ako sa aking office para trabahuin ang lahat ng papers na nakatambak sa aking mesa. Natambakan kasi ako ng mga gawain ngayon, that's why I'm cramming right now. I shoud finished it all kasi maya-maya ay may photoshoot pa kami. Mga ilang oras din ako nakatambay sa aking office at nagtrabaho. Hinatiran din naman ako ng aking sekretarya ng snacks pero hindi ko naman ito nagalaw.Nang maglu-lunch na ay doon lang ako natapos. Mamayang 1pm pa kasi ang photoshoot namin. Hinatiran ulit ako ng aking sekretarya ng pagkain para sa pananghalian. Nagulat naman ito nang nakitang hindi ko pa ginagalaw ang aking meryenda at napapailing nalang. Nagpasalamat naman ako sa kaniya bago siya umalis ng aking office.Binuksan ko ang aking pagkain at nilantakan na ito. Natuwa naman ako dahil adobo ang ulam. Mayroon kasing Filipino cuisine dito malapit sa aming building. Napangiti naman ako nang malasahan ito, nakakamiss din ang lutong bahay. Simula kasi
His Suffered Wife Chapter 27
Alam kong napakahalaga ng pagsasabi ng totoo kay Dahlia lalo na't malayo kami sa isa't-isa. Sigurado akong mag-ooverthink lang iyon at magseselos, wala pa naman ako sa tabi niya para suyuin siya. Ayoko naman masira uli ang relasyon namin lalo na't kakabati lang namin no'ng nakaraan. Kailangan ko rinmag-ingat sa mga sasabihin ko sa kaniya. Oo, medyo nadisappoint ako dahil hindi pa kami nagkaka-anak. Pero it doesn't mean na uulitin ko pa ang mali ko dati. I was so stubborn and cold to her. Siguro ay sasabihin ko nalang ito kapag nasa Pilipinas na ako, after all, kumain lang naman kami ni Emery as a friend. Hindi naman na siguro kami magkikita ni Emery dahil tapos naman na ito sa kaniyang trabaho. As I've said, last night pwede naman na siyang magliwaliw dito sa New York if gusto niya. Kasalukuyan akong nagta-type ng mga paper works ko. Super daming nakatambak lalo na ngayon at tapos na ang photoshoot. Reports and presentation nalang ang kulang. Bukas kasi ay magpi-
His Suffered Wife Chapter 28
Imbis na tatawag ako kay Dahlia kagabi ay hindi ko na nagawa. Sa sobrang pagiisip at konsensiya ko ay hindi na ako nakatulog ng maayos. Kanina pa ako gising at tinitingnan ang aking laptop, I am contemplating whether I call Dahlia or not. Kapag kasama ko si Emery ay palaging nadadagdagan ang aking kasalanan sa aking asawa. Damn! Mali talaga na dumikit pa ako sa kaniya. I tried my best na iwasan siya kaso siya naman itong dikit ng dikit sa akin."Kung hindi ka kasi naawa sa kaniya, una palang sa kalsada. Hindi na sana umabot sa ganito. See, umasa na naman iyong babae saiyo," sabi ng aking isip o konsensiya.Napahilamos naman ako ng aking mukha at napatingin sa aking salamin. It was 3am in the morning at gising na gising pa ang diwa ko. Wtf. Marami pa akong rereviewhin para sa aking report bukas sa mga investors namin.Kinuha ko naman ang mga paperworks at nireview ko lahat ng mga ito. I hav
His Suffered Wife Chapter 29
Nang matapos kong iayos ang kaniyang lababo ay nagpaalam na ako sa kaniya."Mauna na ako," sabi ko sa kaniya."No! I mean, dito ka muna. Magmerienda." Dali-dali naman nitong kinuha ang pinggan na sa tingin ko ay carbonara. Wow niluto ulit niya? Dami na niyang alam na lutuin ah. Nagbago na talaga siya. Inabot niya iyon sa akin at kinuha ko ito sa kaniya.Tinikman ko ito at biglang nanlaki ang mga mata."Masarap ba?" tanong nito sa akin. Tumango naman ako pero mas masarap pa rin ang luto ng aking asawa.Nagpatuloy lang ako sa pagkain at hindi na siya pinansin."Hm. Hindi ba magcecelebrate kayo ng mga investors mamaya?" tanong nito na nagpakunot sa akin. Paano niya nalaman? Nakita niya ang pagkunot ng noo ko at tumawa ng mahina."Mr. Cruz told me and he invited me roon," patuloy pa niya.&nb
His Suffered Wife Chapter 30
