Chapter 94

Simula noon ay hindi na ulit namin nakita si Isabella. Wala na rin naman kaming balita sa mga pinsan namin na kasama ni Isabella sa club, siguro ay pinarusahan na rin ito ng kani-kanilang mga magulang. Nalulungkot ako dahil simula noong ay parang wala na ring buhay ang aming ina. Siguro ay namimiss na rin niya ang aking kapatid.

“Nanay,” tawag ko sa kaniya. Nakatitig lamang ito sa garden at malalim ang iniisip. Mabilis naman siyang napalingon at napangiti.

“Ano iyon iha? May problema ka ba?” tanong ni nanay sa akin. Umiling lamang ako at umupo sa tabi niya. Dahan-dahan kong ipinulupot ang aking kamay sa kaniyang beywang.

“Okay lang po ba kayo?” tanong ko sa kaniya.

“Okay lang ako, anak. Bakit mo iyon na tanong?”

“Uhm kasi po, palagi ko po kayong nakikitang nakatulala at malungkot. Nag-alala po ako sa inyo,” saad ko sa kaniya. Napakalas ako ng aking yakap at napatingin sa kaniya. Makikita m