Napainat-inat naman ako sa aking kama, napahawak ako sa aking ulo dahil bigla itong kumirot. Sobrang sakit nito kaya naman ay napahilot ako. Maya-maya ay nawala na ito. Laking gulat ko nang marealize ko na hindi ito ang kwarto ko at nakatopless lang din ako, tanging boxer lang aking suot. Naramdaman ko namang may gumalaw sa aking tabi. Pagtingin ko ay si Emery iyon. Tangina! What happened?Dali-dali naman akong lumabas sa kaniyang kwarto at pumasok sa aking condo. Inihilamos ko ang aking kamay sa aking mukha at sinabunutan ang aking buhok. Tangina, Travis! Anong ginawa mo!? Inalala ko naman ang nangyari kagabi pero mas lalo lang sumasakit ang aking ulo. Oh God! Mapapatay ako ni Dahlia nito.Tanging nagawa ko nalang ay to fix my things. Halos hindi ako magkanda-ugaga sa pagligpit ng mga gamit ko. Kailangan kong umalis ngayon na! Napasilip naman ako sa aking laptop at gusto sanang tawagan si Dahlia pero hindi ko nalang ito ginawa.I decided
His Suffered Wife Chapter 31
After a minute ay kumalas naman kami sa isa’t-isa. Napaseryoso naman ang aking mukha sa kaniya. “Love, I’m really sorry.” Nawala ang kaniyang ngiti at napalitan ito ng pagkagulat. “B-Bakit? Bakit ka nagsosorry? May nagawa ka bang mali?” tanong nito at naiiyak na. Oh God! I really love my wife! “Hindi, I just want to say I’m really sorry for all the pain that I’ve gave to you. I didn’t mean to be cold and hurt you. Sobrang nadala lang ako ng inggit at insecurities ko noon dahil sa mga kaibigan ko. Iniisip ko lang ang sarili ko at hindi ko na naisip na may asawa pala akong nasasaktan. Honestly speaking, I blamed you, pero mali pala ako. Hindi mo kasalanan na hindi pa tayo nagkakaanak at walang may kasalanan sa ating dalawa. Maybe hindi pa talaga ito ang oras and we will wait for it. Magkasama tayong maghihintay kung kailan ipagkakaloob niya sa atin ang matagal na nating minimithi at iyon ay magkaroon ng anak. Mahal kita, Dahlia. At wala na akong
His Suffered Wife Chapter 32
Sinulit naming ang aming araw, we watched movies, cuddle and you already know what’s next. Pagod na pagod kami kahit nasa bahay lang kami kaya naman ay nagpapadeliver nalang ako ng foods sa bahay. Kanina pa tawag ng tawag ang aming mga magulang pero hindi namin iyon pinapansin. Sabi ko naman kay mommy na sosolohin ko muna ang asawa ko eh. Ring lang ito ng ring kaya naman ay napalingon na sa akin ang aking asawa. Kasalukuyan kaming nanunuod ng movie at magkayakap kaming dalawa sa ilalim ng kumot. Wala ni isa sa amin ang may saplot. Hindi ko na siya pinadamit pa para madali ko lang siyang maangkin kung kinakailangan. “Love, sagutin mo na kaya iyong telepono mo. Baka pumunta pa si Mommy dito. Gusto mo ba iyon?” tanong sa akin ng aking asawa. Napakamot naman ako ng ulo, syempre ayoko namang pumunta si Mommy isturbo lang iyon dito eh. Kaya naman ay inabot ko na ang aking cellphone sa drawer at sinagot ito. “Hello Mom?” sagot ko sa linya. “Thanks God, Travis! Sumag
His Suffered Wife Chapter 33
Kasalukuyan kaming nasa sala ngayon at nakikipagkwentuhan. Panay naman ang kwento ni Emery sa aking asawa sa lahat ng experience niya sa New York pinapakita pa nito ang picture kung saan siya nakapunta. Kanina pa ako kinakabahan dahil baka maipakita niya ang picture namin doon sa Park. Mayroon kasi kaming isang picture na pinakuhanan niya sa isang couple roon sa New York. Wala naman akong choice kaya tumabi nalang sa kaniya.“Ang asawa ko ba ito?” tanong ni Emery na nagpakunot sa noo niya. Kinabahan naman ako ng sobra. Gusto ko sanang tingnan iyon.“Oo, noong last photoshoot namin ito.” Nakangiti namang sagot ni Emery si kaniya.“Eh, sino pa itong kasama niyo?” tanong ulit sa kaniya ng aking asawa.“Ah, si Mr. Cruz iyan. Isa sa mga investors ng kompaniya ninyo.” Napahinga naman ako ng maluwag nang maalala ko iyong picture na iyon. My staff take a picture of us—me, Emery and Mr. Cruz. Nakaakbay nga noon
Pinakabagong kabanata
